Μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων αποτελεί ένας Αξιωματικός που έδρασε επιχειρησιακά σε δύο εμπόλεμες ζώνες. Τέτοιοι Αξιωματικοί στις μέρες είναι σπάνιο φαινόμενο, μια και η Ελλάδα έχει πάρα πολλά χρόνια να λάβει μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις.
Οι ambassadors αναζήτησαν τον σημαντικότατο αυτό Αξιωματικό, που εκτός από την πολεμική του εμπειρία, δεν φοβήθηκε ποτέ να πει τα πράγματα με το όνομα τους.
Αναφερόμαστε στον Ταξίαρχο ε. α. κ. Αλέξη Κων/νο που μας έκανε την τιμή να δεχθεί την πρόσκληση μας, να μας μιλήσει για την κατάσταση στα Βαλκάνια από πλευράς ασφάλειας αλλά και την παρουσία της Ελλάδας στις εξελίξεις από την εποχή του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας μέχρι και σήμερα.
Ο Ταξίαρχος κ. Αλέξης Κων/νος μεταξύ άλλων έχει εκπαιδευτεί στο Προκεχωρημένο Σχολείο Διοικητών Μονάδων Όπλων Ελιγμού στις ΗΠΑ (FT. KNOX-KENTUCKY) καθώς και στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου στις ΗΠΑ (FT. LEAVENWORTH-KANSAS).
Αυτό όμως που τον κάνει ξεχωριστό είναι οι εμπειρίες του σε δύο εμπόλεμες ζώνες διεξάγοντας επιχειρήσεις και οι επιχειρησιακές θέσεις του σε αυτές τις αποστολές όπως :
Αξιωματικός Επιχειρήσεων και πληροφοριών στο Βόρειο Ιράκ το 1993, ως αξιωματικός των Ηνωμένων Εθών, συνεργαζόμενος με όλες τις Μ.Κ.Ο. του ΟΗΕ
Αξιωματικός Επιχειρήσεων στον πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου το 1999, με έδρα το Κουμάνοβο των Σκοπίων.
Αξιωματικός Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Δημοσίων Σχέσεων στην Αλβανία, κατά τη διάρκεια κατασκευής έργου το 2001.
Διευθυντής Προσωπικού στο Νατοϊκό στρατηγείο στο Κοσσυφοπέδιο το 2010.
Κύριος Σύμβουλος αναδιάρθρωσης του Κοσοβάρικου στρατού στο Κοσσυφοπέδιο, το 2011.
Διευκρινίζεται ότι στις παραπάνω αναφερόμενες τοποθετήσεις, δύο φορές ήταν σε εμπόλεμο ζώνη διεξάγοντας επιχειρήσεις.
Θέλοντας να εκμεταλλευτούμε όλες αυτές τις εμπειρίες του, θα σταθούμε στα Βαλκάνια όπου θέλουμε να βγάλουμε κάποια σωστά και αληθινά, χωρίς περιστροφές, συμπεράσματα. Έτσι με πολύ ευγένεια, αυτός ο μαχημότατος περί την Βαλκανική Αξιωματικός, δέχθηκε να μας παραχωρήσει μια σημαντική και αποκλειστική συνέντευξη όπου μιλάει για όλα και για αυτό τον ευχαριστούμε πολύ.
Την συνέντευξη για καλύτερη κατανόηση θα την χωρίσουμε σε τέσσερις ενότητες, που για κάθε μια θα μας απαντήσει ξεχωριστά όπως και θα την δημοσιεύουμε
1η ΕΝΟΤΗΤΑ – ΕΡΩΤΗΣΗ
Ως έμπειρος Αξκός με αρκετές αποστολές στην περιοχή των Βαλκανίων, κρίνεται επαρκή την Ελληνική συμμετοχή τόσο υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ αλλά και σε εθνικό επίπεδο, εξυπηρετούνται επαρκώς τα Εθνικά Συμφέροντα ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Η Ελληνική πολιτική στα Βαλκάνια, φέρνει στο μυαλό μου, τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Με όλες μας τις δυνάμεις και τους πόρους, οργανώσαμε και διεξαγάγαμε τους αγώνες και μετά εγκαταλείψαμε τα πάντα και έγιναν ερείπια. Και αυτό γιατί; Διότι δεν είχαμε όραμα.
