Τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ και λαμβάνω ενημέρωση από ιστοσελίδες και δεξαμενές σκέψεις της Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Έχω λοιπόν διαπιστώσει ότι υπάρχουν συχνά άρθρα που παρουσιάζουν τις θέσεις και τα επιτεύγματα της Τουρκίας, καθώς και τις γεωπολιτικές της δράσεις στη Κ. Ασία, Καύκασο, Αφρική.
Αντίθετα πολύ σπάνια έχω βρει κάποιο άρθρο σχετικό με θέματα που αφορούν στην πατρίδα μας. Έτσι η Τουρκία επιτυγχάνει να «περνά» τις θέσεις της, να διαστρεβλώνει πραγματικότητες και να παρουσιάζει τη δική της «λογική», με τρόπο που δύσκολα μπορεί κάποιος να αντιστρέψει.
Πρόσφατα, ο Γιασάρ Γιακίς, πρώην υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας (2002-03) και πρώην πρέσβης στον ΟΗΕ, την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία, τακτικός αρθρογράφος στην ιστοσελίδα Arab news, σχολιάζει τη πρόσφατη συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη και παρουσιάζει τη χώρα του ως δήθεν θύμα της «Ελληνικής μεγαλομανίας » και επιθετικότητας.
Παραθέτω παρακάτω τα πλέον σημαντικά σημεία :
«Από τότε που η Ελλάδα ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από το Οθωμανικό κράτος, το 1821, επεξέτεινε τα σύνορά της , σε βάρος της Τουρκίας. Τώρα ποθεί και τους τελευταίους ακατοίκητους βράχους και γεωγραφικούς σχηματισμούς που απέχουν λιγότερο από ένα μίλι από τη ηπειρωτική χώρα και εκατοντάδες μίλια από την ηπειρωτική Ελλάδα». Προφανώς αναφέρεται στο σύμπλεγμα Καστελόριζου, τη στρατιωτική σημασία του οποίου είχαμε παρουσιάσει παλιότερα.
«Η κύρια συνθήκη Ειρήνης που χάραξε τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ήταν η Συνθήκη της Λωζάνης. Το διεθνές δίκαιο προβλέπει ότι εάν ένα νησί δεν αναφέρεται ονομαστικά σε μια συμφωνία, η βραχονησίδα ή ο γεωγραφικός σχηματισμός, τότε αυτά πρέπει να ανήκουν στον αρχικό ιδιοκτήτη».
Σκοπίμως παραβλέπεται η παραχώρηση των Δωδεκανήσων, με τη Συνθήκη των Παρισίων στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένου του συμπλέγματος Καστελόριζου. Επίσης παραβλέπεται ο όρος, ότι συμπεριλαμβάνονται και οι παρακείμενες νήσοι, μικρονήσοι, που δεν ονοματίζονται, ενώ στη Τουρκία θα ανήκουν όσες νήσοι βρίσκονται σε απόσταση 3 ν.μ. από τις ακτές της.
Όσον αφορά στη μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τζαμί, αναφέρει ότι υπάρχει μεγάλη ανισορροπία μεταξύ τζαμιών, στην Ελλάδα και εκκλησιών στη Κωνσταντινούπολη. Επίσης στη «ζυγαριά» βάζει τη ύπαρξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου και δεκάδων εκκλησιών του. Υπογραμμίζει μάλιστα ότι η Αθήνα ήταν, μέχρι το 2020, η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς τζαμί.
Τέλος, αναφέρεται σε μία σαφή, δήθεν, ανισορροπία μεταξύ «τουρκικής» μειονότητας στη Ελλάδα και αντίστοιχης Ελληνικής στη Τουρκία. Όσον αφορά στη δήθεν «τουρκική», επισημαίνει ότι αυτή είναι αρκετά μεγάλη, σε αντίθεση με τη Ελληνική που σβήνει σταδιακά.
