Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα έχει εισέλθει εδώ και καιρό σε μια περίοδο εξοπλιστικού πυρετού σε όλα τους κλάδους των ΕΔ με πρωταγωνιστικό ρόλο στο Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία.
Ο σχεδιασμός στο Πολεμικό Ναυτικό είναι σε εξέλιξη και οι υποψήφιοι προμηθευτές έχουν απλώσει την πραμάτεια τους για την τελική επιλογή.
Όμως υπάρχει άραγε σχεδιασμός τέτοιος που να μπορεί να ισορροπήσει την αναλογία ναυτικών δυνάμεων στο βάθος του χρόνου υπέρ της Ελλάδας ; Ίσως σε απόλυτα νούμερα η σύγκριση να είναι υπέρ της Τουρκίας όμως με κατάλληλους έξυπνους τρόπους θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε το επιθυμητό πλεονέκτημα.
Ας θυμηθούμε λίγο αυτά που αναφέρει ο Λεωνίδας Γουργουρίνης στο βιβλίο του για την Πειρατεία, όπου μέσα από ένα ιστορικό μυθιστόρημα « Μαυροπετρίτης το Γεράκι της Μεσογείου», βασισμένο σε αληθινά γεγονότα μας έδειξε ότι η Ελλάδα από την Θάλασσα και με όπλο την πειρατεία, σε στρατιωτικό βέβαια επίπεδο, απέκτησε την δυνατότητα επανάστασης το 1821. Ειδικά αυτή την περίοδο που διανύουμε και την επέτειο των 200 χρόνων από την απελευθέρωση της Ελλάδας, αυτά που αναφέρονται από τον συγγραφέα αποκτούν ιδιαίτερη αξία και σημασία.
Σύμφωνα λοιπόν με τον ιστορικό και συγγραφέα κ. Γουργουρίνη «από τον 18ο αιώνα αναπτύσσεται στις αιγαιοπελαγίτικες κοινότητες μια νέα εμπορική και ναυτική τάξη, που λειτουργεί στα όρια μεταξύ εμπορίου και πειρατείας. Αυτή αναλαμβάνει και τον πολιτικό έλεγχο των κοινοτήτων μέσα στο πλαίσιο της αυτοδιοίκησης. Εκμεταλλεύεται τους Ρωσοτουρκικούς και Αγγλογαλλικούς πολέμους στα τέλη του 18ου αιώνα και με την εμπορική και πειρατική της ιδιότητα μονοπωλεί σχεδόν την εμπορική κίνηση του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, έως το τέλος των Ναπολεόντειων Πολέμων».
«Οι Έλληνες μέσα από την πειρατεία κατάφεραν να αποκτήσουν τα αναγκαία κεφάλαια που ήταν απαραίτητα για να μπορέσουν να κατασκευάσουν μεγάλα ιστιοφόρα τα οποία χρησιμοποιούσαν για μεταφορές εκεί που άλλοι δεν μπορούσαν. Οι Έλληνες διαπερνούσαν τον αγγλικό αποκλεισμό και εφοδίαζαν Γάλλους και Ισπανούς αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Ταυτόχρονα όμως η πειρατεία τους προσέφερε και τεράστια πολεμική εμπειρία ώστε να είναι ετοιμοπόλεμοι για την επανάσταση του 1821. Μέσα από την πειρατεία δημιουργήθηκε η ελληνική ναυτιλία και το ελληνικό εμπόριο».
Οι Έλληνες πειρατές όπως μας αναφέρει στο έργο του ο κ. Γουργουρίνης άσκησαν πειρατεία με τραχύτητα και σκληρότητα αλλά ταυτόχρονα με φαντασία και μεράκι.
Έλληνες πειρατές όπως ο Πέτρος Λάντζας με το πλοίο του τον «Μαυροπετρίτη» κήρυξαν τον δικό τους πόλεμο κατά του Σουλτάνου και των Βενετών πολλά χρόνια πριν την Ελληνική Επανάσταση, μάλιστα ο Πέτρος Λάντζας έφτασε στο σημείο να αποπειραθεί να δολοφονήσει τον ίδιο τον Σουλτάνο.

Αυτή λοιπόν την πειρατεία που τόσο έχουν στο αίμα τους οι Έλληνες ναυτικοί δεν πρέπει το σύγχρονο πολεμικό ναυτικό να την αφήσει να πάει ανεκμετάλλευτη, θα πρέπει να την σχεδιάσει με τέτοιο τρόπο που να αποτελέσει έναν από τους σύγχρονους πολλαπλασιαστές ισχύος.
Υπάρχουν προτάσεις πάνω σε αυτό που φυσικά δε μπορούμε να αναφερθούμε διεξοδικά παρά μόνο επιγραμματικά για να δοθεί μια ιδέα περί του τι εννοούμε .
