ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ/ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ.

Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε.Δρούγος

1)Όπως ξέρουμε ο πόλεμος διεξάγεται σε πολλά domains. Δεν αρκεί να κερδίζεις τις μάχες για να κερδίσεις τον πόλεμο και το Βιετνάμ είναι το καλύτερο παράδειγμα γι αυτήν την πραγματικότητα, αφού οι Αμερικανοί δεν έχασαν σχεδόν καμία μάχη στην ευρύτερη Ινδοκίνα ,αλλα στο τέλος αποχώρησαν άρον άρον από την Σαιγκόν.. Ο πόλεμος του Βιετνάμ χάθηκε στο Πληροφοριακό-Επικοινωνιακό επίπεδο, με αιχμή  το ζήτημα των απωλειών (των φέρετρων ),που προσέγγισε τις 56.000. Πιθανότατα έτσι χάθηκε και το Αφγανιστάν για τους Σοβιετικούς  (1979-1989) και παραλίγο και η Τσετσενία,στον Βόρειο Καύκασο(1996 και 000).

2)ΔΕΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ΤΕΤΟΙΟ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ. Για την Τουρκική κοινωνία ο στρατιώτης είναι ή νικητής ή μάρτυρας. Όσα περισσότερα φέρετρα τους στείλετε τόσο περισσότερο μένος θα προκαλέσετε. Μου κάνει εντύπωση που αξιόλογος δημοσιογράφος αγνοεί το χαρακτήρα και το ψυχισμό ενός προαιώνιου εχθρού που όφειλε να μας είναι οικείος. Συνεπώς μου λένε πάρα πολλοί ότι έχω δίκιο με τα γραφόμενά μου ,ότι είμαστε  αλλού γι αλλού και αυτό δεν αφορά μόνο την  αναιμική  πολιτική μας ηγεσία, αλλά μάλλον την κοινωνία ολόκληρη.

3)Η  επιχείρηση “Πηγή της Ειρήνης” είναι μια πολυεπίπεδη επιτυχία των Τούρκων.(μιλάμε ρεαλιστικά) Στο επικοινωνιακό-πληροφοριακό επίπεδο, έχουν από καιρό προετοιμάσει την κοινή γνώμη (τη δική τους αλλά και την παγκόσμια) για τις προθέσεις τους κι έχουν εκθέσει με σαφήνεια τους στόχους τους και κυρίως το μέχρι πού θα πάνε(από τον περασμένο Δεκέμβριο αναφέρονται στο μήκος και στο πλάτος της λεγόμενης ζώνης.). Στο πολιτικο-διπλωματικό επίπεδο έχουν δωώσουνένα ρσιτάλ στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ  έχοντας με το μέρος τους Αμερικανούς και Ρώσους, και μάλιστα να εγκρίνουν με τις νεφελώδεις θέσεις  στο  να ‘καλυφθεί”  μια εισβολή. Στο επιχειρησιακό επίπεδο επαναλαμβάνουν την τακτική που χρησιμοποίησαν στην επιχείρηση “Κλάδος Ελαίας” στο πρώην Κουρδικό  καντόνι  του  Αφρίν:  αφού έπληξαν τους αντιπάλους  σε πολλά σημεία που απέχουν μεταξύ τους αρκετά, ώστε να αναγκάσουν τον άλλον να διασπείρει τη δύναμή του, κάτι που έγινε από την Μάνμπιτζ μέχρι το Κομπανί,και από εκεί μέχρι το Ρας ελ Αιν ,και τα τριμερή σύνορα της Τουρκίας με την Συρία  και το Ιράκ.. Στη συνέχεια οι Τούρκοι συγκεντρώνουν τη δική τους δύναμη τους σε ένα σημείο  καταγιστικά προκαλώντας την κατάρρευση της αντίστασης,και υπόψη  χωρίς ακόμα να έχουν χρησιμοποιήσει όλες τις στρατιωτικές δυνάμεις της 2ης Στρατιάς της Μαλάτειας.

4)Μπορούν οι Κούρδοι να σημειώσουν κάποια επιτυχία; Η απάντηση είναι ΟΧΙ, όπως δεν έχουν σημειώσει ουσιαστική επιτυχία από την έναρξη του ένοπλου αγώνα τους μέσα στην ίδια την Τουρκία από το1984.. Οι επιτυχίες που σημείωσαν ασύμμετροι ή υβριδικοί αντίπαλοι στα μεταπολεμικά χρόνια, οφείλονται, όπως είπαμε παραπάνω, στο ότι οι κοινωνίες των αντιπάλων τους ήταν αδύναμες, στερούμενες αυτοπεποίθεσης και θέλησης. Διότι ο ασύμμετρος αντίπαλος δεν μπορεί να σημειώσει επιτυχίες στο πολεμικό επίπεδο και απέναντι σε συμβατκές δυνάμεις . Οι όποιες επιτυχίες του στοχεύουν στο ψυχολογικό πεδίο και ειδικά , στο να καταστρέψει  τη θέληση του αντιπάλου να συνεχίσει να μάχεται (πρόσφατα εκδοθείσα εκπληκτική μελέτη 640 σελίδων για υβριδικό πόλεμο σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις ηπείρους   παρέχει απίστευτες λεπτομέρειες) Οι Δυτικές κοινωνίες είναι ευπαθείς σε τέτοιες περιπτώσεις  Η Τουρκική κοινωνία  όμως είναι θωρακισμένη σε αυτό το επίπεδο.

6)Αξίζει  να σημειωθεί ότι οι προφυλακές της “Πηγής της Ειρήνης” αρχίζουν να φτάνουν τον αυτοκινητόδρομο Μ4 . Υπάρχουν δύο εγκάρσιοι οδοί παράλληλοι με τα Τουρκο-συριακά σύνορα. Ο ένας είναι πλάι στη μεθόριο και ο δεύτερος, λιγότερο από 30χλμ νοτιότερα, είναι ο Μ4. Τελικά ο Μ4 συγκλίνει προς την παραμεθόρια οδό και τη συναντά στο Καμισλί (κάνοντας αυτή την πόλη σημείο επιχειρησιακού ενδιαφέροντος). Προφανώς ο Μ4 θα είναι το LOA (Limit Of Advance) ή τουλάχιστον ένας κύριος αντικειμενικός σκοπός για τους Τούρκους,όποτε όλες οι παραμεθόριες περιοχές θα βρεθούν μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα υπό Τουρκικό έλεγχο με την Στρατοχωροφυλακή να διαδραμτίζει τον πρωτεύοντα ρόλο.  Ο Μ4 ξεκινά από το Χαλέπι και φτάνει στα σύνορα της Συρίας με το Ιράκ στο πέρασμα της Γιαρούμπια. Στη συνέχεια ο δρόμος αυτός οδηγεί στη Μοσούλη. Οι Τούρκοι έχουν ήδη αποκόψει τον Μ4 στο Αλ Μπαμπ, κατά την “Ασπίδα του Ευφράτη” το 2016.. Με τις τρέχουσες επιχειρήσεις θα θέσουν όλο το μήκος της οδού, ανατολικά του Χαλεπίου υπό τον έλεγχό τους. Κι αυτό είναι σημαντικό κέρδος σε όρους στρατηγικής και επιχειρησιακής τέχνης.