Το Hotel Ukraina, είναι ένα πολυτελές ξενοδοχείο πέντε αστέρων στο κέντρο της Μόσχας, σε μια στροφή του ποταμού Μόσκοβα. Το ξενοδοχείο είναι μία από τις « Επτά Αδελφές », επτά ουρανοξύστες που χτίστηκαν επί Στάλιν.
Είχα τη τύχη να φιλοξενηθώ σ’ αυτό το ξενοδοχείο, το 2003, σ’ ένα υπηρεσιακό ταξίδι στη Μόσχα, όπου εντυπωσιάστηκα από την αρχιτεκτονική του.
Με εντολή του Χρουστσόφ, το ξενοδοχείο ονομάστηκε «Ουκρανία» και όχι «Dorogomilovskaya» όπως είχε αρχικά προβλεφθεί. Ο λόγος ήταν η επιθυμία να γίνει μια συμβολική χειρονομία στο πλαίσιοτου εορτασμού το 1954 της 300ής επετείου από την επανένωση της Ρωσίας και της Ουκρανίας !!!
Το 2013 ο Πούτιν, σε συνέντευξή του, τόνισε: «έχουμε κοινές παραδόσεις, κοινή νοοτροπία, κοινή ιστορία και κοινή κουλτούρα… είμαστε ένας λαός.. η Ουκρανία είναι μέρος της μεγαλύτερης Ρωσίας».
Ο Πούτιν υποστήριξε επίσης, ότι η σύγχρονη Ουκρανίαήταν διαμορφωμένη, κατά μεγάλο βαθμό, στα εδάφη της ιστορικής Ρωσίας και κατηγόρησε τη Δύση ότι επιδίωξε να μετατρέψει την Ουκρανία σε μια «αντί-μοσχοβική Ρωσία».
Στόχος της Ρωσίας εδώ και καιρό, ήταν να αποκαταστήσει μια περιφερειακή τάξη στην οποία η Ρωσία και η Δύση έχουν ίσο λόγο για τα αποτελέσματα ασφάλειας στην Ευρώπη. Είναι όμως αμφίβολο, αν ο Πούτιν πιστεύει ότι μπορεί να επιτύχει μια τέτοια διευθέτηση μέσω της πειθούς ή της συμβατικής διπλωματίας.
Οι ΗΠΑ έχουν περικυκλώσει τη Ρωσία με στρατιωτικές βάσεις τους και μονίμως προκαλούν υστερία στα ρωσικά σύνορα, δήλωσε, πρόσφατα ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.
Οι Μάικλ Κιμάζ, καθηγητής Ιστορίας στο Catholic University of America και Μάικλ Κόφμαν, διευθυντής του Προγράμματος Ρωσικών Μελετών στο Center for Naval Analyses αναφέρουν σε άρθρο τους στο Foreign Affairs . «…αυτή την φορά η Μόσχα μπορεί και να μην μπλοφάρει».
«Καθώς η Μόσχα έχει αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση πολιτικά και οικονομικά, η μετατόπιση της προσοχής και των πόρων της Ουάσιγκτον στον ανταγωνισμό της με την Κίνα, μπορεί να έπεισε τον Πούτιν ότι η Ουκρανία αποτελεί πλέον ένα περιθωριακό συμφέρον για τις Ηνωμένες Πολιτείες».
Η πολεμική στάση της Ρωσίας δεν υποδηλώνει ότι η εισβολή είναι επικείμενη. Μονάδες από χιλιάδες μίλια μακριά έχουν αναπτυχθεί στην Δυτική Στρατιωτική Περιοχή η οποία συνορεύει με την Ουκρανία. Στρατιές από τον Καύκασο έχουν στείλει μονάδες στην Κριμαία. Επιπλέον, πολλές από τις μονάδες φαίνεται να κινούνται τη νύχτα για να αποφύγουν τον επιστάμενο έλεγχο, σε αντίθεση με την προηγούμενη ανάπτυξη τον Μάρτιο και τον Απρίλιο.
Αν ο Πούτιν αξιολογήσει τις Αμερικανικές δηλώσεις, για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας ως ανειλικρινείς και δεν υπάρχουν πολλά που να υποδηλώνουν κάτι διαφορετικό, τότε ίσως επιδιώξει μια αλλαγή της περιφερειακής ισορροπίας δυνάμεων, μέσω της βίας. Τη Τρίτη 7 Δεκεμβρίου, θα υπάρξει συζήτηση Μπάïντεν – Πούτιν.
Η πιθανότητα να επιδιωχθεί η διχοτόμηση της Ουκρανίας δεν είναι σενάριο φαντασίας. Ίσως πιο πιθανή η επιβολή μιας νέας διευθέτησης, με στόχο την ανατροπή της διολίσθησης της Ουκρανίας στην «ευρωατλαντική ολοκλήρωση».
Το κλειδί για την απάντηση της Ουάσιγκτον, στο ενδεχόμενο ενός πολέμου, εντός του 2022, θα είναι ένας προληπτικός συντονισμός με τους Ευρωπαίους συμμάχους, ώστε να αυξηθεί το οικονομικό και πολιτικό κόστος της στρατιωτικής δράσης για την Ρωσία και η σαφής προειδοποίηση της, για τις συνέπειες μιας τέτοιας ενέργειας.
