Δρ Αθανάσιος Ε.Δρούγος
Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Οι εντάσεις έχουν κλιμακωθεί στην περιοχή γύρω από το πολωνικό στενό Χουβάλκι , έναν στρατηγικά πολύ σημαντικό διάδρομο που συνδέει την Πολωνία με τη Λιθουανία — και επομένως με τη Λετονία και την Εσθονία. Ο στενός διάδρομος των 98χλμ είναι μεταξύ του βαριά στρατιωτικοποιημένου θύλακα της Ρωσίας του Καλίνινγκραντ στη Βαλτική, και της Λευκορωσίας, της οποίας ο αυταρχικός πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο είναι ο μοναδικός σύμμαχος του Πούτιν. Αν ο Πούτιν καταλάμβανε τον διάδρομο, τα τρία κράτη της Βαλτικής θα αποκόπτονταν ουσιαστικά από το υπόλοιπο ΝΑΤΟ. Τον τελευταίο μήνα, η Ομάδα Βάγκνερ -μια παραστρατιωτική-μισθοφορική οργάνωση που τα στελέχη της έχουν υπηρετήσει και στην Ουκρανία και που είναι διαβόητα για τη βαναυσότητα τους εκπαιδεύουν σε εμφανές σημείο στις περιοχές του Γκρόντνο και της Μπρεστ τις λευκορωσικές ειδικές δυνάμεις ( η μία μάλιστα περιοχή απέχει 4-5 χλμ )από τα πολωνικά σύνορα.
Ως και πέντε χιλιάδες μισθοφόροι της Βάγκνερ έχουν αναπτυχθεί στη Λευκορωσία μετά την αποτυχημένη ανταρσία τους τον περασμένο Ιούνιο εναντίον του ρωσικού Γενικού Επιτελείου. Ο Λουκασένκο, γνωρίζοντας τις ανησυχίες της Πολωνίας για τον οργάνωση Βάγκνερ, προσπάθησε να προκαλέσει “πονοκεφάλους” στους Πολωνούς. Είπε δημόσια ότι “Ίσως δεν πρέπει να το πω, αλλά θα το πω: Αρχίζουμε να αγχωνόμαστε με τους Βαγκνερίτες. Ζητούν να πάνε δυτικά και λένε αφήστε μας να φύγουμε(! για μια «εκδρομή» στη Βαρσοβία και στο Ρζέσοφ(!) Νωρίτερα αυτό το μήνα, δύο ελικόπτερα της Λευκορωσίας παραβίασαν τον εναέριο χώρο της Πολωνίας κοντά στην Μπιαλοβιέζα, μια περιοχή νότια του χάσματος Σουβάλκι. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, η Λευκορωσία ξεκίνησε στρατιωτικές ασκήσεις στην περιοχή Γκρόντνο δίπλα στο Σουβάλκι ενισχύοντας περαιτέρω τις ανησυχίες στην Πολωνία και στη Λιθουανία.
Αυτές οι προκλητικές ενέργειες είναι αναπάντεχα συνεπείς με τις διαδοχικές προκλήσεις του Πούτιν. Στα τέλη Ιουλίου, κατηγόρησε τη Βαρσοβία ότι σκόπευε να πάρει πίσω εδάφη που ο σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν κατέλαβε από την Πολωνία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένου και «ένα καλό κομμάτι της Ουκρανίας . . . να πάρει πίσω τα ιστορικά εδάφη». Πρόσθεσε ότι “είναι γνωστό ότι ο Πολωνοί ονειρεύονται και λευκορωσικά εδάφη”. Ο Πούτιν συνόδευσε την έντονη ρητορική του και με στρατιωτική δράση. Εκτός από την αποστολή της Βάγκνερ στη Λευκορωσία, συνεχίζει να χρησιμοποιεί το έδαφος της Λευκορωσίας για να επιτεθεί εναντίον της Ουκρανίας ενώ πρόσφατα ανακοίνωσε ότι η Ρωσία έχει αναπτύξει τακτικά πυρηνικά όπλα στη Λευκορωσία. Στα τέλη Ιουνίου η Ρωσία πραγματοποίησε μια μαζική αεροναυτική άσκηση στη Βαλτική Θάλασσα την ίδια στιγμή που το ΝΑΤΟ διεξήγαγε την ετήσια και προγραμματισμένη ναυτική του άσκηση BALTOPS. Αυτόν τον μήνα, η Μόσχα διεξήγαγε την άσκηση ” Baltic of Ocean Shield”μια ακόμη μεγαλύτερη άσκηση που περιλάμβανε 6000 άνδρες , τριάντα πολεμικά πλοία και σκάφη και τριάντα αεροσκάφη. Οι στόχοι του Πούτιν είναι προφανείς. Επιδιώκει να δοκιμάσει την άμυνα της Συμμαχίας, ενώ προσπαθεί να διασπείρει διχόνοια μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ. Και ασφαλώς να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη των κρατών της κεντρικής Ευρώπης στο ΝΑΤΟ.
