Ήταν Ισπανός πειρατής και κουρσάρος που έδρασε στο Αιγαίο στις αρχές του 17ου αιώνος. Εμφανίστηκε στις ελληνικές θάλασσες σε ηλικία μόνο 14 ετών, εγκαταλείποντας την πολυμελή οικογένειά του στη Μανδρίτη κι έχοντας ήδη έναν φονό πίσω του για τον οποίο δικάστηκε και εξορίστηκε. Μπήκε στο πλήρωμα του αντιβασιλέα της Σικελίας και πήρε μέρος στις πειρατικές επιθέσεις του τελευταίου κατά του Μοριά, της Καραμανίας, της Αλεξανδρέττας και της Συρίας.
Απέκτησε εξαιρετική γνώση του Αρχιπελάγους και εξελίχθηκε σε περίφημο ναυτικό και πειρατή. Αντίθετα από τους ιππότες της Μάλτας, ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με τους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου, στους οποίους πουλούσε τη λεία του αλλά και κατά καιρούς βοηθούσε . Χαρακτηριστικό για τις καλές σχέσεις του με το ελληνικό στοιχείο είναι το περιστατικό που συνέβη στην Αστυπάλαια το 1602.
Ένας χριστιανός κουρσάρος ονόματι Τζιάκομο Πανάρο είχε απαγάγει τον παπά του νησιού και απαιτούσε από τους κατοίκους 2000 τσεκίνια για να τον ελευθερώσει. Ο Κοντρέρας βρήκε τον πειρατή σε μια γειτονική νησίδα , ελευθέρωσε τον παπά , αιχμαλώτισε την φρεγάτα του κουρσάρου, πήρε το πλήρωμα στο δικό του πλοίο κι εγκατέλειψε τον Πανάρο στο νησί. Στη συνέχεια κατέληξε στους Φούρνους για να διανείμει τη λεία μεταξύ των συντρόφων του, αλλά εκεί τον πρόλαβε ο Σουλειμάν της Κατάνης, μπέης της Χίου και τον κατεδίωξε με δυο γαλέρες. Ο Κοντρέρας σώθηκε διαφεύγοντας μέσω Ικαρίας και Μυκόνου .
Ο Ισπανός πειρατής επιδόθηκε επίσης σε πλήθος επιδρομών στα παράλια της Μικράς Ασίας, αλλά και στο πέλαγος χτυπώντας κυρίως Οθωμανικά πλοία που διέσχιζαν το Αιγαίο. Στο Πόρτο Κάγιο συνεπλάκη με τους μανιάτες, με τους οποίους είχε συμφωνήσει σε μια αγοραπωλησία σταριού. Την ίδια νύχτα εκείνοι έκοψαν τους κάβους του καραβιού και του έκλεψαν το στάρι. Ο Κοντρέρας ήρθε στα χέρια με τους ληστές και μετά από άγριο ξυλοδαρμό εισέπραξε το συμφωνημένο ποσό και έφυγε απ΄ τη Μάνη.
Το 1604 εμφανίστηκε στα νερά της Θεσσαλονίκης και συνέλαβε έναν εβραίο φοροεισπράκτορα που ήταν υπεύθυνος για τη συγκέντρωση των ετήσιων φόρων των εβραίων της πόλης για τον σουλτάνο. Φεύγοντας άρπαξε από τις Οινούσσες την Ουγγαρέζα μετρέσα του μπέη της Χίου, ενώ μεγάλη ήταν η πειρατική του δράση και στην κεντρική και δυτική Μεσόγειο.
Τον συναντάμε άλλοτε μαζί με τους Ιωαννίτες ιππότες, άλλοτε με τον αντιβασιλέα της Σικελίας και άλλοτε να δρα ως ανεξάρτητος πειρατής. Το 1630 αποτραβήχτηκε απο την ζωή του θαλασσόλυκου κι έγραψε τα απομνημονεύματά του με τίτλο “Η Ιστορία της ζωής μου, απο τότε που μπήκα στην υπηρεσία του βασιλιά σε ηλικία δεκατεσσάρων χρονών, μέχρι τα τέλη του 1630 πρώτη του Οκτώβρη, που αρχίζω να γράφω αυτό το κομμάτι της ζωή μου“ που αποτελούν μια από τις σημαντικώτερες πηγές πληροφοριών για την πειρατεία στην εποχή του.Πέθανε στα 1633 ζώντας τα τελευταία του χρόνια ειρηνικά. Τα απομνημονεύματά του διακρίνονται για την γλαφυρότητά τους και παρέχουν λεπτομερείς περιγραφές για την καθημερινή ζωή στα νησιά του Αιγαίου.
Γουργουρίνης Λεωνίδας – Ερευνητής Πειρατικής Ιστορίας