Σύμφωνα με τον Ιβάν Τιμοφέεφ, διδάκτορα Πολιτικών Επιστημών και Διευθυντή Προγραμμάτων RIAC (Ρωσικό Συμβούλιο Διεθνών Υποθέσεων), το κόστος ενός πιθανού πολέμου υπερβαίνει κατά πολύ τα οφέλη. Αποτυγχάνει να λύσει βασικά προβλήματα ασφάλειας, ενώ δημιουργεί πολλά νέα.
Η Μόσχα δείχνει ότι είναι τεχνικά έτοιμη για ένα ριζοσπαστικό σενάριο και δεν θα επιτρέψει να ξεπεραστούν οι «κόκκινες γραμμές» της. Αυτές οι «κόκκινες γραμμές» περιλαμβάνουν μια στρατιωτική λύση στο πρόβλημα του Ντονμπάς.
Από την άποψη της ισορροπίας οφελών και ζημιών, καμία πλευρά δεν ενδιαφέρεται για έναν πραγματικό πόλεμο. Επομένως, το σενάριο πολέμου δεν θεωρείται ως πιθανό. Ωστόσο, η ιστορία γνωρίζει πολλά παραδείγματα όταν οι ορθολογικοί υπολογισμοί δεν κατάφεραν να βάλουν τέλος στην κλιμάκωση. Υπάρχει μόνο η ελπίδα ότι αυτό δεν συμβαίνει εδώ.
Σύμφωνα με τον Ίαν Μπόντ, διευθυντή εξωτερικής πολιτικής στο Κέντρο για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση, υπάρχουν τρεις βασικές προσεγγίσεις που θα μπορούσε να ακολουθήσει η Δύση.
Η πρώτη είναι ο Ζελένσκι να προχωρήσει σε παραχωρήσεις προς τον Πούτιν. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να πιέσουν το Κιέβο για την εφαρμογή της συμφωνίας Μινσκ 2/ 2015.
Η δεύτερη προσέγγιση, είναι η Δύση, να παραμείνει ουδέτερη, καλώντας και τις δυο πλευρές να δείξουν αυτοσυγκράτηση. Όμως μια τέτοια προσέγγιση, θα μπορούσε να ενθαρρύνει τον Πούτιν να σκεφτεί ότι μια επίθεση θα ήταν ουσιαστικά χωρίς κόστος.
Η τρίτη προσέγγιση που θα μπορούσε να ακολουθήσει η Δύση, είναι να εστιάσει στην αποτροπή της Ρωσίας και να καθησυχάσει την Ουκρανία. Αυτή δεν είναι καθόλου εύκολη επιλογή. Η πρώτη πρόκληση θα ήταν να πειστεί η δυτική κοινή γνώμη και το Κρεμλίνο ότι η Ουκρανία είναι εξίσου σημαντική για τη Δύση όσο είναι και για τη Ρωσία.
Η Ρωσία, με μια σκληρή απόφαση επιλύει πολλά ιστορικά προβλήματα ταυτόχρονα. Η άμεση απειλή για τα νοτιοδυτικά σύνορα της απομακρύνεται. Εξασφαλίζεται πλήρης έλεγχος στην Αζοφική Θάλασσα και ένας χερσαίος διάδρομος προς τη Δημοκρατία της Κριμαίας.
Από την άλλη, η επιβίωση της Ουκρανίας ως ένα ανεξάρτητο, δημοκρατικό κράτος είναι εξίσου ζωτικής σημασίας για τη Δύση, και ειδικά για τους Ευρωπαίους. Εάν η Ρωσία επιδίωκε να ελέγξει την ανατολική, κεντρική και νότια Ουκρανία, αφήνοντας ένα ασταθές δυτικό άκρο, οι επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή ασφάλεια θα ήταν προφανείς. Οι προσφυγικές ροές θα αποσταθεροποιούσαν τους δυτικούς γείτονες της Ουκρανίας. Η κυριαρχία της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα θα αυξανόταν, αφήνοντας τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, Βουλγαρία και Ρουμανία, πιο ευάλωτους. Οι ρωσικές δυνάμεις θα ήταν πολύ πιο κοντά στην περιοχή του ΝΑΤΟ.
Η Τουρκική βοήθεια στην Ουκρανία, συζητήθηκε μεταξύ Πούτιν – Ερντογάν και επικρίθηκε έντονα, αλλά προς το παρόν εκτιμάται ότι δεν θα διαταράξει τις σχέσεις τους. Τα τουρκικά drones, είναι εύκολο να εντοπιστούν και καταρριφθούν από τη Ρωσική αεράμυνα.
Ήδη αμερικανικές δυνάμεις προωθούνται μέσω Αλεξανδρούπολης, προς Αμερικανικές βάσεις εντός και εκτός της Ελλάδας.
Εκτιμώ ότι η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στη Μόσχα, θα έχει και ένα χαρακτήρα διερευνητικό και εκτονωτικό, με τις ευλογίες των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Απόστολος Τσιμογιάννης
Ο Απόστολος Τσιμογιάννης είναι Υποστράτηγος (ε.α), με μεγάλη επιτελική και διοικητική εμπειρία στον τομέα των Millitary Logistics. Έχει υπηρετήσει σε ανάλογη επιτελική θέση του NATO/NSPA και εξειδικεύεται σε θέματα Ευρασίας – Ινδοειρηνικού. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics.