Όπως είχε αναφερθεί και σε σχετικό του άρθρο ο Δρ. Αθανάσιος Δρούγος οι «Ευέλικτες Αγέλες» θα μπορούσαν να αποτελέσουν την μορφή της σύγχρονης πολεμικής πειρατείας ως πολλαπλασιαστή ισχύος.
Ο συνδυασμός του χώρου, της ταχύτητας, της ικανότητας πολλών ελιγμών, αλλά και της δυνατότητας να επιφέρουν καίρια χτυπήματα στον αντίπαλο θα πρέπει να κυριαρχούν στο δόγμα των ναυτικών επιχειρήσεων «κλειστών θαλασσών», ειδικά στο φως των νέων τακτικών και δόγματος του Τουρκικού Ναυτικού.
Στο δόγμα μας λοιπόν το κυρίαρχο στοιχείο πρέπει να είναι μικρές ευέλικτες και ταχυκίνητες ναυτικές μονάδες οργανωμένες σε «αγέλες» στα πρότυπα των επιχειρήσεων των γερμανικών υποβρυχίων στον Ατλαντικό κατά το Β’ ΠΠ καθώς και σε ορισμένες σκέψεις που έχουνε προταθεί από Σκανδιναβούς ειδικούς τα τελευταία χρόνια. Επίσης πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα εξάγονται από το δόγμα και τις τακτικές των ασκήσεων του Ιρανικού ναυτικού ως και των ναυτικών δυνάμεων των Φρουρών της Επανάστασης στον Κόλπο των πετρελαίων.
Οι «αγέλες» θα αποτελούνται από σκάφη που θα μπορούν να αναπτύξουν μεγάλες ταχύτητες όπως κανονιοφόροι, πυραυλάκατοι, τορπιλάκατοι, ταχέα περιπολικά και ταχύπλοες εξοπλισμένες λέμβοι κρούσης ομάδων υποβρυχίων καταστροφών. Θα έχουν τη δυνατότητα εφόρμησης από λιμενικές εγκαταστάσεις μικρών δυνατοτήτων, όπως των ενδιαμέσων νήσων και μικρονήσων αλλά και από φυσικούς κόλπους και όρμους που θα μπορούν να παρέχουν στοιχειώδη ελλιμενισμό.
Λόγω της περιορισμένης ισχύος τους σε ναυτικό πυροβολικό, θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη παροχής πυρών υποστήριξης από τμήματα του στρατού (όλμοι, ΠΑΟ, φορητοί εκτοξευτές RPG, TOW, MILAN, BOFFORS κλπ), ικανά να επιφέρουν πλήγματα στα εχθρικά σκάφη επιφανείας και με σκοπό τον εξαναγκασμό τους σε υποχώρηση ή ακόμη και σε απόσπαση της προσοχής ώστε η «αγέλη» της περιοχής να δράσει προκειμένου είτε να βυθίσει, είτε να θέσει εκτός μάχης, είτε να αιχμαλωτίσει τα εχθρικά πλοία – στόχους.
Η περιοχή δράσης των «αγελών» θα πρέπει να είναι νησιωτικά συμπλέγματα με αριθμό νήσων, μικρονήσων, νησίδων και μικρονησίδων, οι αποστάσεις να μην είναι μεγαλύτερες των 3 νμ από νήσο σε νήσο, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα υποστήριξης με πυρά και από ξηράς.
Σκοπός της κάθε «αγέλης» θα είναι η εκτέλεση καταδρομικών εφόδων εναντίον μεγάλων πλοίων επιφανείας όπως φρεγάτες ή κορβέτες, για την πρόκληση ζημιών ή και ολοκληρωτικών καταστροφών, με σκοπό την μείωση της ισχύος πυρός του εχθρικού πολεμικού ναυτικού, την πρόκληση κλίματος ηττοπάθειας και την εξουδετέρωση μεγάλου αριθμού πολεμικών σκαφών επιφανείας ώστε να αποκτηθεί τακτικό και αριθμητικό πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου.
Εάν συνυπολογιστούν στις όποιες ναυτικές απώλειες και η επακόλουθη αδυναμία προστασίας του αποβατικού στόλου, τότε μπορούμε να μιλάμε για την πλήρη ναυτική επικράτηση, όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και με αρκετά ικανοποιητικά αποτελέσματα στην Ανατολική Μεσόγειο. Θα μπορούμε να μιλάμε με αρκετή σιγουριά ότι ο Τουρκικός στόλος θα βρεθεί μπροστά σε σοβαρά προβλήματα.
Οι ασύμμετρες αυτές επιλογές θα προκαλέσουν αδυναμία και σύγχυση στην τουρκική τακτική καθόσον θα σταματήσουμε να παραμένουμε προσηλωμένοι σε καθαρά συμβατικοποιημένη μορφή πολέμου.
Τα πράγματα έχουνε μεταβληθεί σημαντικά… και η εποχή ενός σύγχρονου «Μαυροπετρίτη» μπορεί να αλλάξει τα ναυτικά πολεμικά δεδομένα.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο