Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος
Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Ο Πούτιν χάνει τον έλεγχο και τον όποιο στρατηγικό σχεδιασμό της Ρωσίας ενώ μέσα στους επόμενους μήνες (πιθανότατα μέχρι τα μέσα του 2024) θα αποτελεί παρελθόν.Τις τελευταίες σαράντα οκτώ ώρες, τα νέα από τη Ρωσική Ομοσπονδία ήταν χαοτικά και απέδειξαν για πολλοστή φορά τα τεράστια κενά της αχανούς χώρας και τις συνεχείς αδυναμίες του Ρώσου αυταρχικού ηγέτη, την στιγμή που απειλήθηκε όχι από ΄ένα τακτικό στρατό , αλλά από μια πολεμοχαρή και ανεξέλεγκτη παραστρατιωτική δύναμη.Ο Πριγκόζιν αρχηγός της ομάδας μισθοφόρων Βάγκνερ (που έχει κατονομαστεί για τρομοκρατική και εγκληματική δράση στη Δύση και σε πολλά άλλα κράτη ) ανακοίνωσε ότι ο Ρωσικός στρατός βομβάρδισε τα στρατόπεδα των στρατευμάτων του στην Ουκρανία και για πολλοστή φορά κατηγόρησε με οξύτατους χαρακτηρισμούς τους Σοίγκου και Γκεράσιμοφ (υπουργό άμυνας και αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων ) ως υπεύθυνους για “βρόμικες επιχειρήσεις ” εναντίον του.
Καθώς τα τεθωρακισμένα οχήματα εμφανίστηκαν στους δρόμους της Μόσχας, οι παραστρατιωτικές και εμπειροπόλεμες δυνάμεις της Βάγκνερ πήραν τον έλεγχο της πόλης Ροστόφ-ον-Ντον, ενός ιδιαίτερα σημαντικού επιχειρησιακού και εφοδιαστικού κόμβου για τον πόλεμο στην Ουκρανία. (έδρα της Νότιας Διοίκησης ως και έδρα της 58ης Στρατιάς Συνδυασμένων Όπλων). Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB) κατηγόρησε τον Πριγκόζιν για υποκίνηση ένοπλης εξέγερσης και ο Πούτιν εκφώνησε μια ομιλία χαρακτηρίζοντας τις ενέργειες του Πριγκόζιν ως προδοτικές (χωρίς να χρησιμοποιήσει το όνομά του) και ισχυρίστηκε ότι όλοι οι πόροι της κυβέρνησης θα χρησιμοποιηθούν για να τερματιστεί αυτή η εσωτερική απειλή για το έθνος. Ο Πριγκόζιν εξέδωσε στο μεταξύ μια δήλωση που τόνισε ότι η αντιπαράθεσή του ήταν με τον Σόιγκου και δεν ανέφερε τον Πούτιν. Και εξίσου ξαφνικά, ενώ οι δυνάμεις του κατευθυνόταν από Βορονέτς προς Γιέλετς, Τούλα και Μόσχα (αυτοκινητόδρομος Μ4) και στήνονταν σκηνικού εμφυλίου πολέμου , ο Πριγκόζιν ακύρωσε την προέλασή του και αποσύρθηκε, λέγοντας ότι ήθελε να αποφύγει να χυθεί Ρωσικό αίμα και ότι αυτό ήταν πάντα μέρος του σχεδίου.
