Όπως είχαμε επισημάνει σε παλαιότερο άρθρο μας, η καταστολή των πολιτοφυλακών (Χαμάς, Χετζμπολάχ, Χούθι), του λεγόμενου «άξονα της αποτροπής – αντίστασης», θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα, καθώς έτσι θα περιοριστεί η Ιρανική μόχλευση στη περιοχή και θα διευκολυνθεί η σταθεροποίηση της.
Η «απειθαρχία» της Χαμάς ή οποία κινήθηκε με σημαντικό βαθμό αυτονομίας, προκάλεσε γενική έκπληξη και αποκάλυψε το μύχιο φόβο της Τεχεράνης. Η μεγαλύτερη ανησυχία της ήταν ότι η επίθεση θα μπορούσε να προκαλέσει έναν περιφερειακό πόλεμο για τον οποίο, η ίδια δεν ήταν προετοιμασμένη.
Οι ηγέτες της Χαμάς πίστευαν ότι η αιφνιδιαστική επίθεση στο νότιο Ισραήλ θα παρακινούσε και τη Χετζμπολάχ να ξεκινήσει παρόμοιες επιδρομές, ανοίγοντας ουσιαστικά έναν πόλεμο δύο μετώπων εναντίον του Ισραήλ και δημιουργώντας χάος μέσα στο εβραϊκό κράτος.
Αντιθέτως, η Χαμάς φαίνεται να «προδόθηκε», αφέθηκε μόνη της, κάτι που εκτός των άλλων, εξόργισε τους Αραβικούς πληθυσμούς, απογοήτευσε και προβλημάτισε τους φανατικούς μαχητές της Χετζμπολάχ, αλλά ταυτόχρονα αποκάλυψε την επιφυλακτικότητα του Ιράν να υλοποιήσει τις απειλές του.
Μόνο ο Yahya Sinwar και ο Nasrallah δεν κατάλαβαν ότι η «ενότητα των μετώπων» ήταν περισσότερο ευσεβής πόθος παρά πραγματικότητα. Και οι δύο είναι ήδη νεκροί. Το Ιράν δεν ήρθε ποτέ να σώσει τη Χαμάς ή τη Χετζμπολάχ. Αυτοί οι πληρεξούσιοι σχεδιάστηκαν για να πολεμήσουν και να πεθάνουν για το Ιράν, ώστε να εξασφαλίσει τα συμφέροντά του με ελάχιστο κόστος και όχι για να το παρασύρουν σε δαπανηρούς άμεσους πολέμους.
Αυτό σηματοδοτεί μια αξιοσημείωτη στροφή στη στάση της Τεχεράνης, που μοιραία οδηγεί σε ρήξη μεταξύ των πολιτοφυλακών και των Ιρανών υποστηρικτών τους. Οι αναλυτές το χαρακτήρισαν ως «Κάταγμα στον Άξονα της Αντίστασης».
Αποκαλύφθηκε λοιπόν ότι, σκοπός των συμμαχιών του Ιράν με μαχητικές ομάδες στον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη δεν είναι η εξάλειψη του Ισραήλ, αλλά η επιβίωση του καθεστώτος. Έτσι ο κίνδυνος μόνιμου κατάγματος του άξονα αντίστασης μεγαλώνει, ενώ το καθεστώς αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα.
Τους τελευταίους μήνες, το Ισραήλ ουσιαστικά κατέστρεψε τη Χαμάς και την απομάκρυνε από τη σύγκρουση. Έχει επίσης καταστρέψει τις περισσότερες από τις δυνατότητες της Χετζμπολάχ, συμπεριλαμβανομένων των όπλων και της ηγεσίας της, καθιστώντας την αναποτελεσματική ως ένοπλη δύναμη που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το Ιράν για να απειλήσει το Ισραήλ τα επόμενα χρόνια.
Το ερώτημα είναι: Έφτασε η στιγμή που όλοι περίμεναν εδώ και χρόνια, όπου η Τεχεράνη, ο υπεύθυνος λήψης αποφάσεων, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι καιρός να εγκαταλείψει τα στρατιωτικά της μέσα, και συγκεκριμένα τη Χετζμπολάχ;
Σύμφωνα με έγκυρους ’Άραβες αναλυτές, το Ιράν δεν έχει φτάσει ακόμη σε ένα στάδιο όπου θα εγκαταλείψει τη Χετζμπολάχ, αν δεν υπάρξει σημαντική αλλαγή στην Τεχεράνη, κάτι που φαίνεται απίθανο υπό την τρέχουσα ηγεσία.
Είναι σίγουρο ότι η Τεχεράνη αντιλαμβάνεται και κατηγορεί την ανώτατη ηγεσία της Χετζμπολάχ για την τρομερή της αποτυχία, τις παραβιάσεις της ασφάλειας και την κακή διαχείριση των συγκρούσεων και θα μπορούσε να εξετάσει έναν σημαντικό ανασχηματισμό ηγεσίας, εάν αποφασίσει να αποκαταστήσει την ομάδα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Χετζμπολάχ εκτελεί ιρανικές αποστολές στη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη και πιθανότατα θα συνεχίσει αυτές τις επιχειρήσεις.
Το Ιράν αναμένεται να περιορίσει τη σύγκρουσή του με το Ισραήλ, είτε λόγω των αλλεπάλληλων αποτυχιών του, ως αποτέλεσμα του υφιστάμενου «συντριπτικού κατάγματος» του άξονα αντίστασης, είτε σύμφωνα με τη νέα του προσέγγιση για τη βελτίωση των σχέσεων με τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ.
Αναμφίβολα, η ιρανική ηγεσία γνωρίζει καλά ότι η ισορροπία δυνάμεων με το Ισραήλ δεν είναι πλέον υπέρ της. Ας μη ξεχνάμε ότι το σιϊτικό Ιράν, εμπλέκεται και τρομοκρατεί τα σουνιτικά κράτη του κόλπου, που ουσιαστικά είναι βαθιά αντίθετα με τις πρακτικές του άξονα. Θα μπορούσαμε λοιπόν να θεωρήσουμε ότι το Ισραήλ «κάνει τη βρώμικη δουλειά» και για άλλους…
Απώτερος στόχος του Ισραήλ είναι η διεύρυνση των υπαρχόντων εσωτερικών ρηγμάτων για την ανατροπή του Θεοκρατικού καθεστώτος στο Ιράν και την απελευθέρωση του Λιβάνου, από τον εγκλωβισμό της Χετζμπολάχ, που σταδιακά εκτιμάται ότι θα οδηγήσει σε μια ισορροπία στη πολύπαθη Μέση Ανατολή. Βεβαίως παραμένει ο κίνδυνος της Κίνας που μπορεί να αξιοποιήσει προς όφελός της μια ενδεχόμενη προσπάθεια ανατροπής στο Ιράν και το υπάρχον αντιδυτικό κλίμα. Υπόψη η 25ετής στρατηγική συμφωνία με τη Κίνα.
Του Απόστολου Τσιμογιάννη
Ο Απόστολος Τσιμογιάννης είναι Υποστράτηγος (ε.α), με μεγάλη επιτελική και διοικητική εμπειρία στον τομέα των Millitary Logistics. Έχει υπηρετήσει σε ανάλογη επιτελική θέση του NATO/NSPA. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics.
