Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος
Διεθνολόγος- Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Μία παλιά παροιμία λέει ότι ” η νύχτα είναι πιο σκοτεινή λίγο πριν την αυγή”. Η Ρωσία εφαρμόζει τώρα τη μέγιστη διαθέσιμη στρατιωτική δύναμη, κατά της Ουκρανίας ενώ αποδεικνύεται ότι τα άρματα μάχης της δεκαετίας του 1960 που ξεσκονίστηκαν για μάχες , η κλήση και χρήση αδύναμων στρατευσίμων, ως και τα “μπαλώματα’ των νέων στρατιωτικών μονάδων χωρίς συλλογική εκπαίδευση και επαρκή συντονισμό αποδεικνύουν ότι η Μόσχα έχει εξαντλήσει τις επιλογές της. Για αυτό η Ρωσία προωθεί την ιδέα ενός συμβιβασμού. Χρειάζεται μια παύση για να επιδείξει κέρδη στον ταλαίπωρο διαχρονικά Ρωσικό λαό ως και να δώσει χρόνο στον αρκετά βαριά τραυματισμένο εαυτό της να ανακάμψει πριν προχωρήσει περαιτέρω στην αρρωστημένη προσπάθειά της να υποτάξει συνολικά την Ουκρανία. Οι πατριωτικές δυνάμεις της Ουκρανίας είναι πιο αποτελεσματικές από τις δυνάμεις της Ρωσίας. Με περισσότερο εξοπλισμό και πυρομαχικά που έρχονται από τη Δύση ( σε ποιότητα και ποσότητα) , η απώθηση της Ρωσίας προς τα πίσω και έξω από τη χώρα είναι πλέον μια ρεαλιστική προοπτική μέσα στους επόμενους μήνες. Η ροή της επιπρόσθετης και ιδιαίτερα ισχυρής δυτικής βοήθειας μόλις άρχισε και θα αυξηθεί πολύ.
Οι απεγνωσμένες προσπάθειες του Πούτιν να αναχαιτίσει τις προμήθειες από τη Δύση βομβαρδίζοντας σιδηροδρομικές γραμμές από Πολωνία, Σλοβακία και Ρουμανία ως και αποθήκες καυσίμων στη δυτική Ουκρανία είναι εντυπωσιακά παρόμοιες με τις προσπάθειες του Χίτλερ να επιτεθεί σε συμμαχικές νηοπομπές στον Ατλαντικό. Αλλά και τότε απέτυχαν και τώρα αποτυγχάνουν να επηρεάσουν τη συνολική κατάσταση και ο δυτικός εξοπλισμός φτάνει με επιτυχία στην πρώτη γραμμή. Τα Αμερικανικά όπλα, από το πρωτοφανές πακέτο βοήθειας των 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων, περιλαμβάνουν τα τόσο απαραίτητα πολλαπλά συστήματα εκτόξευσης πυραύλων Μ142 HIMARS/ΜLRS ,θα αρχίσουν να φθάνουν σύντομα. Ο ελεύθερος κόσμος αποφάσισε να σταματήσει να αποδέχεται την εκφοβιστική και εκβιαστική συμπεριφορά της Ρωσίας, αλλά πρέπει να είναι συνεπής στην εφαρμογή μέχρι τέλους αυτής της προσέγγισης.
Για πολλά χρόνια, οι δυτικοί ηγέτες ανέχονταν τη Ρωσική επιθετικότητα: Εισβολή στη Γεωργία το 2008, εισβολή στην Ουκρανία το 2014 , κατοχή και παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας· κατάληψη της Μαύρης-Αζοφικής Θάλασσας/Στενά του Κέρτς , προώθηση στοχευμένων δολοφονιών αντικαθεστωτικών στο Ηνωμένο Βασίλειο(Λιτβινένκο, Σκριμπάλ κα) , διεξαγωγή κυβερνοεπιθέσεων- ανάμειξη στις εκλογές στις ΗΠΑ, κατάχρηση και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλα αμέτρητα. Κάθε φορά λεγόταν: «Είναι η Ρωσία. Πάντα έτσι ήταν» και πολλοί φοβισμένοι, άσχετοι και υποχωρητικοί έλεγαν και λένε ότι η Ουκρανία πρέπει να διαπραγματευτεί γιατί η Μόσχα ομιλεί από θέση ισχύος. Είναι καιρός να σταματήσουμε να αποδεχόμαστε τέτοιες αδικίες.