Αξιολογείς το περιβάλλον, τοποθετείς την χώρα μέσα σ΄ αυτό μετά εκτιμάς τα συμφέροντά σου και στην συνέχεια μελετάς τον αντίκτυπο της θέσης σου σε σχέση με τους μεγάλους στη περιοχή παίκτες. Μόλις δημιουργήσεις το όραμα χαράσσεις την εθνική σου στρατηγική, και στη συνέχεια εμμένεις σ΄ αυτή με οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Η Ελλάδα φάνηκε ότι δεν είχε σταθερό όραμα με τα Βαλκάνια όπως η Τουρκία με το μουσουλμανικό τόξο- για το λόγο αυτό είχε παλινδρομήσεις η εξωτερική της πολιτική σε σχέση με την Αλβανία, τα Σκόπια το Κοσσυφοπέδιο τη Σερβία και την Βουλγαρία.
Στην Αλβανία, δώσαμε στρατιωτικό υλικό (αυτοκίνητα, ελικόπτερο κλπ), κατασκευάσαμε νοσοκομείο στο Αργυρόκαστρο, ώστε σε πρώτο χρόνο να περιθάλπει τους ομογενείς και τελικά το καρπώνται σχεδόν μόνο οι Αλβανοί. Κατασκευάσαμε δρόμο παρά την όχθη του Μίλοτ ποταμού και σε αντάλλαγμα εισπράττουμε τις εμπρηστικές δηλώσεις του Ράμα. Αντί να ενεργήσουμε σαν κράτος, συμπεριφερθήκαμε σαν ΜΚΟ. Όλα τα χρήματα πήγαν χαμένα.
Παρόμοια κατάσταση και στο Κοσσυφοπέδιο. Τι εισπράξαμε από τη συμμετοχή μας εκεί; Καμία συμμαχία, κανένα ανταποδοτικό όφελος. Και όχι μόνο όφελος δεν εισπράξαμε, αλλά είναι εν δυνάμει υποστηρικτής της Αλβανίας.
Παλινδρομήσεις και με τη πολιτική μας στα Σκόπια, με ανεκδιήγητους πολιτικούς και κόμματα.
Αναφορικά με τη Βουλγαρία, ενώ απολαμβάνει τα οφέλη των Ελληνικών επιχειρήσεων, δεν καταφέραμε να την έχουμε έστω σαν σύμμαχο μας απέναντι στην Τουρκία.
Και με τη Σερβία τι πετύχαμε; Τους τα δώσαμε όλα (διπλωματική υποστήριξη σε όλα τα πεδία ΕΕ- ΝΑΤΟ κλπ), κάποιοι εθελοντές πολέμησαν στη Βοσνία στο πλευρό τους, στον Α΄ΠΠ πολεμήσαμε δίπλα τους για να απελευθερωθεί η χώρα τους, ενώ αυτοί αν ενθυμούμαι καλά ποτέ δεν πολέμησαν για μας. Ομοίως και εκεί δεν εισπράξαμε τίποτα, μόνο φιλοφρονήσεις καλής θέλησης, ενώ αυτοί σκεπτόμενοι τα συμφέροντα τους αναγνώρισαν αμέσως τα Σκόπια με το συνταγματικό τους όνομα. Δεν θέλω δε να θυμηθώ τι έγινε με τους αγώνες καλαθοσφαίρισης πριν λίγα χρόνια με την εθνική Σερβίας.
Εν ολίγοις η εξωτερική μας πολιτική απέτυχε εξ ολοκλήρου στα Βαλκάνια παρά την παρουσία μας πολιτική, στρατιωτική και την οικονομική υποστήριξη και κατασκευή υποδομών που τους προσφέραμε.
Απαντώντας λοιπόν στο ερώτημα αν η συμμετοχή μας ήταν ή είναι επαρκής και εάν εξυπηρετήθηκαν τα συμφέροντα μας στον χώρο αυτό, εκ του αποτελέσματος η απάντηση είναι αρνητική.
Εκτιμώ πως η επόμενη ερώτηση θα ήταν τι έπρεπε να κάνουμε όταν μπορούσαμε, δηλαδή όταν ήμασταν η πιο ισχυρή χώρα στη χερσόνησο.
α. Δυναμική παρουσία με δυνάμεις ελιγμού (άρματα και Μ/Κ πεζικό), κατασκευάζοντας μία βάση που θα εξυπηρετούσε και το ΝΑΤΟ, όπως όταν είχαμε τη Μεραρχία στην Κύπρο, για να θυμούνται ποιος είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και όχι ρόλο νοσοκόμου και υποστήριξης που κάνουμε μέχρι σήμερα στις διάφορες αποστολές εξωτερικού.
β. Όπου δεν μπορούσαμε να επιτύχουμε το παραπάνω, έπρεπε να αγοράσουμε μία μεγάλη έκταση, που τότε ήταν και πολύ φθηνά, κοντά στα σύνορά μας και να τη χρησιμοποιούμε ως πεδίο βολής αρμάτων, πυροβολικού και ελικοπτέρων, ομοίως υπό τον μανδύα του ΝΑΤΟ, ώστε να μπαινοβγαίνουμε και ομοίως να υποδεικνύουμε ποιος είναι ο ισχυρός.
Θα μου αντιτεθεί κάποιος πώς θα τα δεχόντουσαν όλα αυτά που γράφω. Πρώτον, όλα θα ήταν υπό την κάλυψη του ΝΑΤΟ και δεύτερον μας ευνοούσαν οι συνθήκες τότε της πείνας, της δυστυχίας, της ανεργίας και του διχασμού (στην Αλβανία με τις πυραμίδες, στα Σκόπια με τις εχθροπραξίες στο Τέτοβο)
γ. Ομοίως αν δεν μπορούσε να επιτευχθεί και η δεύτερη σκέψη, υπήρχαν τα πολιτικά-οικονομικά κριτήρια. Όπως διπλάσιες εισφορές εργοδοτών σε μη ΕΕ εργαζόμενους, ώστε οι Αλβανοί μη έχοντας εργασία θα επέστρεφαν στη χώρα τους. Μπορούμε να φανταστούμε το κοινωνικό πρόβλημα που θα τους δημιουργούσαμε; Αν αυτό αντίκειται στους νόμους της ΕΕ, θα κάναμε ότι κάνει η Ουγγαρία, η Αυστρία κλπ με τα σύνορά τους στους πρόσφυγες και που τελικά κατέλυσαν όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Θα μπορούσαμε να φανταστούμε το κοινωνικό πρόβλημα που θα δημιουργούσαμε στη Βουλγαρία, αν διαλέγαμε 20-30 Ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη χώρα με 100 και πλέον εργαζόμενους, τους χαρίζαμε 500.000 ευρώ (στις επιχειρήσεις) με σκοπό να κλείσουν και να ανοίξουν στη Ελλάδα; Βεβαίως αμέσως θα μας έδιναν ένα πεδίο βολών βορείως του Ν. Έβρου που θα αποτελούσε και πλευρικό αγκάθι στη Τουρκία και ίσως να ρυθμίζαμε και τη ροή των νερών του Άρδα ποταμού, που κάθε χρόνο ταλανίζουν την ύπαιθρο του Ν. Έβρου.
Κλείνοντας, θέλω να επισημάνω ότι είχαμε πολλές ευκαιρίες αλλά και δυνατότητες, αλλά το όραμά μας και την εθνική στρατηγική τη χαράσσαμε στο γόνατο.
Σύντομα θα συνεχίσουμε με την Δεύτερη Ενότητα …
Ambassadors at Large
