Γράφει Δρ Αθανάσιος Ε. ΔρούγοςΔιεθνολόγος- Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Η περίπτωση της απόκτησης και ενεργοποίησης από την Άγκυρα των Ρωσικών πυραύλων S400 απασχολεί έντονα τους Αμερικανούς (ιδικά την περασμένη χρονιά) για αυτό και έχουν γραφεί αρκετές μελέτες (διαβαθμισμένης και μη). Σύμφωνα με διάφορες πηγές η περίπτωση του Ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος προσεγγίζει σε ενδιαφέρον και συγγραφή την περίπτωση των Σοβιετικών πυραύλων στην Κούβα του Κάστρο την περίοδο1962-1963 ,όπου επί Ψυχρού Πολέμου Αμερικανοί και Σοβιετικοί έφθασαν σε σημείο πυρηνικής αντιπαράθεσης.Μπορεί η τρέχουσα περίπτωση να είναι διαφορετική σε χαρακτηριστικά, αλλά οι τότε 13 ημέρες της κρίσης Ουάσιγκτον-Μόσχας έχει πολλά και ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά.Από τις συνολικά 14 ειδικές μελέτες που έχω λάβει το τελευταίο δίμηνο για το θέμα των S400 στην Τουρκία από Αμερικανικές πηγές και αναλυτές επικεντρώνομαι στην μελέτη 99 σελίδων του πλοιάρχου Μπομπ Ουάλας που διδάσκει παρόμοια θέματα στις σχολές επιτελών του Ναυτικού και των Πεζοναυτών καθώς και στις Διοικήσεις (Βόρεια και Στρατηγική σε Όμάχα -Νεμπράσκα και Κολοράντο Σπρίνγκς )ενώ στην όλη ανάλυσή του εντυπωσιάζει ο άνω των 300 εξειδικευμένων υποσημειώσεων ,που παραθέτουν σε αρκετά διαβαθμισμένα στοιχεία πολλά εκ των οποίων δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας.
Πρώτο.Ο αναλυτής εξετάζει το θέμα “Ρωσική στρατιωτική διπλωματία μέσω των S400 στην Τουρκία”, επικεντρώνοντας στη λεγόμενη Στρατιωτική Διπλωματία των δύο χωρών ,αλλά και της λεγόμενης Στρατιωτικής-Τεχνολογικής Συνεργασίας , παρέχοντας ειδικούς πίνακες και διαχρονικές διμερείς συνεργασίες , αναλύοντας την περιφερειακή κατάσταση στη Μέση Ανατολή τις ΡωσοΤουρκικές εμπλοκές στη βόρεια Συρία,την συμπεριφορά της Άγκυρας σε ναυτικά θέματα του Ευξείνου Πόντου τον επιμέρους ρόλο των Ακολούθων Άμυνας των δύο κρατών,αλλά και τον εξοπλιστικό οπορτουνισμό των Ρώσων και επιπρόσθετα το πως ο αρχηγός των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Βαλέρι Γκεράσιμωφ χειρίστηκε το θέμα με τους Τούρκους στρατηγούς Ακάρ, Τσολάκ και Ντουμτάρ
.Δεύτερο Ο Αμερικανός πλοίαρχος χαρακτηρίζει την Τουρκία ως” ιδιαίτερη περίπτωση” στη Ρωσική γεωπολιτική ατζέντα ,λόγω ιστορίας,γεωγραφικής εγγύτητας,στρατιωτικών επαφών στην μεταψυχροπολεμική περίοδο,ενώ επισημαίνει ότι η Άγκυρα παρά την συμμετοχή της στην Ατλαντική Συμμαχία από το1952 είναι “αμφιλεγόμενη” περίπτωση ,που πάντα επεδίωκε να “έχει μεγαλύτερη κατανόηση από τον Ευρωατλαντισμό , που πολλές φορές δεν την έχει πάντοτε και αισθάνεται απομονωμένη). Αναφέρει μάλιστα πάνω από30περιπτώσις Ρωσο-Τουρκικών στρατιωτικών επαφών τα τελευταία δέκα χρόνια που δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστές
