Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος
Με τον πρώην Σοβιετικό χώρο το έχω πει και γράψει έχω ασχοληθεί πολλά χρόνια .Μέσα από ανοικτές και διαβαθμισμένες πηγές.Για την κατάσταση στην Ουκρανία και τις επεμβάσεις της Ρωσίας σε Κριμαία και Ντονμπάς έχω επισημάνει τις πολύπλευρες ανησυχίες μου.
Η ανάλυσή μου προφανώς πρέπει να βασίζεται, όχι στις προθέσεις ενός γεωπολιτικού παίχτη, αλλά στις πραγματικές του δυνατότητες. Το νησιωτικό σύμπλεγμα του Μαυρίκιου στον Ινδικό Ωκεανό μπορεί να έχει όλη την καλή πρόθεση να δημιουργησει αυτοκρατορία, αλλά όμως δεν έχει δυνατότητες..
Ποιές λοιπόν δυνατότητες έχει η Ρωσία να προκαλέσει επιπλέον προβλήματα στους Ουκρανούς;(εννοώ συμβατικές και εδώ εξαιρώ τις όποιες ασύμμετρες και υβριδικές)
Εφόσον η περίπτωση αυτή έχει συμβατική στρατιωτική διάσταση και μάλιστα, προ του γεγονόντος ότι οι Ρώσοι και οι κατά τόπους πράκτορές και μαφιόζοι τους, επικαλούνται το αφήγημα της τάχα Ρωσικής στρατιωτικής ισχύος, ας δούμε την στρατιωτική κατάσταση.
Αρχίζουμε προφανώς από τις παρατεταγμένες δυνάμεις και προχωρούμε στις παρατακτέες. Οι παρατεταγμένες Ρωσικές δυνάμεις στο Ουκρανικό μέτωπο δεν είναι παρά δύο μεραρχίες. Με άλλα λόγια, η Ρωσία, που ισχυρίζονται πολλοί ότι αποτελεί πόλο σε ένα πολυπολικό γεωπολιτικό σύστημα, μπορεί να διαθέσει μόνο δύο μεραρχίες για να καλύψει μέτωπο 900 περίπου χιλιομέτρων(από το Χάρκοβο μέχρι Ροστωβ ο ντον). Συγκριτικά, το Ελληνικό Δ’ ΣΣ (ανατολικά του Νέστου) διαθέτει περισσότερες μεραρχίες και ταξιαρχίες για να καλύψει το πολύ μικρότερο μέτωπο του Έβρου(από το τριεθνές μέχρι το δέλτα του Έβρου). Η μια από τις δύο αυτές μεραρχίες βρίσκεται απέναντι από το Χάρκοβο και διαθέτει δύο συντάγματα μηχανοκίνητου πεζικού και ένα συντάγμα αρμάτων. Η δεύτερη βρίσκεται απέναντι από το Ντονιέσκ και διαθέτει δύο συντάγματα μηχανοκίνητου πεζικού και δύο σύνταγματα αρμάτων. Είναι ενδιαφέρον ότι οι δύο αυτές μεραρχίες ανήκουν σε διαφορετικές ανώτερες διοικήσεις(που έχουνε μεταφερθεί από άλλες περιοχές), αλλά ας πούμε ότι αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα….αν και η ανομοιογένεια στον στρατό της Ρωσίας είναι θέμα.
Απέναντι από τη Λευκορωσία υπάρχει μια μεραρχία με δύο συντάγματα μηχανοκίνητου πεζικού και ένα αρμάτων (πού, υποθέτουμε, αναμένει τη μεταστροφή της πολιτικής της χώρας αυτής υπέρ της Δύσης).