Η Πολωνία, η Λιθουανία και η Λετονία απάντησαν σε όλα αυτά ενισχύοντας τα σύνορά τους, με τη Βαρσοβία να στέλνει περίπου δέκα χιλιάδες στρατιώτες στα σύνορά της με τη Λευκορωσία(από το Μπιάλιστοκ μέχρι τη Ποντλάσκα). Όμως η απάντησή τους(σύμφωνα μ τον υπογράφοντα) θα πρέπει να είναι μέρος μιας συνολικής απάντησης του ΝΑΤΟ σε αυτές τις προκλήσεις δηλαδή μια απάντηση που υπερβαίνει τη ρητορική καταδίκη και θα καταδεικνύει τη στρατιωτική ετοιμότητα και ικανότητα της Συμμαχίας. Το ΝΑΤΟ θα πρέπει να διεξάγει μια άσκηση χωρίς προειδοποίηση στο χάσμα Σουβάλκι , αναπτύσσοντας θαλάσσια, αεροπορικά και χερσαία μέσα από άλλα κράτη μέλη της Συμμαχίας. Ο σκοπός της θα είναι να επιδειχθεί και να δοκιμαστεί η επιχειρησιακή ετοιμότητα σε συντονισμό με τις πολωνικές και λιθουανικές δυνάμεις και τα τάγματα ενισχυμένης και προωθημένης στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ που σταθμεύουν εδώ και χρόνια σε αυτές τις δύο χώρες(EFP).
Οι κοινές συμμαχικές δυνάμεις πολύ υψηλής ετοιμότητας (VTJF) της Συμμαχίας θα ήταν ένα ιδανικό στοιχείο για να λειτουργήσει ως ο πυρήνας αυτής της επίδειξης δύναμης. Αυτή η δύναμη, με είκοσι χιλιάδες στρατιώτες, περιλαμβάνει στοιχεία αεροπορικών, ναυτικών και ειδικών δυνάμεων επιχειρήσεων καθώς και μια πολυεθνική ταξιαρχία 5000 ανδρών.Τα κύρια “στοιχεία’ της έχουν την αποστολή να είναι έτοιμα να αναπτυχθούν εντός τριών ημερών. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι ασκήσεις ανάπτυξης αντι-δυνάμεων του ΝΑΤΟ ήταν μια συνηθισμένη απάντηση σε στρατιωτικές προκλήσεις από τη Σοβιετική Ένωση, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι παρόμοιες με αυτές που κάνει ο Πούτιν στην περιοχή γύρω από το χάσμα Σουβάλκι . Το ΝΑΤΟ πρέπει να κάνει το ίδιο σήμερα. Μια ανάπτυξη της VTJF θα έδειχνε ότι το ΝΑΤΟ δεν φοβάται τη σύγκρουση με τη Ρωσία ( μια εντύπωση στην οποία δυστυχώς συνέβαλαν οι συμμαχικοί ηγέτες επαναλαμβάνοντας, σαν μάντρα, ότι η απάντηση της Δύσης στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν πρέπει να «νατοϊκοποιήσει» τη σύγκρουση για να αποφευχθεί ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Αυτή η λαθεμένη άποψη οδήγησε τον Πούτιν να αμφισβητήσει την αποφασιστικότητα της Συμμαχίας. Μια τέτοια ανάπτυξη θα υπογράμμιζε την επιχειρησιακή εφαρμογή της νέας στρατιωτικής στρατηγικής του ΝΑΤΟ, η οποία εφαρμόστηκε στη σύνοδο κορυφής της Συμμαχίας στο Βίλνιους τον περασμένο Ιούλιο. Η ιδέα για την αποτροπή και την άμυνα του ευρωατλαντικού χώρου έχει σχεδιαστεί για να επιτρέψει στη Συμμαχία να ανταποκριθεί πιο αποτελεσματικά στην επιθετικότητα, συμπεριλαμβανομένων προκλήσεων όπως αυτές που ο Πούτιν ενορχηστρώνει κοντά στο χάσμα του Σουβάλκι. Μια τέτοια άσκηση θα συνέβαλε στη συνεχή αναζωογόνηση της στρατιωτικής νοοτροπίας της Συμμαχίας και στην πρακτική της ταχείας και δυναμικής αντιμετώπισης των ρωσικών προκλήσεων μέσω αυστηρών επιδείξεων αποφασιστικότητας, ενότητας και δύναμης.
Κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι αυτό θα προκαλούσε τη Ρωσία. Αλλά αν μπορούμε να μάθουμε κάτι από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022, αυτό είναι το εξής: Η αποτυχία της Συμμαχίας να πραγματοποιήσει πιο δυναμικές αναπτύξεις στην κεντρική Ευρώπη 4-5 μήνες πριν την εισβολή (όταν η Μόσχα συγκέντρωσε δυνάμεις στα σύνορα της Ουκρανίας) ενθάρρυνε ακόμη περισσότερο τον αδηφάγο και θρασύτατο Πούτιν. Όταν εξετάζουμε προκλήσεις που δικαιολογούν μια ξαφνική άσκηση, τα πρόσφατα και εν εξελίξει γεγονότα στο “Suwalki Gap “θα πρέπει να βρίσκονται στην κορυφή της λίστας για να μην βρεθούμε μπροστά σε νέες και δυσάρεστες εκπλήξεις.
Β ΜΕΡΟΣ
Τέσσερις τρόποι που η Ουκρανία μπορεί να κερδίσει σημαντικά οφέλη με τα F-16 – Αλλά οι επιφυλάξεις παραμένουν.Αυτά πΟυ δεν είναι γνωστά.
61 Δανικά και Ολλανδικά F-16 που δίδονται σταδιακά στην Ουκρανία θα συνδράμουν σε περισσότερη άμυνα, σε περισσότερη επίθεση, σε ευρύτερη υποστήριξη προς τους συμμάχους ως και σε πιο ενισχυμένη ορμή, αλλά μερικά εμπόδια παραμένουν για τα F-16 να συμβάλουν πλήρως στη νίκη.
Πρώτο :Τα F-16 σημαίνουν αυξημένη αεράμυνα
Η παροχή 61 μαχητικών αεροσκαφών F-16 μέσα στους επόμενους 18 μήνες από την Ολλανδία και τη Δανία δίνει στην Ουκρανία μεγαλύτερη αεροπορική ισχύ για να υπερασπιστεί τις κατοικημένες περιοχές, τις συγκεντρώσεις στρατευμάτων και τα στρατιωτικά της μέσα από τις ρωσικές αεροπορικές επιθέσεις. Αυτό ισχύει και από πλευράς ποσότητας και ποιότητας. Η ουκρανική πολεμική αεροπορία διέθετε περίπου 130 μαχητικά και επιθετικά αεροσκάφη όταν η Ρωσία ξεκίνησε την πλήρη εισβολή της (δεν ήταν όλα ικανά για μάχη.) Εκτιμάται ότι έχει χάσει περίπου το 40% των αεροπλάνων, αλλά ορισμένα αντικαταστάθηκαν από την παροχή MiG της σοβιετικής εποχής από συμμάχους όπως η Πολωνία και η Σλοβακία.
