Η πειρατική δράση των δύο αδελφών Maximilien και Gabriel de Themericourt από τη Βόρεια Γαλλία αρχίζει στα 1663, χρονολογία που τα δυο αδέλφια έγιναν δεκτοί στο τάγμα των ιπποτών της Μάλτας. Γρήγορα εξόπλισαν δικό τους πλοίο κι άπλωσαν τις πειρατικές επιχειρήσεις τους σε ολόκληρο το Αιγαίο. Το 1665 ο Γκάμπριελ ντε Τεμερικούρ μαζί με τον Ουγκώ ντε Κρεβελιέ επιτέθηκαν σε τουρκική νηοπομπή που κατευθυνόταν απ΄την Κωνσταντινούπολη στην Αίγυπτο και μετά από συμπλοκή έγιναν κύριοι τεσσάρων πλοίων, ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Τεμερικούρ παρά λίγο θα συλλάμβανε τον αδελφό του Χαν των Τατάρων που έπλεε από τη Ρόδο στην Κωνσταντινούπολη.
Το Μάη του 1668, έφθασαν στην Ίο οι Γάλλοι αδελφοί Maximilien Francois και Gabriel Ados de Themericourt μαζί με τον κόμη Ντε Βερύ. Επέβαιναν σε δύο φρεγάτες με 24 και 22 πυροβόλα αντίστοιχα και είχαν και δύο ελαφρά πλοία για συνοδεία. Για να επισκευάσουν τα πλοία τους, άδειασαν σε παραπήγματα όλα τα τρόφιμα και τις αποσκευές τους στο μυχό του λιμανιού. Στις 2 Μαΐου 1668, ο παρατηρητής τους είδε πάνω από το λόφο να πλησιάζουν 54 γαλέρες, του στόλου του Καπουδάν Πασά, που έφερνε ενισχύσεις για την πολιορκία της Κρήτης.
Η επίθεση έγινε από θάλασσα και από στεριά, με την αποβίβαση 3.000 γενιτσάρων, που επιτέθηκαν στα παραπήγματα. Ο αγώνας ήταν φοβερός! Ο Καπουδάν Καπετάν Μουσταφά, ο επικαλούμενος «Καπλάν» (τίγρης), επιτέθηκε με λύσσα. Οι αδερφοί Themericourt έδρασαν με έξυπνο σχέδιο. Άφησαν τη φροντίδα για την αντιμετώπιση του αποσπάσματος των γενιτσάρων στον κόμη Ντε Βερύ με δώδεκα μόνο πυροβόλα, ενώ αυτοί έδεσαν τα πλοία τους στις δύο άκρες του λιμανιού και τα ένωσαν μεταξύ τους, ώστε να μη μπορεί να μπει άλλο σκάφος. Από εκεί έγινε η μάχη που χαρακτηρίστηκε ως μυθιστορηματική. Ο Καπουδάν χάνει 500 άνδρες, 4 πλοιάρχους, 3 γαλέρες και «ο εκ μαλλωτού δέρματος μανδύας του τεμαχίζεται από τας σφαίρας», εγκαταλείπει τον αγώνα, φεύγει επαίσχυντος προς την Κίμωλο, και την 6η Μαΐου, με την εμφάνιση του στόλου των διωκτών του καταφεύγει τελικά στην Πάρο. Το μέρος όπου έγινε η μάχη αυτή, ονομάζεται μέχρι και σήμερα «Μπουρλότο». Ο ηρωισμός των Τεμερικούρ έγινε θρύλος στην Ιο που έφερε τότε την επωνυμία Μικρή Μάλτα.
Την εποχή εκείνη«Μικρή Μάλτα» αποκαλούσαν την Ίο, η οποία από τα τέλη του 16ου και σε όλη τη διάρκεια του 17ου αι. ήταν καταφύγιο και κέντρο συνάντησης των πειρατών, που συχνά επισκεύαζαν εκεί και τα κουρσάρικα πλοία τους , σύμφωνα με τις περιγραφές ξένων περιηγητών, η Ιος είναι γεμάτη πυκνά δάση από δρυς, κέδρους και άλλα δέντρα, που υλοτομούσαν και πουλούσαν κυρίως σε Σαντορίνη, και από εύφορες πεδιάδες, που εξασφάλιζαν αυτάρκεια σε εξαιρετικής ποιότητας στάρι, ξερικά κηπευτικά, εποχιακά φρούτα και λάδι. Τον Γκαμπριέλ ντε Τεμερικούρ που διακρίθηκε περισσότερο απ΄ τον αδελφό του στην πειρατεία, τον ξαναβρίσκουμε στα 1671 να επιτίθεται στη Μήλο λεηλατώντας το νησί προξενώντας σοβαρές καταστροφές. Λίγο αργότερα συνεπλάκη με μπαρμπαρέζους πειρατές κοντά στη Μύκονο και αιχμαλώτισε πλοία μιας νηοπομπής που είχε αποπλεύσει από το Κάιρο με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Στη συνέχεια ο Τεμερικούρ έστρεψε την προσοχή του στα παράλια της Βόρειας Αφρικής λεηλατώντας τις ακτές της Τρίπολης και πραγματοποιώντας επιδρομές απ΄τις οποίες κέρδισε λέγεται λάφυρα αξίας 200.000 σκούδων.
Η πειρατική του καριέρα όμως διεκόπη αιφνιδίως από ένα ατυχές περιστατικό. Μια τρικυμία τον έριξε στη στεριά και οι Αλγερινοί τον αιχμαλώτισαν. Παρά τις γενναιόδωρες προτάσεις που τους έκανε για να εξαγοράσει την ελευθερία του, εκείνοι δεν ενέδωσαν και τον έστειλαν σιδεροδέσμιο στην Κωνσταντινούπολη. Οι Οθωμανοί, κατά την προσφιλή τους συνήθεια πρώτα τον βασάνισαν και ύστερα τον αποκεφάλισαν στην Ανδριανούπολη, στην κεντρική πλατεία της πόλης τον Ιανουάριο του 1673.
Γουργουρίνης Λεωνίδας
Ερευνητής Πειρατικής Ιστορίας
