Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος
Διεθνολογος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής Στην πολυσχιδή παρουσία, εμπλοκή και διακίνηση οπλικών συστημάτων και υλικών της Σερβίας σε παγκόσμιο πλαίσιο επικεντρώνεται το εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ της “Ντόιτσε Βέλε”, σχετικά με το Ουκρανικό μεταγωγικό αεροσκάφος Αντόνοφ 12 , που συνετρίβη προ ημερών στην περιοχή μεταξύ των χωριών Αντιφιλίππων και Παλιοχωρίου στο νομό Καβάλας.
Το ρεπορτάζ επιβεβαιώνει πλήρως την σχετική αρθρογραφία επί του θέματος του “ΕΤ” ,που εξ αρχής είχε αποκλείσει με σχετικά δημοσιεύματα την παράνομη διακίνηση όπλων προς Ουκρανία, στην οποία αναφέρονταν μέσα από μυθοπλαστικά και συνωμοσιολογικά σενάρια διάφοροι διακινητές ανεδαφικών θεωριών ως και κάποιοι δημοσιογράφοι.Σημειώνεται ότι ο υπογράφων είχε συζητήσει την όλη τραγική περίπτωση με Σέρβους διπλωμάτες και στρατιωτικούς σε πολύ πρόσφατη κοινωνική εκδήλωση,όπου τονίστηκε ότι η πτήση μετέφερε εκπαιδευτικά και φωτιστικά βλήματα στη Ντάκα του Μπαγκλαντές, (πτήση από τη πόλη της Νις με ενδιάμεσους σταθμούς σε Ιορδανία, Σαουδική Αραβία και Ινδία). Την ίδια στιγμή οι σχετικές έρευνες των αρμοδίων στρατιωτικών αρχών και υπηρεσιών της χώρας μας για τυχόν ύπαρξη άλλων όπλων ,(μέχρι και ορισμένων που ισχυρίζονταν για ύπαρξη -διάχυση χημικών , βιολογικών ή ραδιολογικών όπλων ή υλικών , μέχρι και του φονικού λευκού φωσφόρου!!) δεν είχαν καμία απολύτως βάση και κινούνταν(βάσει των ερευνών , δειγματολήψεων και αναλύσεων) στη σφαίρα της φαντασίας. Άλλωστε ο υπογράφων είχε αποκλείσει τα συνωμοσιολογικά σενάρια.Σύμφωνα με την έγκυρη Γερμανική υπηρεσία ενημέρωσης :
*Σερβικά όπλα φορτώθηκαν στο Ουκρανικό αεροσκάφος για να μεταφερθούν στο Μπαγκλαντες , αλλά δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους.Όπως αναφέρει η Nτόιτσε Βέλε , εικάζεται ότι πωλητής του φορτίου ήταν ο Σλόμπονταν Τέσιτς, ένας από τους μεγαλύτερους εμπόρους όπλων στα Βαλκάνια, ο οποίος εδώ και χρόνια βρίσκεται αντιμέτωπος με Αμερικανικές κυρώσεις και θεωρείται ως ένας από τους χειρότερους και διαβόητους εμπόρους όπλων στα Βαλκάνια.(φέρεται ότι διατηρεί στενές σχέσεις με το κυβερνών κόμμα του προέδρου Αλεξάντερ Βούτσιτς) *Το συμβάν επαναφέρει και ερωτήματα σχετικά με την ισχυρή και υπολογίσιμη αμυντική βιομηχανία της Σερβίας,(στην οποία η εφημερίδα μας έκανε ειδική αναφορά και ειδικά στα πολεμικά εργοστάσια σε Βάλιεβο, Κράλιεβο,Κραγκούγεβατς, Μπατάνιτσα κα) για την οποία πληθαίνουν οι αιτιάσεις περί διαφθοράς και παράνομων εξαγωγών σε κράτη της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της νοτιοανατολικής Ασίας.*Η Σερβία είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς όπλων στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη, μία παράδοση που χρονολογείται από την εποχή της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας του Τίτο και του Μιλόσεβιτς. Παράγει και εξάγει τα πάντα, από πιστόλια και νάρκες μέχρι συστήματα πυροβολικού, ραντάρ, ηλεκτρονικό εξοπλισμό, τεθωρακισμένα ως και ορισμένα πολεμικά αεροσκάφη. Το Σερβικό υπουργείο άμυνας υπολογίζει την αξία των εξαγωγών όπλων για το 2020 στα 800 εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή το 3.5% των συνολικών εξαγωγών της Σερβίας. Ωστόσο, δεν υπάρχουν απολύτως αξιόπιστα και επιβεβαιωμένα στοιχεία.
*Κυριότεροι αγοραστές Σερβικών οπλικών συστημάτων είναι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Κύπρος, οι ΗΠΑ, η Βουλγαρία και η Σαουδική Αραβία. Όμως το Σερβικό εξοπλιστικό λόμπι έχει πελάτες σε όλον τον κόσμο,σύμφωνα με κορυφαίο Σέρβο αναλυτή. *Η Σερβία “δεν τηρεί πάντοτε αυτούς τους κανόνες”. Τις προηγούμενες δεκαετίες η χώρα είχε εξαγάγει όπλα σε εστίες πολέμου ή κρίσης, στις οποίες ίσχυε εμπάργκο όπλων. Το 2019 αποκαλύφθηκε ότι σερβικά όπλα είχαν φθάσει στα χέρια ενόπλων ισλαμιστών στην Υεμένη, μέσω Σαουδικής Αραβίας. Το 2020 ο στρατός του Αζερμπαϊτζάν είχε εντοπίσει στο ορεινό Καραμπάχ Σερβικά όπλα που πωλήθηκαν στην Αρμενία. Τον Φεβρουάριο ένα Σερβικό δίκτυο ερευνητικής δημοσιογραφίας ανακάλυψε ότι Σερβικά όπλα είχαν παραδοθεί στη Μιανμάρ(πρώην Μπούρμα/Βιρμανία) ακόμη και μετά την επιβολή της τρισάθλιας στρατιωτικής χούντας στη χώρα, τον Φεβρουάριο του 2021.
*Τα περί σεναρίων για όπλα στην Ουκρανία διαψεύδονται από τον Σέρβο υπουργό άμυνας Νεμπόσια Στεφάνοβιτς , ως και την Ουκρανική εταιρία Μεριντιάν,αλλά τονίζεται ότι είναι γνωστή η στάση πολιτικού οπορτουνισμού του Βελιγραδίου μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.