Αλλά τότε ο Λευκορώσος δικτάτορας Λουκασένκο διαπραγματεύτηκε μια διευθέτηση με τον Πριγκόζιν για λογαριασμό του Πούτιν, η οποία, σύμφωνα με τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας οδήγησε τον αρχηγό της Βάγκνερ να ανακαλέσει τα στρατεύματά του και να αποσυρθεί από το Ροστόφ ο ντον. Ο διακανονισμός περιλαμβάνει τη Ρωσική κυβέρνηση να αποσύρει τις ποινικές της κατηγορίες εναντίον του , ενώ του επέτρεψε να αναχωρήσει ειρηνικά για τη Λευκορωσία.Αποδείχθηκε η για πολλοστή φορά φοβική και προβληματική συμπεριφορά του Πούτν , που άφησε τον χειρισμό της υποθεσης στον αινιγματικό Λουκασένκο.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Αυτή η κρίση εξελίσσεται από το περασμένο φθινόπωρο, όταν μετά την επιτυχημένη αντεπίθεση της Ουκρανίας, ο Πριγκόζιν άρχισε να επικρίνει δημόσια τόσο τον Σόιγκου όσο και τον Γκερασίμοφ, για τις αποτυχίες τους στο πεδίο της μάχης ως και για το ότι δεν έστειλαν στην Βάγκνερ τα όπλα, πυρομαχικά και προμήθειες που ήσαν απαραίτητα για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων . Πέρυσι, κατά καιρούς, ο ηγέτης της Τσετσενίας Ραμζάν Καντίροφ συνέδραμε στον Πριγκόζιν αναφορικά με την κριτική σε Σόιγκου και Γκερασίμοφ. Νωρίτερα αυτό το μήνα, φάνηκε ότι ο Πριγκόζιν θα χαλιναγωγούνταν καθώς όλοι οι στρατιώτες της ιδιωτικής αμυντικής εταιρείας έλαβαν εντολή να υπογράψουν συμβόλαια με το υπουργείο άμυνας, κάτι που θα σήμαινε ότι οι μισθοφόροι του θα πληρώνονταν και θα τελούσαν υπό τον έλεγχο του υπουργείου . Ενώ η αναφερόμενη τελική προθεσμία ανακοινώθηκε ως η 1η Ιουλίου, ο Πριγκόζιν αρνήθηκε έντονα να το κάνει. Μπορεί κάλλιστα να”χτύπησε” τώρα επειδή είδε αυτή την προθεσμία ως κίνδυνο για τον έλεγχο των στρατευμάτων του. Συνεπώς στη φαινομενική διοίκηση του Πούτιν(ο στρατός , η αεροπορία, η Rosgvardiya (η προεδρική φρουρά) και η FSB ) θα εντάσσονταν και η Βάγκνερ.
Αλλά οι δυνάμεις του Πριγκόζιν στην Ουκρανία ήταν σημαντικά πιο αποτελεσματικές από τον στρατό του Πούτιν και θεωρήθηκαν ευρέως ως υπεύθυνες για τις λίγες νίκες που έχει πετύχει η Μόσχα μετά την αντεπίθεση της Ουκρανίας μέσα το 2022. Έτσι, ο Πριγκόζιν έχει μια θέση στη Ρωσία που δεν ανταποκρίνεται στον Σόιγκου ή σε κανέναν διοικητή του Ρωσικού στρατού. Ο Πριγκόζιν έχει επίσης τη φήμη ότι φροντίζει καλύτερα τα στρατεύματά του από ό,τι ο στρατός. Αυτά τα πράγματα είναι σημαντικά γιατί ο Πριγκόζιν, όπως και ο Πούτιν, κάνει έκκληση στην πίστη των στρατιωτών . Υπάρχουν αναφορές ότι η 45η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία ως και άλλες Ρωσικές μονάδες αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τους στρατώνες τους για να σταματήσουν την Βάγκνερ και αυτό δείχνει ότι υπάρχει δυσαρέσκεια απέναντι στο Ρώσο πρέδρο και τους εκλεκτούς του.(ολιγάρχες και σιλοβίκι του τομέα ασφάλειας)
Εν ολίγοις, ο Πούτιν δεν μπορούσε να είναι σίγουρος ότι μια εντολή του για πάταξη του Βάγκνερ θα εκτελούνταν με επιτυχία. Όλα τα ανωτέρω δεν είναι η εικόνα ενός ισχυρού προέδρυ που ελέγχει πλήρως την πολιτική της χώρας του ή τη μοίρα του. Λοιπόν, ποιο είναι το νόημα αυτού του μεγάλου μελοδράματος; Οι περισσότεροι αναλυτές έλεγαν ακόμη και πρόσφατα ότι ο έλεγχος του Πούτιν στη Ρωσία ήταν σταθερός. Το ότι ο Πριγκόζιν έφτασε ως εδώ δείχνει κάτι διαφορετικό. Παρά τις αδιάκοπες προσπάθειες των Ρωσικών μέσων ενημέρωσης, η Ρωσική ελίτ έχει καταλάβει εδώ και καιρό ότι η βάναυση εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία ήταν και ίναι μια καταστροφή. Στη συχνή κριτική του προς τον Σόιγκου και τον Γκερασίμοφ τους τελευταίους εννέα μήνες, ο Πριγκόζιν μίλησε επίσης για τα συνολικά προβλήματα στον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας και υποστήριξε ότι η διεξαγωγή του ήταν λάθος.