Εξήντα επιπλέον μαχητικά αεροσκάφη και πιθανώς περισσότερα από άλλους συμμάχους (τώρα που έχει δημιουργηθεί το προηγούμενο)βάζουν στον ουρανό περισσότερα ουκρανικά αεροπλάνα για ευρύτερο φάσμα αποστολών (σε σύγκριση με τις περίπου 10 αεροπορικές επιδρομές την ημέρα που εκτελούνται αυτή τη στιγμή). Βασική εστίαση θα είναι η προστασία των ουρανών και των πόλεων της Ουκρανίας από: α) εισερχόμενους ρωσικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς – μερικοί από τους οποίους είναι σχεδιασμένοι να πετούν κάτω από το ραντάρ και όχι εντός της εμβέλειας των αμυντικών συστημάτων εδάφους-αέρος· β) από τις πλατφόρμες εκτόξευσης για τέτοιους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, συμπεριλαμβανομένων των ρωσικών βομβαρδιστικών κλάσης «Tu», και γ) από τις περίπου 50 αεροπορικές επιδρομές που πραγματοποιούνται εναντίον ουκρανικών οικισμών και θέσεων στρατευμάτων από ρωσικά MiG και συναφή μαχητικά.(καθημερινά)
Το F-16 Mid-Life Update (MLU) που θα λάβει η Ουκρανία χρησιμοποιείται από πολλές ευρωπαϊκές αεροπορικές δυνάμεις τα τελευταία 25 χρόνια. Μεταξύ των αναβαθμίσεων του είναι μια σύνδεση δεδομένων που θα επιτρέψει στα αεροσκάφη της Ουκρανίας να συνδυαστούν με άλλα μέσα του ΝΑΤΟ, όπως αερομεταφερόμενα αεροσκάφη ευαίσθητων αισθητήρων αναγνώρισης, εντοπισμού και επιτήρησης (π.χ. AWACS), άλλα μαχητικά αεροσκάφη και επίγεια ραντάρ αεράμυνας, όπως το ιδιαίτερα εξελιγμένο σύστημα Patriot. Αυτό θα βελτιώσει την αποτελεσματικότητα κατά των ρωσικών πυραύλων κρουζ και γενικά θα βοηθήσει στην άμυνα του εναέριου χώρου της Ουκρανίας καλύτερα από τον φθίνοντα στόλο των MiG-29, Su-27 και Su-24 της σοβιετικής εποχής. Σε αντίθεση με αυτά τα αεροπλάνα, το F-16 μπορεί να μεταφέρει την πλήρη σειρά πυραύλων αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους που χρησιμοποιούνται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.
Δεύτερο:Τα F-16 σημαίνουν περισσότερη επίθεσηΤα F-16 βελτιώνουν μαζικά την ικανότητα των πρόσφατα εκπαιδευμένων μηχανοκίνητων ταξιαρχιών πεζικού της Ουκρανίας να προχωρήσουν σε μεγαλύτερης κλίμακας κινήσεις συνδυασμένων όπλων, σε αντίθεση με την τρέχουσα τακτική τους να αναλαμβάνουν διερευνητικές επιθέσεις μικρότερων μονάδων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ουκρανία έχει υποστηρίξει τόσο σκληρά για έναν «Συνασπισμό αεριωθούμενων αεροσκαφών» μεταξύ των συμμάχων της και γιατί ο ανώτατος διοικητής στρατηγός Βαλέρι Ζαλούζνι είναι γνωστό ότι τους ζητούσε συνεχώς. Γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον ότι κατά μέσο όρο μόνο περίπου 10 μάχιμες εξόδους την ημέρα από την ουκρανική Πολεμική Αεροπορία ήταν ξεκάθαρα ένας παράγοντας στον ρυθμό και την τακτική της καλοκαιρινής επίθεσης της Ουκρανίας ενάντια σε έναν καλά εδραιωμένο και εξαιρετικά οχυρωμένο εχθρό.