Απέναντι από τις Βαλτικές Δημοκρατίες η Ρωσία δεν παρατάσει μηχανοκίνητες δυνάμεις (προφανώς επειδή οι Ρώσοι, αντίθετα από τους αμερικανούς αναλυτές της RAND, γνωρίζουν το έδαφος της περιοχής). Υπάρχουν δύο ταξιαρχίες μηχανοκίνητου πεζικού στην ευρύτερη περιοχή της Αγ. Πετρούπολης, που υπερασπίζονται την πόλη από δυτικά και βόρεια. Τέλος κοντά στα σύνορα της Εσθονίας υπάρχει η 76 Αεροκίνητη Μεραρχία, στο Πσκώβ που αποτελεί τη δύναμη ταχείας επέμβασης των Ρώσων(τμήματα της έχουνε μεταφερθεί σε Τσετσενία-Αζοφική και στην υπό κατάληψη νότια Οσσετία της Δημοκρατίας της Γεωργίας).
Άλλες μικρές δυνάμεις είναι ανεπτυγμένες στον Καύκασο.
Αυτές είναι οι παρατεταγμένες δυνάμεις έναντι της Δύσης. Οι παρατακτέες περιλαμβάνουν και τη στρατηγική εφεδρεία που βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της Μόσχας και αποτελείται από δύο μεραρχίες και δύο ανεξαρτητες ταξιαρχίες. Βέβαια υπάρχουν δυνάμεις και ανατολικά της Μόσχας, στον Κεντρικό και Ανατολικό Τομέα(δεν καταγράφω εδώ τώρα τις μονάδες αυτές). Η μεταφορά των δυνάμεων αυτών στη Δύση σε περίπτωση ανάγκης αποτέλεσε και αποτελεί κεντρικό πρόβλημα στο σχεδιασμό των Ρώσων/Σοβιετικών, η λύση του οποίου δεν ήταν/είναι εντυπωσιακή.(αρκεί κάποιος να μελετήσει τις ντιρεκτίβες των στραταρχών Βορόσιλωφ και Μαλινόφσκι επί Σοβιέτ , του στρατάρχη Ακρομέγιεφ την εποχή της διάλυσης της Σοβιετίας αλλά κυρίως του στρατηγού Γιούρι Μπαλουγιέφσκι επί Πούτιν) Πχ προβλέπετο παλαιότερα η μεταφορά ΜΟΝΟ έμψυχου υλικού από την Ανατολή, που θα εφοδιάζετο με υλικό (οχήματα και όπλα) αποθηκευμένο σε τεράστιες εκτάσεις κάπου στη δυτική περιοχή της χώρας (για την κατάσταση του οποίου κανείς δεν μπορούσε να εγγυηθεί).Να μην προσθέσω και την απόρρητη έκθεση του πρώην Αρχηγού των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγού Νικολάε Μακάρωφ του 2012/κεφάλαια 5 και .Άλλωστε στον Ψυχρό Πόλεμο το ΝΑΤΟ είχε εφαρμόσει από τον αείμνηστο στρατηγό Μπέρναρντ Ρότζερς ειδικά επιλεκτικά δόγματα όπως το ΑIRLAND BATTLE και το FOFA. Να διαβάζουμε, αναλύουμε, έχουμε ειδικές πληροφορίες και να συνθέτουμε.
Η πραγματικότητα λοιπόν είναι διαφορετική από τα λεγόμενα αυτών που προβάλουν οι εδώ του sputnik και του RT. Είναι η πραγματικότητα μιας χώρας που, με πολύ περιορισμένους πόρους, επιχειρεί να καλύψει μια τεράστια περιοχή και πολλαπλά μέτωπα στα οποία σιγοβράζουν φωτιές. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Πούτιν επικαλείται συνεχώς τις πυρηνικές του δυνατότητες, διότι αντιλαμβάνεται την ανεπάρκειά του στο συμβατικό επίπεδο, κάτι που φαίνεται σε όλα τα διαδοχικά δόγματα της Μόσχας. Όμως η επίκληση των πυρηνικών είναι μια μπλόφα. Στην οποία ο αντίπαλος πάικτης μπορεί να υποπέσει, μπορεί όμως και να την “καλέσει” όπως λένε στις “αγορές”….(επειδή προ χρόνων είχα συγγράψει άρθρα για πυρηνικό και μη-πυρηνικό πόλεμο στην Ευρώπη , δεν θα επεκταθώ εδώ…))
Ο πολύς κόσμος εντυπωσιάστηκε από τα πράσινα ανθρωπάκια της Κριμαίας, αγνοώντας ότι η συγκεκριμένη τακτική δεν είναι κάν Ρωσικής επινόησης. Είναι η τακτική που χρησιμοποίησαν οι Λιθουανοί για να αναλάβουν τον έλεγχο του λιμανιού της Κλαϊπέντα από τους Γάλλους, λίγο μετά τη λήξη του Α’ ΠΠ.
