Αν και το θέμα της πειρατείας έχει δώσει τροφή για πολλές ταινίες επικού συνήθως περιεχομένου, ενίοτε και κωμικού, δεν έχει γίνει καμία αναφορά – εκτός ίσως από το βιβλίο του Ιουλίου Βερν «Οι πειρατές του Αιγαίου» – στην πειρατεία στο Αιγαίο και ιδιαίτερα στην περιοχή της Μάνης.
Στο βιβλίο αυτό δίδονται σπάνια στοιχεία για πολλούς πειρατές «Ρενεγκάντο», που σημαίνει «Αποστάτης» ή «Προδότης» και είναι οι εξισλαμισθέντες Χριστιανοί (Έλληνες και άλλοι) πειρατές, οι οποίοι έδρασαν κάτω από την προστασία του Σουλτάνου.
Υπάρχουν, επίσης, πληροφορίες για την Πειρατεία, που ασκούσαν οι Ιππότες της Μάλτας (Ιωαννίτες) με έδρα τον πρώτο καιρό το νησί της Ρόδου, καθώς και διάφοροι άλλοι από πολλά Χριστιανικά κράτη, όπως οι Ντε Χοκινκούρ, Ντε Τεμερικούρ, Ντε Κρεβελιέ, Άντζελο Μαρία Βιτάλι και άλλοι.
Το μεγαλύτερο μέρος όμως του βιβλίου είναι αφιερωμένο στην πειρατεία στην Μάνη (Ναυτική και Χερσαία), καθώς και στα οφέλη που απέφερε αυτή μακροπρόθεσμα για την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Αυτά ήταν πολυποίκιλα, από την εκπαίδευση των πληρωμάτων, τα οποία με αυτόν τον τρόπο διατηρούνταν ετοιμοπόλεμα, μέχρι την εξασφάλιση των τεραστίων οικονομικών πόρων που απαιτούνταν για την δημιουργία του μεγάλου Ελληνικού Εμπορικού Στόλου.
Γίνεται επίσης αναφορά σε πολλούς Μανιάτες πειρατές, όπως οι Λιμπεράκης Γερακάρης, Μιχάλης Κανιάτης (Μιχελής), Σαμπάτης Λέκκας, Δημήτριος Καλκαντζής, οι Τρουπάκηδες, οι Ρίτσοι, οι Κουτσουλιέρηδες και πολλοί άλλοι.
Πιστεύουμε λοιπόν, ότι το βιβλίο αυτό πρέπει να διαβασθεί, όχι μόνο για τα στοιχεία και τις υπέροχες φωτογραφίες τους σε μορφή γκραβούρας, αλλά και γιατί είναι ένα αδιάσειστο αποδεικτικό στοιχείο ότι οι Έλληνες δεν δεχθήκαμε παθητικά και χωρίς αντίδραση την τουρκική κατάκτηση και ότι η Επανάσταση του ’21 δεν ήταν η μόνη αλλά η πλέον αποτελεσματική.
ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