Πράγματι, οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας (AFU) έχουν προχωρήσει τόσο μακριά και όσο γρήγορα επέτρεψε ο σημερινός, σχεδόν αποκλειστικά επίγειος στρατιωτικός εξοπλισμός τους. Οι αναλυτές χαρακτήρισαν «άνευ προηγουμένου» τη μηχανοκίνητη επίθεση πεζικού της Ουκρανίας – χωρίς αεροπορική κάλυψη – κατά της λεγόμενης «Γραμμής Σουροβικίν» της Ρωσίας (αμυντικές θέσεις που δημιουργήθηκαν υπό τον Ρώσο στρατηγό και πρώην επικεφαλής των αεροδιαστημικών δυνάμεων Σεργκέι Σουροβίκιν (στα τέλη του περασμένου έτους )για να υπερασπιστούν τη χερσαία γέφυρα/οδό ανεφοδιασμού προς την κατεχόμενη Κριμαία..
Τρίτο :Τα νέα αεροπλάνα αλλάζουν ουσιαστικά την εξίσωση ισχύος.
Τα F-16 είναι μια στρατηγική στροφή από τη Δύση . Ορισμένοι αναλυτές(συμπεριλαμβανομένου και του υπογράφοντα) επέκριναν εδώ και καιρό τη δυτική στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία ως «αρκετή για να αμυνθεί, αλλά όχι αρκετή για να κερδίσει». Η απόφαση της Ολλανδίας και της Δανίας να παράσχουν τα F-16, τα οποία έπρεπε να εγκριθούν από τις ΗΠΑ ως παραγωγός τους και για την οποία ασκήθηκε έντονη πίεση από το “γερακίσιο ‘Ηνωμένο Βασίλειο, δεν αφορά μόνο τα αεροπλάνα. Πρόκειται για σκοπό. Οι στρατηγικές συζητήσεις σχετικά με τη «μη κλιμάκωση» κατά του Πούτιν και τα επιχειρησιακά επιχειρήματα σχετικά με τις πρακτικές δυνατότητες εκπαίδευσης του ουκρανικού προσωπικού και την κατάσταση της αεροπορικής υποδομής της Ουκρανίας (π.χ. ανεπαρκείς και σύντομοι διάδρομοι) έχουν ξεπεραστεί. Τα F-16 δείχνουν δυνητικά μια μετατόπιση από τη Δύση από το «όχι για να χάσεις» στο παιχνίδι για τη νίκη ,και όλα αυτά αντιπροσωπεύουν στην κλίμακα και το βάθος της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία.
Τέταρτο :F-16 χτίζουν την ορμή της ΟυκρανίαςΗ κατοχή 61 F-16 έχει τεράστια σημασία όσον αφορά τη στρατιωτική ορμή της Ουκρανίας, η οποία είναι βασικό χαρακτηριστικό της επιτυχίας. Έχει πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα πέρα από τον επιχειρησιακό του αντίκτυπο όσον αφορά την εστίαση και τον σκοπό των ουκρανικών δυνάμεων – από τον πεζό στρατιώτη μέχρι τον ανώτατο διοικητή – για να μην αναφέρουμε τον άμαχο πληθυσμό που υποφέρει από νυχτερινές τρομοκρατικές επιθέσεις με πυραύλους. Είναι σημαντικό ότι τερματίζει μια μακρά περίοδο απογοήτευσης, απόσπασης της προσοχής. και έλλειψη σαφήνειας σχετικά με το αν η Δύση θα παρείχε ή όχι στην Ουκρανία περισσότερη από την αεροπορική δύναμη που ζητούσε εδώ και σχεδόν 18 μήνες.