Είναι αλήθεια ότι η συμφωνία του Λουκασένκο φαίνεται να απομακρύνει τον Πριγκόζιν από το πολιτικό πεδίο της Μόσχας. Η κόντρα του με τον στρατό και η ολοένα και πιο δυνατή κριτική τόσο για τη διεξαγωγή του πολέμου όσο και για την απόφαση να ξεκινήσει το Κρεμλίνο τη μεγάλη εισβολή πριν 17 μήνες μοιάζουν πλέον παρελθόν.Ενώ άλλα έλεγε και υποσχόνταν ο Πούτιν το Σάββατο το πρωί ,τελικά αφήνει τον αρχηγό της Βάγκνερ ελευθερο στη Λευκορωσία(αν και ποτέ δεν μπορεί να είσαι σίγουρος για τη ζωή σου με τέτοια καθεστώτα).
Συμπερασματικά ο Πούτιν μπορεί εύκολα να φτάσει και εξουδετερώσει τον Πριγκόζιν στη Λευκορωσία. Αλλά αυτό θα έκανε τον Ρώσο δικτάτορα να φαίνεται ακόμα πιο ελάχιστος, εκδικητικός άτιμος και αδύναμος. Ούτε εξαλείφει την κυριαρχούσα εντύπωση ότι ο Πούτιν δεν μπόρεσε με τη βία να σταματήσει τα στρατεύματα του Πριγκόζιν τα οποία υποδέχτηκαν ως ήρωες οι κάτοικοι στο Rostov-on-Don. Αυτές οι εικόνες δεν μπορούν να διαγραφούν. Ενώ ο Πούτιν δεν χρειάστηκε να εκτρέψει σημαντικούς πόρους από τον πόλεμο στην Ουκρανία για να αντιμετωπίσει την πρόκληση του Πριγκόζιν η αναταραχή των 48 ωρών σίγουρα εμπόδισε τον σχεδιασμό στα κεντρικά γραφεία του Ρωσικού στρατού που κατείχε η Βάγκνερ στο Ροστόφ-ον-Ντον. Έστειλε επίσης ένα σαφές μήνυμα ασταθούς ηγεσίας από το Κρεμλίνο στα ήδη αποκαρδιωμένα Ρωσικά στρατεύματα στην Ουκρανία. Αυτό μπορεί σίγουρα να βοηθήσει τις Ουκρανικές δυνάμεις καθώς συνεχίζουν την αντεπίθεσή τους.
Αμείλικτα ερωτήματα για τα όσα συνέβησαν στη Ρωσία.Βαριές επιπτώσεις με κλιμακωτές προεκτάσεις….
Δρ Αθανάσιος Ε Δρούγος
Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Οι δραματικές εξελίξεις στον αυτοκινητόδρομο Μ-4 από το Ροστόφ ο Ντον μέχρι τη Μόσχα και η αντιπαράθεση του καθεστώτος Πούτιν , με τον επικεφαλής της ιδιωτικής μισθοφορικής παραστρατιωτικής δύναμης Βάγκνερ χαρακτηρίζονται από αναπάντητα ερωτηματικά, υπολογίσιμα επιμέρους ‘κενά’, ενώ βάσει των όσων ειναι μέχρι σήμερα γνωστά μπορούν να οδηγήσουν σε ορισμένα αρχικά συμπεράσματα και εκτιμήσεις. Καταγράφονται τα πιο σημαντικά που δείχνουν για πολλοστή φορά την αδυναμία του αυταρχικού καθεστώτος Πούτιν,που σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι εδώ και καιρό εμφανέστατα στον αποτυχημένο πόλεμο του Κρεμλίνου στην Ουκρανία.Πρώτο :Προκαλεί εύλογο προβληματισμό η εκ μέρους της Βάγκνερ κατάληψης της κορυφαίας Νότιας Διοίκησης της Ρωσίας ,δηλαδή του αρχηγείου , των πλείστων μονάδων της στο Ροστόφ ο Ντον , της έδρας της 58ης Διοίκησης Συνδυασμένων Όπλων , του αεροδρομίου και άλλων κυβερνητικών κτιρίων αμαχητί. Δεν μιλάμε για κάποια ξεχασμένη ή απομονωμένη στρατιωτική Διοίκηση.Μιλάμε για το βασικό επιχειρησιακό και επιμελητειακό κέντρο για τις επιχειρήσεις των Ρώσων στα κατεχόμενα τμήματα της Ουκρανίας. Μιλάμε για περιοχές της Αζοφικής, του Κρασνόνταρ, του Νοβοροσίσκ ,του Μπελγκορόντ, αλλά και μέχρι τις κατεχόμενες περιοχές της Γεωργίας (Αμπχαζία, Νότια Οσσετία), άλλα και στην Αρμενία. κα. Προκαλεί σωρεία ερωτημάτων , το ότι δεν υπήρξαν αντιδράσεις στις κινήσεις του μισθοφορικού στρατού από την ηγεσία στη Μόσχα. Εκατοντάδες στελέχη επιμέρους σχηματισμών παύθηκαν ή περιθωριοποιήθηκαν.Συνεπώς ή αιφνιδιάστηκαν πλήρως, ή η Διοίκηση από το Κρεμλίνο (βάσει εντολών) ουδετεροποιήθηκε ή ακόμα και λόγω των ισχυρών και πολυδιάστατων διασυνδέσεων του Πριγκόζιν μέσα στις ένοπλες δυνάμεις, ο συγκεκριμένος μείζον σχηματισμός με τον ένα ή άλλο τρόπο έδειξε ότι δεν αντιδρά στην ένοπλη εξέγερση. Αυτή η στάση έχει επιπτώσεις μέσα στο Ουκρανικό μέτωπο και ειδικά σε Ζαπορίζια και νότιο Ντόνετσκ. Σοβαρότατο θέμα.Επίσης δεν εμφανίστηκαν καθόλου οι Σοιγκού, Γκεράσιμοφ και λοιποί τετράστεροι και τριάστεροι στρατηγοί.
Δεύτερο :Πολλά είναι ασαφή στη Ρωσία από τότε που ξεκίνησε η ανταρσία της Ομάδας Βάγκνερ στις 23 Ιουνίου κατά της στρατιωτικής διοίκησης. Κάποια πράγματα όμως έχουν γίνει πολύ πιο ξεκάθαρα. Για μήνες, ήταν προφανές ότι ο Πούτιν είχε διατυπώσει μια θέση που δεν μπορούσε να επιτύχει: να κατακτήσει ολόκληρη την Ουκρανία και να αλλάξει την κυβέρνησή της, ή τουλάχιστον να καταλάβει πλήρως και τις τέσσερις επαρχίες που έχει ισχυριστεί ότι προσάρτησε Έχοντας ποντάρει την κληρονομιά του στην ανοικοδόμηση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, δεν είχε πού αλλού να πάει όταν το σχέδιό του απέτυχε. Η συνέχιση αυτής της αποτυχημένης πορείας σήμαινε όλο και μεγαλύτερο κόστος για τις εμπλεκόμενες Ρωσικές δυνάμεις. Είδαμε την εξύψωση της ιδιωτικής πολιτοφυλακής της Ομάδας Βάγκνερ τη στρατολόγηση καταδίκων ως στρατιώτες, τη γενική επιστράτευση που ώθησε πάνω από ένα εκατομμύριο να εγκαταλείψουν τη Ρωσία, τις ελλείψεις πυρομαχικών, τις επιθέσεις από φιλοουκρανικές Ρωσικές ομάδες στην περιφέρεια Μπελγκορντ , την ανοικτή αντιπαράθεση μεταξύ της Βάγκνερ και του υπουργείου άμυνας, τις απαρχές της κριτικής του Πούτιν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την τηλεόραση και τη Δούμα, ως και τις τεράστιες απώλειες (τώρα που ίσως ξεπερνούν τους 360.000 νεκρούς και τραυματίες).
Είναι σαφές εδώ και μήνες ότι αυτό δεν είναι βιώσιμο και ωστόσο κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ποιο στοιχείο του συστήματος θα έσπαγε. Τώρα ξέρουμε. Με τη στρατιωτική ανώτατη διοίκηση της Ρωσίας να απαιτεί στις 10 Ιουνίου οι στρατιώτες της Βάγκνερ να εγγραφούν ως τακτικές στρατιωτικές δυνάμεις και να υποταχθούν στις διαταγές της, ο Πριγκόζιν το θεώρησε ως άμεση απειλή για τους άνδρες του και τον εαυτό του. Όταν δεν συμμορφώθηκαν, η Βάγκνερ λέει ότι οι δυνάμεις τους δέχθηκαν επίθεση στις 23 Ιουνίου από Ρωσικές μονάδες στην Ουκρανία. Αυτό ήταν το έναυσμα για να εκτελέσει ο Πριγκόζιν ένα καλά προετοιμασμένο σχέδιο για να χτυπήσει απευθείας την ίδια τη Ρωσία — πιθανώς με τη βοήθεια μυημένων στο στρατό στις επαρχιακές πόλεις Ροστόφ και Βορόνεζ-, τις οποίες οι δυνάμεις του για ώρες ελέγχανε Είναι πλέον παρελθόν μετά τη διαμεσολάβηση Λουκασένκο το πως θα κινούνταν παραπέρα προς τη Μόσχα.. Η γενική υπόθεση είναι ότι το Ρωσικό κράτος είναι ισχυρότερο από τον Πριγκόζιν και τους 25.000 στρατιώτες του και ότι το κράτος θα συνέτριβε την εξέγερση και θα επικρατούσε .Ποτέ δεν μπορείς όμως να είσαι σίγουρος.
Τρίτο :Τι σημαίνει η ένοπλη ανταρσία της Βάγκνερ για την αντεπίθεση της Ουκρανίας;
Πώς η σύντομη ανταρσία του Πριγκόζιν εναντίον του Ρωσικού υπουργείου άμυνας θα επηρεάσει τελικά τη συνεχιζόμενη Ουκρανική αντεπίθεση; Στην πρώτη γραμμή, πολλά εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι Ουκρανικές δυνάμεις, όπως νάρκες ξηράς, οχυρώσεις και τα Ρωσικά στρατεύματα που τις υπερασπίζονται, πιθανότατα θα παραμείνουν αμετάβλητα. Ωστόσο, η προβληματική κατάσταση της Ρωσικής στρατιωτικής διοίκησης και του δικτύου υλικοτεχνικής υποστήριξης μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα μιας Ουκρανικής επανάστασης στο πεδίο της μάχης.(το ηθικό των Ρώσων είναι πεσμένο) Η κατάληψη από την Βάγκνερ του αρχηγείου της Νότιας Στρατιωτικής Περιφέρειας στο Ροστόφ-ον-Ντον, το οποίο έχει χρησιμεύσει σε μεγάλο βαθμό ως το κέντρο διοίκησης για τη Μόσχα απέδειξε ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα και δεν είναι τυχαίο , ότι η Διοίκηση άλλαξε 4 στρατηγούς σε 17 μήνες.
Μια διαταραγμέν稔 αλυσίδα διοίκησης με υφέρπουσα καχυποψία θα επηρεάσει σημαντικά την ικανότητα του Ρωσικού στρατού να διεξάγει αποτελεσματική άμυνα σε βάθος και να αποτρέψει μια συντονισμένη απάντηση στις Ουκρανικές επιθετικές προσπάθειες(ειδικά στη Ζαπορίζια) . Τα οδοφράγματα που έγειρε η Ρωσική κυβέρνηση στη Μόσχα ακόμη και η σκόπιμη ζημιά στον αυτοκινητόδρομο Μ4, αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις για την συνεχή ενίσχυση των δυνάμεων στο Ντονμπάς. Οι αποδείξεις ότι η Βάγκνερ πυροβόλησε εναντίον στρατιωτικών ελικοπτέρων θα απαιτήσει από τη Ρωσική αεροπορία στην περιοχή να επιχειρεί πιο προσεκτικά και θα περιπλέξει την ικανότητά τους να χτυπήσουν τις Ουκρανικές δυνάμεις. Οι αναφορές ότι ορισμένες Ρωσικές μονάδες δεν αντιτάχθηκαν στην αρχική πορεία της Βάγκνερ μπορεί επίσης να μειώσουν την εμπιστοσύνη της Μόσχας σε δυνάμεις και αξιωματικούς . Ενώ η εξέγερση ήταν βραχύβια, οι ενέργειές της Βάγκνερ προκαλούν αδυναμίες στη δομή διοίκησης του Ρωσικού στρατού τις οποίες η Ουκρανία μπορεί να εκμεταλλευτεί εν εξελίξει στο πεδίο της μάχης.
Η Βάγκνερ είχε ένα σοβαρό σχέδιο μάχης απέναντι στις Ρωσικές ένοπλες δυνάμεις και τις υπηρεσίες ασφαλείας που φαινομενικά δεν ήταν αρκετά ενοποιημένες για να ανταποκριθούν γρήγορα. Ο Πριγκόζιν και το Κρεμλίνο άφησαν και οι δύο τελικά την κραυγή του πολέμου και ξεπέρασαν τις δικές τους αυτοαποκαλούμενες κόκκινες γραμμές προτού ο Πριγκόζιν αποφασίσει να αναδιπλώσει την επιχείρηση την τελευταία στιγμή. Ωστόσο, αυτή η εξέγερση έδειξε ότι το καθεστώς του Πούτιν βρίσκεται στα όρια του.Το ότι οι αντάρτικες δυνάμεις κατάφεραν να φτάσουν μέχρι εκεί με λίγη αντίθεση και να καταλάβουν το Ροστόφ επί Ντον έδειξε ότι το καθεστώς Πούτιν είναι αδύναμο και ασυνάρτητο .Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πώς το καθεστώς Πούτιν μπορεί να ανακτήσει τη νομιμότητά του μετά από αυτό. Ο Πούτιν είχε εκφράσει τους φόβους του όταν συνέκρινε την κατάσταση με το 1917, αν και το 1905 μπορεί να ήταν καλύτερος παραλληλισμός . Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτό είναι το στάδιο “πληρωμής του τζόγου” για την εισβολή στην Ουκρανία και αυτή ίσως να είναι η αρχή του τέλους του πολέμου. Ο Ρωσικός πληθυσμός και οι ελίτ του Πούτιν αντιμετώπισαν περίεργα αυτόν τον πόλεμο όταν ήταν πολύ μακριά , ενώ σίγουρα θα το ξανασκεφτούν μετά τα τελευταία
.
Συμπερασματικά η ένοπλη ανταρσία της Βάγκνερ θα έχει επιπτώσεις βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και όχι μόνο σε πολλούς τομείς. Η Κίνα αναλιι τς αντιδράσεις του Κρεμλίνου, ενώ η Βάγκνερ άρχισε σταδιακή απόσυρση από τα Αφρικανικά κράτη(με επιπτώσεις στην εξωτερική πολιτική της Μόσχας) .Γνωστά και κορυφαία στελέχη του καθεστώτος Πούτιν (Πατρούτσεφ, Σαρίσκιν, Μπορτνίκοφ, κα) δεν ακούστηκαν καθόλου, ενώ ο πολύς και λαλίστατος Μεντβέντεφ είπε μόνο ότι “δεν πρέπει να πέσουν τα πυρηνικά όπλα στα χέρια του Πριγκόζιν “(!). Τέλος ο Πούτιν τα τελευταία χρόνια συντέλεσε στο να συγκροτηθούν 37 ομάδες (!)μισθοφορικές και παραστρατιωτικές στη Ρωσία.Και σε ότι αφορά τη Βάγκνερ μέσα από το καθεστώς του ένα σύγχρονο τέρας, μια σύγχρονη Λερναία Ύδρα(την εξέθρεψε και τώρα βλέπει τα αποτελέσματα) .