.Τρίτο Το μείζον κεφάλαιο της διμερούς Στρατιωτικό-Τεχνολογικής Συνεργασίας εξετάζεται σε βάθος , βάσει των κατευθυντηρίων οδηγιών του Πούτιν για τέτοιου περιεχομένου επαφές από το 2007 , τον “γάμο συμφερόντων ” καθώς και μέσα από τον υπερβολικό αριθμό υψηλόβαθμων συζητήσεων ως και τεχνικής φύσης που μέσα στην τριετία 2017-2020 έφθασε σε απίστευτους αριθμούς σε επίπεδο προέδρων- υπεξ- υπουργών άμυνας- Αρχηγών επιτελείων ,τεχνικών επιτροπών κα (παραθέτει ένα τεράστιο κύκλο διαχρονικών επαφών σε πάρα πολλούς τομείς). Επιμέρους αναφορά γίνεται στο πως η Μόσχα διέσωσε τον Ερντογάν στην διάρκεια της απόπειρας του Γκιουλενικού πραξικοπήματος το καλοκαίρι του 2016, κα.
Τέταρτο.Για τον συγγραφέα ως πολύ σημαντικά σημεία χαρακτηρίζονται η Τουρκο-Ρωσο-Ιρανική διαδικασία της Αστάνα που αφορά την κατάσταση στην βόρεια Συρία,το ότι η Τουρκία αρκετές φορές έχει απορίψει την είσοδο πολεμικών πλοίων των ΗΠΑ στη Μαύρη Θάλασσα , το ότι η αντιτρομοκρατική επιχείρηση ΟPERATION ACTIVE ENDEAVOUR του ΝΑΤΟ δεν επεκτάθηκε από την Μεσόγειο στην Μαύρη Θάλασσα , καθώς και τις επιλογές που υπήρχαν στο τραπέζι το 2016-2017 για την αντιπυραυλική αεράμυνα της Τουρκίας (PATRIOT-3/S400/ σύστημα FD-2000 από την Κίνα , και Γαλλό-Ιταλικό SAMP-T ASTER 30 ως και γιατί η Άγκυρα κατέληξε στη Ρωσική επιλογή
.Πέμπτο Εμφατικά τονίζεται ότι η Άγκυρα δεν θα έπρεπε να εμπλακεί στην αγορά του Ρωσικού συστήματος αφού είναι κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ (άρα γνωρίζει τα ενδοσυμμαχικά),φιλοξενεί στο έδαφός της (σε καθαρά Τουρκική βάση στο Ιντσιρλίκ/Άδανα ) 50 εκσυγχρονισμένες πυρηνικές βόμβες τύπου Β61 για χρήση από Αμερικανικά διπλού ρόλου αεροσκάφη ,ενώ ήταν (και προς στιγμή παραμένει -παρά τις κυρώσεις) συμπαραγωγός του κορυφαίου αεροσκάφους F-35. Συγκεκριμένα κατασκευάζει 937 εξαρτήματα για τα συγκεκριμένα αεροσκάφη των HΠA Νορβηγίας, Μ. Βρετανίας, Ιταλίας, Ολλανδίας) εκ των οποίων τα 402 αποκλειστικά από Τουρκικές εταιρίες.
‘Εκτο Αρκετές μελέτες μεταξύ των οποίων και η συγκεκριμένη “φωτίζουν πολύ” την περίπτωση να ΄’ήθελε η Άγκυρα το Ρωσικό σύστημα γιατί ανησυχεί για την ερμαφρόδιτη στάση των Αμερικανών στην απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 ,αλλά και γιατί σε πάρα πολλά θέματα διαφωνεί με τους χειρισμούς -επιλογές των ΗΠΑ ,που επιδεικτικά αγνοούν την ευαισθησία της Άγκυρας στα Κουρδό-Τουρκικά ζητήματα.