Πέμπτο :Και τώρα μερικές επιφυλάξεις
Αξιωματούχοι και των τριών χωρών που εμπλέκονται δήλωσαν ότι το νωρίτερο που η Ουκρανία μπορεί να αναμένει να έχει τα πρώτα 6 από τα 61 μαχητικά είναι «μέχρι την Πρωτοχρονιά». Αυτό είναι πιθανό να είναι από μια ομάδα έξι δανικών αεροπλάνων , που προφανώς θα φτάσουν τον χειμώνα και μετά την τρέχουσα χρονική περίοδο. Η άφιξη των υπόλοιπων αεροπλάνων είναι κλιμακωτή για περίπου 12-13 μήνες μετά από αυτό. Περίπου 70 Ουκρανοί φέρεται να έχουν ξεκινήσει την εκπαίδευσή τους σε F-16 και συναφή δυτικά αεροσκάφη, ιδιαίτερα στη Δανία. Η εκπαίδευση είναι πιθανό να διαρκέσει τουλάχιστον τέσσερις έως έξι μήνες και πολύ περισσότερο για τη μηχανική που είναι απαραίτητη για να καταστεί η συντήρηση των αεροπλάνων βιώσιμη και αυτοδύναμη. Περίπου 800 επιπλέον προσωπικό θα χρειαστεί να εκπαιδευτεί μόνο για να λειτουργήσει τη γνωστή σήμερα κατανομή των περίπου 60 σκαφών.
Ομοίως, η Ουκρανία έχει δυστυχώς χάσει μερικούς από τους καλύτερους πιλότους της από την αρχή της περιόδου πλήρους κλίμακας, έτσι πολλοί από τους εκπαιδευόμενους θα έχουν λιγότερη εμπειρία. Ενώ ορισμένα από τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν από τους αντιπάλους της χορήγησης F-16 στην Ουκρανία ήταν υπερβολικά, η πραγματικότητα είναι ότι η αεροπορική υποδομή της Ουκρανίας: α) χτυπιέται από τον πόλεμο· β) είχε περιορισμένους πόρους πριν από την εισβολή πλήρους κλίμακας.και ήταν γ) σχεδιασμένη για επιχειρήσεις της σοβιετικής εποχής και όχι για τα F-16. Επιπλέον, η ικανότητα της Ουκρανίας να συντηρεί ή να επισκευάζει τα F-16 είναι βασικά ανύπαρκτη. Όλες αυτές οι πτυχές θα χρειαστούν επείγουσες αναβαθμίσεις για να αξιοποιήσετε το μέγιστο δυνατό για τα νέα αεροπλάνα. Στην περίπτωση της συντήρησης, προς το παρόν, είναι πιθανό να πραγματοποιηθεί σε συμμαχικές χώρες όπως στη Ρουμανία και στη Πολωνία, αλλά αυτό είναι μια υλικοτεχνική πρόκληση.
Τούτου λεχθέντος, λίγη τύχη βοηθάει. Συγκεκριμένα, ένα από τα πλεονεκτήματα των F-16 από τη Δανία και την Ολλανδία, καθώς και τη Νορβηγία, είναι ότι, σε αντίθεση με τα αμερικανικά F-16, είναι εξοπλισμένα με αλεξίπτωτα έλξης για να μπορούν να προσγειώνονται σε σύντομο, προετοιμασμένο αυτοκινητόδρομο διπλής χρήσης. /διαδρόμους αεροδιαδρόμου. Αυτό ξεπερνά ορισμένες προκλήσεις υποδομής και θα είναι επίσης χρήσιμο στη διασπορά του αεροσκάφους ώστε να αποφευχθεί ο στόχος ρωσικών πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Τα F-16 είναι πλέον «καινούργια» αεροπλάνα σε οποιαδήποτε έκταση.