Παραβλέπει εδώ τη γνωστή πρόβλεψη της συνθήκης της Λωζάνης για θρησκευτική και όχι τουρκική μειονότητα στην Ελλάδα. Επίσης αποκρύπτει, με την ανοχή μας, τους λόγους μείωσης των Ελλήνων σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο, Τένεδο, τις μεθοδεύσεις και τα Σεπτεμβριανά του 1955. Σε αντίθεση οι Έλληνες μουσουλμάνοι της Θράκης, αποτελούν πολίτες της ΕΕ, με όλα τα σχετικά προνόμια.
Οι παραπάνω θέσεις είναι βεβαίως γνωστές, έχουν δοθεί απαντήσεις, έχουν διευκρινιστεί, αλλά δεν παύει η συνεχής διαστρέβλωση να δημιουργεί κινδύνους παρερμηνειών και διαμόρφωσης λανθασμένης αντίληψης, από κοινά που δεν είναι εξοικειωμένα και χώρες που διατηρούν συνεργασίες με τη Τουρκία, δυσκολεύοντας την Ελληνική εξωτερική πολιτική.
Επίσης η δική μας στάση προκαλεί ασάφεια και επιφυλάξεις, ακόμα και σε χώρες που διάκεινται φιλικά προς εμάς, καθώς το « Μνημόνιο φιλίας», που υπογράφτηκε προ μηνών, δεν μπορεί να συμπλέει με τις δηλώσεις του κ. Δένδια, ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει υπαρξιακό κίνδυνο, από τη Τουρκία.
Κλείνοντας ο Τούρκος πρώην υπουργός και έμπειρος διπλωμάτης επισημαίνει ότι, «εάν ο διάλογος μεταξύ των δύο χωρών πρόκειται να διατηρηθεί, ο καλύτερος τρόπος θα είναι να παραμείνει χαμηλού προφίλ».
Εξηγεί ότι τα φλέγοντα θέματα, υφαλοκρηπίδας νησιών, χωρικά ύδατα – ΑΟΖ, υδρογονάνθρακες, Κυπριακό δε θα συζητούνται, ούτε θα αναλαμβάνονται μονομερείς ενέργειες. Αυτό μπορεί να ισχύει μέχρις ότου ο «εχθρός», ή «υπαρξιακή απειλή», βρεθεί σε πλεονεκτικότερη θέση ή μας καταβάλλει με το φόβο.
Παράλληλα φροντίζει, ο Τούρκος πρόεδρος, να δημιουργεί, να τροφοδοτεί και να συντονίζει πολλές μικρές αλλά αιμορραγούσες πληγές. Σκόπια, Αλβανία, Λιβύη, λαθρομετανάστευση σε Ελλάδα και Κύπρο, ώστε να εξαντλεί διπλωματικά, οικονομικά και κοινωνικά τον Ελληνισμό.
Έτσι επιτυγχάνεται η αναβολή άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, νόμιμων και κατοχυρωμένων, από την Ελλάδα, κάτι που συμβαίνει μέχρι σήμερα, με το πρόσχημα ότι είμαστε σε συζητήσεις και βεβαίως η αποφυγή αντιπαράθεσης βολεύει αφάνταστα τους κοινούς συμμάχους, που έχουν μπλέξει σε άλλα αδιέξοδα.
Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό, καλλιεργείται μια ηττοπάθεια, από τους εγχώριους διαμορφωτές πολιτικής, διασπάται παντοιοτρόπως η κοινωνική συνοχή και δυναμιτίζονται οι πυλώνες που στήριξαν διαχρονικά τον Ελληνισμό. Είναι σαν να έχουμε συναινέσει στην δορυφοροποίησή μας.
Του Απόστολου Τσιμογιάννη
Ο Απόστολος Τσιμογιάννης είναι Υποστράτηγος (ε.α), με μεγάλη επιτελική και διοικητική εμπειρία στον τομέα των Millitary Logistics. Έχει υπηρετήσει σε ανάλογη επιτελική θέση του NATO/NSPA. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics.