Ο πολύς κόσμος δεν κάθεται να σκεφτεί τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αποσπάστηκε η Κριμαία. Σε μια δηλαδή στιγμή που οι Ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και η αστυνομία ήταν επανδρωμένες με φιλορωσικά στελέχη της άθλιας και διεφθαρμένης διακυβέρνησης Γιανουκόβιτς. Επρόκειτο για τα ίδια άτομα που κακοποιούσαν με το χειρότερο δυνατό τρόπο τους διαδηλωτές της Μεϊντάν. Άτομα που διατήρησαν τη συνεργασία τους με τους Ρώσους και κατά τη διάρκεια του σύντομου εμφυλίου, παρέχοντάς τους πληροφοριες και παρεμποδίζοντας τις επιχειρήσεις των Ουκρανών. Η παρουσία τέτοιων ατόμων ήταν και ο λόγος της ευρείας συμμετοχής των πολιτοφυλακών στον αγώνα αυτό. Αυτό δηλαδή που δεν έκανε η κρατική δομή το ανέλαβαν ιδιώτες.
Όταν οι Ουκρανοί μπόρεσαν να αναδιοργανωθουν έστω και σε μικρό βαθμό, οι επιτυχίες της Ρωσίας σταμάτησαν(με την συνδρομή του ΝΑΤΟ, της Αυστραλίας, του Καναδά, των ΗΠΑ και της Πολωνίας). Δεν κατόρθωσε να καταλάβει τη Μαριούπολη και να δημιουργήσει συνεκτική περιοχή με την Κριμαία, γεγονός που συνιστά μεγάλη αποτυχία, διότι επιτρέπει στην Ουκρανία να διατηρεί έδαφος στην Αζοφική.(λιμάνια του Μπερντιάνσκ και της Μαριούπολης) Δεν κατάφεραν να ανακαταλάβουν τις πόλεις Σλαβιάνσκ και Κραματόρσκ που τόσο μεγάλη σημασία έχουν τουλάχιστον σε ψυχολογικό επίπεδο.Και οι Ρωσικές επιχειρήσεις σταμάτησαν στο Ντεμπάλτσεβο.
Η αποχώρηση των Αμερικανών από την INF του 1987 και η ενδεχόμενη μη ανανέωση της START(Για τους περιορισμούς στα στρατηγικά πυρηνικά όπλα) είναι κακό μαντάτο για τη Μόσχα. Η μπλόφα δεν θα δουλέψει για πολύ ακόμη. Αντίθετα απαιτείται πολλή προσοχή από τη μεριά του Κρεμλίνου, διότι τα έχουν κάνει ανάποδα. Πρώτα μια χώρα χτίζει οικονομικές και τεχνολογικές βάσεις και μετά παίζει τον “πόλο” ενός κάποιου πολυπολικού συστήματος. Με το δρόμο που έχουν πάρει απλά θα ταλαιπωρήσουν το λαό τους……και στο βάθος του δρόμου θα έχουνε τεράστια προβλήματα, παρά τις όποιες εσωτερικές δυσχέρειες της Δύσης.