Ενώ σε μια ευθεία σύγκριση, ένα F-16 είναι ένα τεχνικά ανώτερο αεροπλάνο από ένα MiG της σοβιετικής εποχής, τα αεροπλάνα που θα λάβουν οι Ουκρανοί δεν αντιπροσωπεύουν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Τα περισσότερα καταργήθηκαν σταδιακά από τους Ολλανδούς και τους Δανούς και πιθανότατα δεν διαθέτουν τα πιο πρόσφατα συστήματα ραντάρ, χειριστήρια πιλότων ή ακόμα και κινητήρες.ς. Για παράδειγμα, τα 30 επιχειρησιακά F-16 της Δανίας μπορεί να είναι παλαιότερα αεροσκάφη, αλλά έχουν λάβει σημαντικό εκσυγχρονισμό με την αναβάθμιση μέσης διάρκειας που τα επανασχεδίασε τα F-16 MLU. Οι τροποποιήσεις τους τα έκαναν ουσιαστικά F-16C/D (το C είναι μια έκδοση μονοθέσιου, το D είναι ένα διθέσιο) ισοδύναμο με το τρέχον επιχειρησιακό F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ “Vipers”.
Τέλος Σε στρατιωτικό επίπεδο θα είναι σημαντική η συνδρομή της Ελλάδος στην πολυεθνική εκπαίδευση των Ουκρανών πιλότων στα F16. Ειδικά μετά την πολλή σημαντική διάθεση σταδιακά 61 αεροσκαφών τέτοιου τύπου από την Ολλανδία και την Δανία(με την πρόσφατη επίσκεψη Ζελένσκι στις αεροπορικές βάσεις του Αιντχόφεν και της Σκρίνστρουπ ).Έχουμε πολλά αεροσκάφη και εξαίρετους πιλότους με συνεχείς εμπειρίες. Η εκπαίδευση λογικά θα γίνει σε εσωτερικό και πιο πολύ στο εξωτερικό.(ενώ ήδη συμμετέχουμε με στρατιωτικούς σε Γερμανία και Πολωνία σε εκπαίδευση τεθωρακισμένων). Βασικά στη νοτιοανατολική Δανία και στη νότια Ρουμανία.Η Ελλάδα πρέπει να είναι εντεταγμένη στον ήδη 11μελή “συνασπισμό των αεροσκαφών’ για την Ουκρανία.Ένα νέο πακέτο (στρατιωτικό)είναι σχεδόν έτοιμο με τεθωρακισμένα οχήματα μάχης, αυτόματα όπλα, συστήματα αντιμετώπισης /καταστροφής ναρκών , και πυρομαχικά Θα μπορούσαν να εξεταστούν περιπτώσεις παλιότερων τύπων αρμάτων μάχης σε συνεργασία με τη Γερμανία(όπως έκανε η Τσεχία και η Σλοβακία). Προφανώς από δυτικά κράτη θα αναπληρωθούν οι ανάγκες μας. Επίσης είναι καιρός για απο-Ρωσοποίηση του υπάρχοντος οπλισμού(δεν χρησιμεύει σε πολλά). Οι Ουκρανοί γνωρίζουν να τα χειρίζονται πολύ καλύτερα τα Ρωσικά αντιαεροπορικά και αντιαρματικά συστήματα. Αμερικανοί και άλλοι μπορούν να μας εφοδιάσουν με σύγχρονα όπλα , και ο υπουργός άμυνας των ΗΠΑ στρατηγός εα Λόντ Όστιν αναμένει τον κατάλογο των δικών μας αναγκών. Τέλος σε κάποια φάση θα μπορούσαμε να συνδράμουμε στην αποναρκοθέτηση περιοχών της Μαύρης Θάλασσας. Η σύσταση μιας μόνιμης διμερούς υψηλόβαθμης στρατιωτικής Επιτροπής από εξειδικευμένα στελέχη των Γενικών Επιτελείων θα συνέδραμε τα μέγιΣτα. Επίσης είναι σημαντικό να αρχίσουμε να συγκεντρώνουμε πληροφορίες και συμπεράσματα από τις επιχειρήσεις των Ουκρανών από τις ήδη σχεδόν 550 ημέρες πολέμου.(πληροφορίες, αεράμυνα, διοικητική μέριμνα, ψυχολογικές επιχειρήσεις, εφεδρείες,άρση ναρκοπεδίων , στρατιωτική ιατρική/νοσηλευτική, συμμετοχή γυναικών κα)
