Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε.Δρούγος
1)Η κατάσταση στη Συρία είναι εν εξελίξει. Δεν έχει τελειώσει το ζήτημα για να δούμε ποιός έχει κερδίσει.Υπάρχει δρόμος……
Η Ρωσία έχει λίγους συμμάχους, με αποτέλεσμα ο Ρωσικός και ο Συριακός χώρος να μην είναι συνεκτικοί. Θυμάστε που η Βουλγαρία έκλεισε τον εναέριο χώρο της στα Ρωσικά αεροσκάφη που πήγαιναν στη Συρία. Επομένως η Ρωσία έχει παρουσία στη Συρία επειδή αυτό της έχει επιτραπεί. Και ο Πούτιν έχει ανεχθεί πολλά “χαστούκια” στο πρόσωπό του, ακριβώς επειδή έχει την ανάγκη της Τουρκίας πχ, προκειμένου τα Ρωσικά πλοία να μπορούν να διαπλέουν το Βόσπορο και να ανεφοδιάζουν τη δύναμή του στη Συρία.Αυτό το γνωρίζει ικαλά για αυτό και υποχωρεί σε αρκετά ζητήματα που του θέτει ο Ερντογάν.
2)Όχι μόνο του κατέρριψαν ένα αεροπλάνο ατιμωρητί, αλλά επιπλέον τον υποχρέωσαν να εμποδίσει τον Ασάντ να προχωρήσει σε επίθεση στην επαρχία του Ιντλίμπ, όπου βρίσκονται ταμπουρωμένοι οι αντίπαλοι του καθεστώτος του Ασάντ. Πώς λοιπόν “νίκησαν” στη Συρία, όταν οι Σύροι αντικαθεστωτικοί εξακολουθούν να ελέγχουν μέρος της χώρας και να τελούν μάλιστα υπό την προστασία της Τουρκίας; Αν κάποιος μπορεί να πει ότι ως ένα βαθμό “νίκησε” και επέδειξε “στρατηγικό θράσος” αυτός είναι δυστυχώς ο Ερντογάν. Πώς νίκησαν οι Ρώσοι στη Συρία, όταν η μισή Συρία ελέγχεται από τους Αμερικανούς δια των συμμάχων τους και αμερικανικές ως και ΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές δυνάμεις είναι ανεπτυγμένες στο έδαφός της και διεξάγουν πολεμικές επιχειρήσεις.(79 σύμμαχες χώρες υποστηρίζουν την Δύση /INHERENT RESOLVE.Κάποιος θαμου πει ότι οι Αμερικανικές δυνάμεις θα αποχωρήσουν και είναι όντως έτσι—θα αποχωρήσουν, όμως μόνο όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου και φυσικά κάποιες θα παραμείνουν στα πλαίσια πολυεθνικής δύναμης στην Ανατολική Συρία και στην Αλ Τανφ στην μεθοριακή ζώνη Ιορδανίας-Συρίας-Ιράκ).
3)Εξηγώ ότι οι Τούρκοι μπορούν να είναι όσο θρασείς θέλουν απέναντι στον Πούτιν και την Ρωσία (μάλιστα εξοπλίζουν και τους Ουκρανούς με μη-επανδρωμένα αεροσκάφη ), διότι αν η Ρωσία προβεί και στην παραμικρή στρατιωτική ενέργεια σε βάρος της Τουρκίας, οι Τούρκοι έχουν το δικαίωμα από τη Συνθήκη του Μοντρέ του 1936 που διέπει το καθεστώς των Στενών, να κλείσουν τα Στενά για τα Ρωσικά πλοία. Και αντίθετα από αυτά που λέει η λαϊκή μούσα, ο Πούτιν δεν έχει τη δυνατότητα να πάρει την Πόλη. Η δε πρόσβαση της Ρωσίας στη Συρία μέσω Ιράκ, είναι και αυτή επισφαλής, διότι το Ιράκ δεν πρόκειται να υπαχθεί στον έλεγχο των Σιιτών της Τεχεράνης, αφού σε αυτό βρίσκονται σταθμευμένες υπολογίσιμες Αμερικανικές δυνάμεις..
4)Να θυμηθούμε ότι οι Ρώσοι είχαν ξαναεπέμβει στη Μέση Ανατολή to 1970. Τότε ένα μεγαλύτερο αεροπορικό απόσπασμα από αυτό που σήμερα βρίσκεται στη Λαττάκεια της Συρίας με κάπου 120 αεροσκάφη, αναπτύχθηκε στην Αίγυπτο, για να την προστατέψει από το Ισραήλ. Πράγματι ακολούθησε μια περίοδος που οι Ισραηλινές επιδρομές σταμάτησαν ή περιορίστηκαν στα Ανατολικά του Νείλου. Στο τέλος όμως, το απόσπασμα αποχώρησε ΗΤΤΗΜΕΝΟ και το γόητρο ττης Ρωσίας επλήγει ανεπανόρθωτα και το Κάιρο στράφηκε στους Αμερικανούς.. Οι Αιγύπτιοι κατάλαβαν ότι η Μόσχα δεν μπορούσε να τους προστατέψει και, μετά και την ήττα στον πόλεμο του Οκτώβρη το Γιομ Κιπούρ το 1973 , η πολιτική της Αιγύπτου επί προέδρου Ανουάρ Σαντάντ εστράφει προς τις ΗΠΑ.
5)Ας μη βιαζόμαστε λοιπόν να ανακυρήξουμε νικητές και να φωνάξουμε “ουαί τοις ηττημένοις”. Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά….Να διαβάζουμε, μελετάμε, διδασκόμαστε και να μην αερολογούμε…..
6)Κλείνοντας να πούμε ότι οι Δυτικοί-παρά τα προβλήματα τους που είναι πολλά, δεν φοβούνται τη Ρωσία με την γνωστή έννοια του όρου.. Η Ρωσία φοβάται τους Δυτικούς και συνεχώς παραπονιέται για την επέκτασή τους ανατολικότερα και τους παρακαλάει να σταματήσουν. και να μην εντάξουν στην Βορειατλαντική Συμμαχία την Μολδαβία, την Ουκρανία και την Γεωργία…