Πόσο συχνά έχουν πει οι διάφοροι αοριστολόγοι και ανεδαφικά θεωρητικολόγοι στους ανθρώπους να ανεχθούν κάτι επειδή «πάντα ήταν έτσι». Οι φυλετικές διακρίσεις, η σεξουαλική κακοποίηση, η ενδοοικογενειακή βία, η διαφθορά, η κοινωνική ανισότητα και το οργανωμένο έγκλημα είναι ενδημικά στις κοινωνίες. Η μόνη φορά που τα πράγματα έχουν αλλάξει είναι όταν οι άνθρωποι αμφισβητούν τους παλιούς τρόπους και αρνούνται να τους δεχτούν πια. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε προηγούμενες προσεγγίσεις να κυριαρχήσουν στον τρόπο που ζούμε τώρα. Ο Κίσινγκερ μπορεί (δεν είμαι προσωπικά πεπεισμένος) να έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του μεταπολεμικού κόσμου όπως ήταν , αλλά δεν θα δεχόμαστε πλέον ένα άδικο και άδικο παρελθόν που ορίζει το μέλλον μας.Και τέλος πάντων ,όταν κατέφυγε αυτός και οι δικοί του το 1942-1943 από τη Ναζιστική Γερμανία στις ΗΠΑ για να σωθούν θα συμβούλευε τους συμμάχους να κάνουν ένα συμβιβασμό με τον Χίτλερ και τη Βέρμαχτ και να νομιμοποιήσουν τα όσα μέχρι τότε εδάφη είχε καταλάβει σε δυτικό και ανατολικό μέτωπο;. Είναι δυνατό ;
Οι Ουκρανοί θέλουν ειρήνη περισσότερο από οποιονδήποτε στον κόσμο. Για πάνω από 100 ημέρες, πολεμάνε τις Ρωσικές δυνάμεις στο έδαφος, στον αέρα , στη θάλασσα , στον κυβερνοχώρο και στους χώρους των πληροφοριών. Οι ‘ ειδικοί’ σε θέματα άμυνας(συμπεριλαμβανομένων και κάποιων δικών μας) αρχικά έδιναν μηδαμινές ελπίδες επιτυχίας στο Κίεβο. Μετά την αποτυχία του Πούτιν σε Κίεβο, Χάρκοβο, Σούμι , Χοστομέλ, Κονοτόπ κα άρχισαν να αλλάζουν θέση , αφού η Ουκρανία απέδειξε ότι έχει την ικανότητά να αντισταθεί .Τώρα πρέπει να δείξει τη δύναμη να διατηρήσει την τρέχουσα δυναμική και γενναία πορεία της στο να αντισταθεί στους πειρασμούς μιας ψευδούς και απαράδεκτης επίλυσης της κρίσης.
Σε αυτή την υπαρξιακή μάχη για το μέλλον της, φαινομενικά “φιλικοί’ ή παρηγορητικοί “ειδικοί” και (μέχρι και ο Μακρόν) προτείνουν επίμονα να παραδοθεί για να επιτευχθεί η ειρήνη πιο γρήγορα!! Φυσικά, κανένας δεν θέλει τον πόλεμο να διαρκέσει περισσότερο από όσο χρειάζεται, αλλά δεν επιτρέπεται να παγιδευτεί σε μια ψεύτικη, απατηλή και ύπουλη συμφωνία που θα κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Μεταξύ εκείνων που συμβούλευσαν για μια γρήγορη λύση(όπως προανέφερα) είναι ο 99χρονος πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος πρότεινε να παραχωρήσει εδάφη το Κίεβο στη Μόσχα με αντάλλαγμα τον τερματισμό του πολέμου(!) Ντροπή .Η παρέμβασή του ήταν φρικτή, άθλια και αχαρακτήριστη για ένα υποτίθεται(;) γνωστό στρατηγικό στοχαστή, που για μία ακόμα φορά ήταν λάθος και εκπληκτικά μη στρατηγικός και φυσικά ανεκδιήγητος.
