ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ «ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΗ»

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, η Οθωμανική αυτοκρατορία ενεργοποίησε το σχέδιο κατασκευής του Σιδηρόδρομου της Βαγδάτης κάτω από γερμανικό έλεγχο, με πιστώσεις γερμανικών τραπεζών.

Ήδη από το 1888, η Εταιρεία Ανατολικών Σιδηροδρόμων της Αυστρίας είχε πετύχει τη σύνδεση της πρωτεύουσας των Αψβούργων Βιέννης, με την έδρα της Υψηλής Πύλης Κωνσταντινούπολη μέσω Βουδαπέστης, Βελιγραδίου και Σόφιας  «Orient Express».

Για την ανάληψη του κολοσσιαίου έργου που θα συνέδεε την Κωνσταντινούπολη με τη Βαγδάτη και τον Περσικό κόλπο, μια απόσταση 2200 χλμ., υποβλήθηκαν αιτήματα από διάφορες ευρωπαϊκές εταιρείες (αγγλικές, γαλλικές, ρωσικές, γερμανικές).

Το 1899, ο Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίντ Β’ ανέθεσε το έργο στην γερμανική Εταιρεία Σιδηροδρόμων Ανατολίας (Anatolian Railway Company), που υποστηριζόταν από την Deutsche Bank. Η ισχυρή ομάδα των λεγομένων «νέων βιομηχανιών», υπό τον φιλόδοξο Georg von Siemens,ανέπτυξε, ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο που θα μετέτρεπε τη Γερμανική βιομηχανία σε κυρίαρχο του κόσμου. Αυτό προέβλεπε τα εξής:

Δημιουργία ενός ενοποιημένου κεντροευρωπαϊκού Χώρου («Μεσευρώπη») ως βάσης της γερμανικής οικονομικής επέκτασης.

Εκμετάλλευση της Νοτιοανατολικής Ευρώπης διά μιας Τελωνειακής ένωσης με την «Μεσευρώπη».

Στενή πολιτική και οικονομική σύνδεση της Οθωμανικής Τουρκίας με τον γερμανοκρατούμενο Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο.

Πρόσβαση μέσω Τουρκίας, στα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Μοσούλης (Ιρακινό Κουρδιστάν) και στον Περσικό Κόλπο.

Πλαγιοκόπηση του ανταγωνιστικού Δυτικού (Αγγλικού) Ιμπεριαλισμού και  στρατηγική περικύκλωση της Ρωσίας.

Ρωσία, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία αντιλήφθηκαν  με καθυστέρηση τις επιπτώσεις και τις επιδιώξεις του γερμανικού σχεδίου.

Οι Γερμανοί είχαν εντοπίσει κοιτάσματα πετρελαίου στην Μοσούλη, στο Κιρκούκ και στην Βασόρα, είχαν μάλιστα αποσπάσει το δικαίωμα εκμεταλλεύσεως του ορυκτού πλούτου σε μια ζώνη 20 χιλιομέτρων ένθεν κακείθεν της σιδηροδρομικής γραμμής, συμπεριλαμβανομένων των κοιτασμάτων πετρελαίου που ενδεχομένως θα ανακαλύπτονταν.

Την ίδια χρονιά (1899) οι Βρετανοί είχαν ανακαλύψει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου στην τότε περιοχή της Μεσοποταμίας, ενώ  το 1905, εξασφάλισαν τα αποκλειστικά δικαιώματα επί των κοιτασμάτων πετρελαίου του Περσικού. Τότε ίδρυσαν την Anglo Persian Oil Company (μετέπειτα BP).

Ένας σιδηρόδρομος λοιπόν που θα συνέδεε το Βερολίνο με τον Περσικό Κόλπο, θα παρείχε στην Γερμανία  ασφαλείς εμπορικούς διαύλους για εξαγωγή προϊόντων προς Μ. Ανατολή και από εκεί προς την Ινδία και τις αποικίες  στην Αφρική, καθώς επίσης άφθονο και φτηνό πετρέλαιο.  Έτσι θα ελευθερώνονταν από τους περιορισμούς που επέβαλλαν ο ισχυρός βρετανικός στόλος που έλεγχε τις κύριες θαλάσσιες οδούς.

Αυτός ο ανταγωνισμός, θεωρείται από ορισμένους ιστορικούς η κύρια αιτία του Α’Π.Π.

Τα Βαλκάνια συνέδεαν λοιπόν τη Γερμανία με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τον Περσικό Κόλπο, μέσω της συμμάχου της Αυτοκρατορίας της Αυστροουγγαρίας. Με τους Βαλκανικούς Πολέμους όμως, η Ελλάδα, η Σερβία, και η Βουλγαρία, προσάρτησαν στα εδάφη τους όλα σχεδόν τα Ευρωπαϊκά εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έτσι σχηματίστηκε ένα τείχος ανάμεσα στην Αυστροουγγαρία και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Το τείχος αυτό έσπασε με την διάλυση της Γ/Β,  ανεξαρτητοποίηση των Σκοπίων το 1991, και την επίθεση του ΝΑΤΟ στην Σερβία το 1998, που οδήγησε στην αυτονόμηση του Κοσόβου. Η Γερμανία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο .

Ο ηγεμονισμός της Γερμανίας ισοπεδώθηκε δύο φορές, αλλά έχει επανακάμψει μέσω Ε.Ε. Επιδιώκει εκ νέου να εντάξει τα Βαλκάνια στη σφαίρα επιρροής της, μέσω της Ευρωπαϊκής ένωσης  και να πετύχει διέξοδο προς τη Μεσόγειο αποφεύγοντας έτσι τον κλοιό των θαλασσίων δυνάμεων. Το σχέδιο πανομοιότυπο με αυτό του Siemensστα τέλη του 19 ου αιώνα.

Η συμφωνία των Πρεσπών εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, που συμπίπτουν με αυτά του NATO/ΗΠΑ. Επιμένουν οι Γερμανοί στην απόδοση του ονόματος Μακεδονία στα Σκόπια γιατί κάτι έχουν στο μυαλό τους.

Γερμανοί αναλυτές και ινστιτούτα ισχυρίζονται ότι η Μακεδονία εξελληνίστηκε το 1912, ενώ ταυτόχρονα ανακαλύπτουν δεκάδες δήθεν μειονότητες (πόντιοι, βλάχοι κ.λπ.). Στο γερμανικό Wikipedia αναφέρεται ότι δεν είναι εξακριβωμένη η ελληνικότητα των Μακεδόνων. Εκτιμάται  ότι μελλοντικά, η Γερμανία, θα προστρέξει, αφού δημιουργήσει τεχνηέντως μια εκρηκτική κατάσταση, να συνδράμει τις δήθεν καταπιεζόμενες μειονότητες.Προσοχή λοιπόν στους αλυτρωτισμούς που μπορούν να εργαλειοποιηθούν από τους ενδιαφερόμενους μεγάλους  παίκτες.

Οι προσπάθειες των Γερμανών εστιάζουν στην  πίεση για μείωση ακόμα περισσότερο της όποιας ελληνικής ισχύος έχει απομείνει, ώστε η Ελλάδα να μεταβληθεί σε απόλυτα ελεγχόμενο χώρο, χωρίς ισχυρή εθνική ταυτότητα και ο έλεγχος να κατανεμηθεί ανάμεσα στην Γερμανία και την Τουρκία . Ας προσέξουμε ότι διαχρονικά οι δύο χώρες ακολουθούν « βίους παράλληλους » και προσπαθούν να επιβάλλουν τον ηγεμονισμό τους .

Εδώ εντάσσεται και η αποδυνάμωση της πολιτιστικής μας ταυτότητας,  το μόνο σημαντικό που έχουμε να παρουσιάσουμε ως Έλληνες σήμερα, η μεγάλη ιστορική κληρονομιά και η ταύτιση μας μ’ αυτήν. Έτσι δικαιολογείται  η εμμονή για το ζήτημα και το όνομα της Μακεδονίας και η βιαστική παύση των ανασκαφών στην Αμφίπολη, με ευθύνη της σημερινής Ελληνικής κυβέρνησης, επειδή θα ενίσχυε τη «Μακεδονικότητα » των Ελλήνων.

Παρότι η περιφέρεια Κ. Μακεδονίας έχει εξασφαλίσει 2,5 εκ ευρώ για την ολοκλήρωση των  εργασιών και ανάδειξη του μνημείου, το ΥΠΠΟ κωλυσιεργεί. Η επιμονή της Μέρκελ προς Σαμαρά που ζητούσε ενημέρωση και φωτογραφίες από ανασκαφές στην Αμφίπολη είναι ενδεικτική των μειλίχιων σκέψεών τους.

Η ένταξη στην Ε.Ε. χωρών, με τη δικαιολογία της σταθερότητας και άμβλυνσης των διαφορών, που δήθεν θα εξισορροπηθούν εντός της συμμαχίας, είναι πρόφαση, για να μας κάνει να εφησυχάσουμε και να υποχωρήσουμε, καταργώντας έτσι το δίλημμα ασφαλείας που πρέπει να διακατέχει κάθε ανεξάρτητο κράτος.

Ο εθνομηδενισμός στη χώρα μας καλά κρατεί, προς όφελος μάλιστα του αναδυόμενου εθνικισμού άλλων κρατών, γειτονικών και όχι μόνο. Η παγκοσμιοποίηση δεν ισχύει για όλους. Κοιμίζει τους χαζούς και αδύναμους λαούς προς όφελος των δυνατών.

Απόστολος Τσιμογιάννης

Υποστράτηγος (ε.α), με μεγάλη επιτελική και διοικητική εμπειρία στον τομέα των Millitary Logistics. Έχει υπηρετήσει σε ανάλογη επιτελική θέση του NATO/NSPA. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics.