Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος
Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Τα Ισραηλινά πλήγματα στο Ιράν θεωρούνται ως δεδομένα (μέσα στο επόμενο διάστημα), αλλά μέχρι αυτή τη χρονική στιγμή οι διαφωνίες μεταξύ των ΗΠΑ και του Ισραήλ αναφορικά με τους στόχους παραμένουν. Ειδικότερα ο επικεφαλής της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ/CENTCOM (υπεύθυνος για τη Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία) στρατηγός Μάικ Κουρίλα έφθασε προχθές βράδυ στο Ισραήλ ,συνοδευόμενος από τον αρχηγό των αεροπορικών δυνάμεων της Διοίκησης αντιπτέραρχο Ντέρεκ Φράντς USAF και συζήτησαν το πακέτο των στόχων στο Ιράν ,με έμφαση τις έδρες μεγάλων στρατιωτικών σχηματισμών της Επαναστατικής Φρουράς(ειδικά βάσεις πυραυλων, επικοινωνιών,ναυστάθμους κα).
Η Αμερικανική πλευρά έχει εκφράσει την κάθετη διαφωνία της με τις θέσεις Νετανιάχου για την περίπτωση πληγμάτων στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν όπως της Νατάνζ, του Φόρντο,του Αράκ, του Ισπαχάν,του Παρτσίν,του Λαβιζάν κα.Επίσης οι Αμερικανοί είναι αρνητικοί για βομβαρδισμούς σε ενεργειακές εγκαταστάσεις όπως στο στρατηγικής σημασίας νησί Χαργκ στον Κόλπο (που είναι χώρος κλειδί για τις εξαγωγές Ιρανικού πετρελαίου,παρά τις υφιστάμενες διεθνείς κυρώσεις),καθώς και στην πόλη Ασαλούγιε που θεωρείται ως η ενεργειακή ‘πρωτεύουσα” της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.
Στο μεταξύ σήμερα μεταβαίνει για πολλοστή φορά το τελευταίο δίμηνο στην Ουάσιγκτον ο Ισραηλινός υπουργός άμυνας Γιόαβ Γκαλάντ,όπου θα έχει απόψε και αύριο συνομιλίες με τον ομόλογό του των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν(αναφορικά με την επικείμενη Ισραηλινή επίθεση στο Ιράν (εκτός αν ο Νετανιάχου προχωρήσει μονομερώς),δεδομένου ότι οι σχέσεις του με την κυβέρνηση Μπάιντεν “δεν είναι και οι καλύτερες)
Δυσκολίες στο νότιο Λίβανο…
Καθώς τα Ισραηλινά στρατεύματα εισέβαλαν αυτές τις ημέρες γα 4η φορά μέσα σε διάστημα 40 χρόνων στο νότιο Λίβανο για να πραγματοποιήσουν αυτό που οι πολιτικοί αξιωματούχοι τους ονόμασαν «περιορισμένες, τοπικές και στοχευμένες επιδρομές» κατά θέσεων της Σιιτικής Χεζμπολάχ (κατά μήκος των συνόρων) καλό θα ήταν να θυμηθούν και να μάθουν από τα προβλήματά τους στην τελευταία μεγάλη επιχείρηση τους εκεί το 2006.(Δεύτερος πόλεμος του Λιβάνου) Η κληρονομιά του τελευταίου πολέμου του Ισραήλ στον Λίβανο έχει διαμορφώσει τόσο τη Χεζμπολάχ όσο και την Ισραηλινή προσέγγιση στη σύγκρουση.
Τα εντυπωσιακά χτυπήματα του Ισραήλ στη Χεζμπολάχ τις τελευταίες εβδομάδες υποδηλώνουν ότι είναι απίθανο να επαναλάβουν τις ίδιες τακτικές και καταστροφικές επιλογές του 2006, αλλά η επίλυση των ευρύτερων στρατηγικών διλημμάτων που θέτει η Χεζμπολάχ θα είναι πολύ πιο δύσκολη. Τον Ιούλιο του 2006, μετά από δύο εβδομάδες σφοδρών βομβαρδισμών των θέσεων της Χεζμπολάχ, το Ισραήλ έστειλε χιλιάδες στρατεύματα στον Λίβανο ως μέρος της «Επιχείρησης Αλλαγή Κατεύθυνσης», υποθέτοντας ότι θα συντρίψουν τους υπερασπιστές του χώρου νότια του ποταμού Λιτάνι.. Ακολούθησε καταστροφή μετά από μία ήδη καταστροφή. Μια τυχαία επίθεση με ρουκέτα της Χεζμπολάχ σκότωσε 12 Ισραηλινούς έφεδρους αλεξιπτωτιστές στο Kfar Giladi, μέσα στο Ισραήλ.
Οι δυνάμεις της Χεζμπολάχ στον Λίβανο πολέμησαν από σήραγγες, κρύβονταν από τις Ισραηλινές δυνάμεις και μερικές φορές έβγαιναν για να τους στήσουν ενέδρα. Η Χεζμπολάχ έστησε ενέδρα σε μια Ισραηλινή τεθωρακισμένη δύναμη στην κοιλάδα Saluki, κλείνοντας το δρόμο μπροστά και πίσω και στη συνέχεια εκτοξεύοντας αντιαρματικά βλήματα μετά στις ανήμπορες Ισραηλινές δυνάμεις, οι οποίες δεν είχαν υποστήριξη πυροβολικού και πεζικού. Όπως μου έλεγε τότε Αμερικανός αναλυτής στη Νακούρα του νοτίου Λιβάνου , που συμβούλευε τις δυνάμεις του ΟΗΕ στον Λίβανο(UNIFIL), «Όποιος είναι αρκετά ανόητος για να σπρώξει μια ίλη τανκς μέσα από το Wadi Saluki δεν πρέπει να είναι διοικητής τεθωρακισμένης ταξιαρχίας αλλά μάγειρας»(!)
Η διεθνής φήμη του Ισραήλ υπέφερε επίσης τότε καθώς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνή μέσα ενημέρωσης επέκριναν το Ισραήλ για τους βομβαρδισμούς των εγκαταστάσεων της Χεζμπολάχ σε αστικές γειτονιές. Παρόλο που η Χεζμπολάχ έχασε πολλούς μαχητές το 2006, η επιτυχής αψήφησή της προς το Ισραήλ ηλεκτρίστηκε και ανυψώθηκε το γόητρό της στο Αραβικό κοινό και η δημοτικότητα της ομάδας εκτινάχθηκε στα ύψη. Αν και ο πόλεμος ολοκληρώθηκε με το ψήφισμα 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο απαγόρευε στις δυνάμεις της Χεζμπολάχ να πάνε κοντά στα Ισραηλινά σύνορα και ενίσχυε την ειρηνευτική παρουσία εκεί, η Χεζμπολάχ έμαθε γρήγορα ότι αυτοί οι ειρηνευτές δεν επρόκειτο να σταθούν εμπόδιο στο δρόμο της.
Ο Χασάν Νασράλα, ο ηγέτης της Χεζμπολάχ μέχρι τη δολοφονία του από το Ισραήλ (προ 10 ημερών) είχε υποστηρίξει εδώ και καιρό ότι το Ισραήλ είναι ένας «ιστός αράχνης», ο οποίος από μακριά φαινόταν ισχυρός, αλλά μπορούσε εύκολα να παραμεριστεί. Η πολιτική αποτελεσματικότητα του χτυπήματος του Ισραήλ με ρουκέτες και πυραύλους κατά τη διάρκεια του πολέμου ανέδειξε την ευαισθησία της χώρας σε θύματα: η Χεζμπολάχ, σε αντίθεση με το Ισραήλ, ήταν πρόθυμη να θυσιαστεί. Η ομάδα επέκτεινε μαζικά τα ήδη μεγάλα οπλοστάσια πυραύλων , με τον συνολικό αριθμό να αυξάνεται μεταξύ 140.000 και 200.000. Αυτό το οπλοστάσιο διαθέτει ορισμένα συστήματα καθοδήγησης ακριβείας καθώς και πολλά συστήματα μεγάλης εμβέλειας που μπορούν να χτυπήσουν όλο το Ισραήλ.
Για αυτό ΄σήμερα η νέα εισβολή στο νότιο Λίβανο και η αντίσταση της Χεζμπολάχ κρύβουν για τους Ισραηλινούς πάρα πολλές και φονικές παγίδες.Ο πόλεμος με τη Χεζμπολάχ παραμένει στα ζάρια, παρόλο που οι πρόσφατες Ισραηλινές επιχειρήσεις γέρνουν μερικώς τις πιθανότητες υπέρ του Τελ Αβίβ..Όπως υποδηλώνει το χτύπημα πυραύλων της Χεζμπολάχ στο Kfar Giladi το 2006, μια επιχείρηση μπορεί να πάει από μια φαινομενική επιτυχία σε μια αιματηρή αποτυχία εν ριπή οφθαλμού.
Αργά χθες το απόγεμα η Ισραηλινή κυβέρνηση αποφάσισε την αποστολή και τρίτης μεραρχίας εφέδρων(την 91η) για περαιτέρω ενίσχυση των δυο ήδη υπαρχουσών μεραρχιών (36η και 98η) στο μέτωπο νοτίου Λιβάνου-Βορείου Ισραήλ,όπου έχουν εμφανιστεί τοπικές και επιχειρησιακές δυσχέρειες..