Η παραχώρηση εδαφών δεν θα τερματίσει τον πόλεμο. Θα το ενδυναμώσει . Η Ρωσία δεν έχει εγκαταλείψει τον πρωταρχικό της στόχο να απαλλαγεί από την Ουκρανία, σβήνοντας μας από τον χάρτη(όπως έγραψα στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής/29 Μαΐου ). Οποιεσδήποτε παραχωρήσεις θα ανταμείβουν και θα νομιμοποιούν τη στρατηγική του Πούτιν. Μακριά από το να σταματήσει την επιδίωξη της Ρωσίας για τους ευρύτερους στρατιωτικούς της στόχους, θα ένοιωθε ότι επικρατεί και ότι θα δικαιώνεται , ο μονόχνοτος πρόεδρος της Ρωσίας.. Η απάντηση στη βία με εδαφικές παραχωρήσεις θα είχε επίσης τραγικές παγκόσμιες συνέπειες. Θα άνοιγε την πόρτα σε παρόμοιες περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο(Τουρκία, Κίνα κα).
Είναι απαράδεκτο να ζούμε σε έναν κόσμο όπου η ωμή βία αποφασίζει σε ποια χώρα θα ζούμε και σε ποιο καθεστώς θα υπαγόμαστε . Δεν είναι λογικό να ζούμε σε έναν κόσμο όπου μόνο οι μεγάλες χώρες μπορούν να είναι πραγματικά κυρίαρχες. Η αποδοχή αυτής της πρότασης από έναν ‘διάσημο ειδικό” ήταν πολύ περίεργη. Ωστόσο, η ντροπιαστική ιδέα υιοθετήθηκε αμέσως από τους Ρώσους, οι οποίοι κατηγόρησαν κυνικά την Ουκρανία για την επιθυμία να συνεχιστεί ένας περιττός πόλεμος, τον οποίο ο αυταρχικός, εμμονικός και προβληματικός πρόεδρος στο Κρεμλίνο ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου.
Ορισμένοι σχολιαστές μέσων ενημέρωσης(διεθνώς αλλά και στη χώρα μας) άρχισαν επίσης να συζητούν την ανάγκη για έναν συμβιβασμό για την τάχα εξασφάλιση της ειρήνης. Αυτό είναι χειριστικό και λαθεμένο και εμετικό. Φανταστείτε το οδυνηρό σενάριο του σπιτιού σας να εισβάλει μια αλήτικη συμμορία του δρόμου που στη συνέχεια να κατέχει και να παραβιάζει συστηματικά μέρος του σπιτιού σας. Ποιος ειρηνικός συμβιβασμός είναι δυνατός; Κανένας. Θα περιμένατε πιθανότατα να το αντιμετωπίσει η αστυνομία. Το να υποδηλώνει κανείς ότι ο συμβιβασμός με μια εγκληματική πράξη οδηγεί σε ειρήνη είναι γελοίο και οι ισχυριζόμενοι κάτι τέτοιο είναι εξωπραγματικό..
Το ίδιο παράλογο είναι και στην περίπτωση της Ρωσικής εισβολής. Πολλές ένοπλες συγκρούσεις τελειώνουν με έναν συμβιβασμό, αλλά θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε ότι όλες θα έπρεπε. Ο μόνος λόγος για αυτήν την εισβολή ήταν η εμμονή του κυνικού και Καγκεμπίτικης φιλοσοφίας και πρακτικής Πούτιν να υποτάξει την Ουκρανία. Ποιος συμβιβασμός είναι δυνατός όταν ο στόχος του αντιπάλου σας είναι να μην υπάρχετε; Ο ανείπωτα βάναυσος τρόπος με τον οποίο οι Ρώσοι συμπεριφέρονται στις κατεχόμενες πόλεις και χωριά είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο. Η αληθινή ειρήνη μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο όταν ο εισβολέας εγκαταλείψει την Ουκρανία. Τελεία και παύλα..
