Όσο πλησιάζει το οριστικό τέλος του ISIS, τουλάχιστον στην Συρία και το Ιράκ, τα σενάρια της επόμενης μέρας φέρνουν τους πρωταγωνιστές να προσπαθούν να αποκτήσουν σημαντικά πλεονεκτήματα στο έδαφος, ώστε στις τελικές διαπραγματεύσεις να είναι όσο πιο κοντά μπορούν στην επιβολή των στρατηγικών τους συμφερόντων.
Οι επιδιώξεις του κάθε δρώντα διαφορετικές και ανάλογες με τα συμφέροντα του. Μέσα στους πρωταγωνιστές κατάφερε να μπει με τον δικό της μοναδικό τρόπο της θρασύτητας και η Τουρκία. Ξεκίνησε με την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους, συνέχισε με την παράνομη εισβολή στην Συρία και τώρα προσπαθεί να πείσει τους πάντες να συνεχίσει τις επιχειρήσεις της με βάση το σχέδιο «Ασπίδα του Ευφράτη», που έχει θέσει από την αρχή σε εφαρμογή.
Έτσι, αναζητώντας τις τελικές επιδιώξεις της Τουρκίας, προκειμένου να επιτύχει τα στρατηγικά της συμφέροντα διαπιστώνουμε ότι τα ζητήματα που την απασχολούν πολύ είναι :
α. Οι επιχειρήσεις που διεξάγουν οι κουρδικές στρατιωτικές μονάδες YPG, που βεβαίως δεν έχουν πλέον την αρχική υποστήριξη της Ρωσίας αλλά και καθόλου αυτή της Συρίας.
β. Η παρουσία δυνάμεων του συριακού και ρωσικού στρατού δυτικά της Manbij, δυσκολεύει τα σχέδια της για επιχειρήσεις σε αυτή την κρίσιμη για τα συμφέροντα της περιοχή που ελέγχεται από τις κουρδικές δυνάμεις.
γ. Ο γενικότερος σκεπτικισμός που αντιμετωπίζει η Τουρκία τόσο από την Συρία όσο και την Ρωσία και τις ΗΠΑ, για την παρουσία της στο συριακό έδαφος, έστω και αν οι Ρώσοι δεν είναι τόσο πιεστικοί.
δ. Η όλο και μεγαλύτερη δραστηριότητα της Ρωσίας στην Συρία, ειδικά στις περιοχές που είναι σε επαφή με τουρκικές ή φιλοτουρκικές δυνάμεις.
ε. Η εξέλιξη των επιχειρήσεων στην περιοχή της Ράκα ειδικά αν αποκτήσουν το πάνω χέρι οι συριακές δυνάμεις.
στ.Η ρωσική υποστήριξη στην ανασυγκρότηση της Συρίας, που μπορεί να οδηγήσει κατ ελάχιστο σε ένα είδος κουρδικής αυτονομίας (πολιτιστική αυτονομία).
Γενικότερα ο Ερντογάν αναζητεί την στρατηγική του θέση στην Συρία και ανησυχεί βλέποντας την όλο και μεγαλύτερη de facto πλέον επίδραση της Ρωσίας και του Ιράν στην Μέση Ανατολή. Θέλει δηλαδή και ο ίδιος να αναζητήσει τρόπους να επιβάλλει και την δική του δύναμη στην Συρία.
Για να το πετύχει αυτό ο Τούρκος Πρόεδρος και με βάση την μελέτη μας, όσον αφορά την γενικότερη δράση, στάση και φιλοσοφία του, εκτιμάται ότι έχει θέσει τους παρακάτω μέγιστους στόχους στην εξωτερική του πολιτική στην περιοχή :
α. Εκδίωξη του Άσαντ από την εξουσία.
β. Μετατροπή της Συρίας σε μια Ισλαμική κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
γ. Προώθηση μιας φιλοτουρκικής ομάδας στο συριακό κοινοβούλιο, που να κατέχει τουλάχιστον το 30% των βουλευτικών θέσεων.
δ. Δημιουργία μιας κυβέρνησης συνεργασίας που να κατευθύνεται από ένα φιλότουρκο πρωθυπουργό που θα αναζητεί κοινά συμφέροντα με το Κατάρ, την Σαουδική Αραβία και ενδεχομένως το Ισραήλ.
ε. Εκδίωξη των Κούρδων γενικά από την πολιτική σκηνή της Συρίας.
στ.Επάνοδος του προγράμματος του ενεργειακού αγωγού Κατάρ–Τουρκίας.
Τέλος θεωρούμε ότι, αν δεν μπορέσει ο Ερντογάν να εξασφαλίσει στο μέγιστο τα παραπάνω, τότε θα επιδιώξει την δημιουργία μιας ελεγχόμενης από την Τουρκία ζώνης στην βόρεια Συρία, που ορίζεται από το τρίγωνο AZAZ – JARABLUS – AL BAB, την οποία στην συνέχεια και όταν του δοθεί η ευκαιρία θα προσπαθήσει να διευρύνει και να προσαρτήσει στην Τουρκία, εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο την επικράτεια του από την προώθηση των κουρδικών σχεδίων.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο