Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά στην επιλογή να στείλει εξοπλισμό ή και στρατεύματα σε εμπόλεμες ζώνες ανά τον κόσμο. Αυτό που αποτελεί δίλλημα κάθε φορά είναι αν κάτι τέτοιο αποτελεί μια σωστή επιλογή.
Η συμμετοχή της χώρας μας σε διάφορους οργανισμούς δεν αποτελεί κατ ανάγκη δέσμευση συμμετοχής σε όποιες ανάγκες παρουσιάζονται στις Συμμαχίες και εν προκειμένω στο ΝΑΤΟ, για αποστολή στρατευμάτων ή μέσων, εκτός αν διαφορετικά έχει δεσμευτεί.
Όσον λοιπόν αφορά το Ουκρανικό καμία δέσμευση δεν υφίσταται παρά μόνο η καλή προαίρεση των κρατών ενάντια σε μια προκλητική επίθεση της Ρωσίας κατά μιας ανεξάρτητης χώρας.
Συνεπώς ανοικτό παραμένει το θέμα της αποστολής αρμάτων μάχης LEOPARD από την χώρα μας στην Ουκρανία, στα πλαίσια της απόφασης για πολυεθνική υποστήριξη των Ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων σε αρματικό δυναμικό, και μάλιστα μετά την θετική απόφαση των Αμερικανών, Γερμανών ως και άλλων δυτικών κρατών.
Σε διάφορα δυτικά και Ουκρανικά έντυπα αναφέρεται η χώρα μας, ως μεταξύ εκείνων που έχουν υπολογίσιμο αριθμό αρμάτων μάχης (Γερμανικής προέλευσης και παραλλαγών LEOPARD 2 και μάλιστα το μεγαλύτερο αριθμό προς το παρόν), μαζί με κράτη που ήδη δήλωσαν ότι θα στείλουν τέτοια άρματα μάχης στην Ουκρανία, μέσα στις προσεχείς εβδομάδες, (Νορβηγία, Πολωνία, Ολλανδία, Δανία, Φινλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Σλοβακία κα).
Ήδη η Γερμανία πρόκειται να στείλει 14 LEOPARD2 σε πρώτη φάση, η Γαλλία προτίθεται να στείλει άρματα μάχης ΑΜΧ-30, η Μ. Βρετανία 14 CHALLENGER2, ενώ η Τσεχία συνεργάζεται με τους Ολλανδούς και Αμερικανούς στον εκσυγχρονισμό των Ρωσικής προέλευσης Τ72.
Η Τουρκία παρά τον αριθμό των πέραν 300 αρμάτων Γερμανικής προέλευσης δεν συμβαδίζει με τα υπόλοιπα κράτη στην ενίσχυση των χερσαίων δυνάμεων της Ουκρανίας.
Εκτιμάται ότι τα Γερμανικά και λοιπά LEOPARD που θα σταλούν από τα διάφορα κράτη θα αναπτυχθούν μέσα στους επόμενους 3-4 μήνες του 2023 στην Ουκρανία, ενώ έχει αρχίσει ήδη η εκπαίδευση Ουκρανικών πληρωμάτων (χωρίς να δίδονται λεπτομέρειες σε δυο τεράστιες βάσεις της Κεντρικής Ευρώπης), ενώ για τα Αμερικανικά τανκς εμπλέκεται η Διοίκηση των ΗΠΑ στην Στουτγάρδη (USEUCOM).
Αναφορικά με τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ βάσει πληροφοριών του Δρ. Αθανάσιου Δρούγου τον καθοριστικό ρόλο θα διαδραματίσουν η Γερμανική εκπαιδευτική τεθωρακισμένη ταξιαρχία, το Αρχηγείο των συμμαχικών δυνάμεων στο Στετίνο της Πολωνίας (βορειοανατολικός τομέας, και μάλιστα υπό Γερμανική διοίκηση).
Σε πρώτη φάση οι Σύμμαχοι αναμένεται να στείλουν στην Ουκρανία 85-95 άρματα LEOPARD, ενώ εκατοντάδες Ουκρανοί στρατιωτικοί αυτή την περίοδο εκπαιδεύονται σε PATRIOT-3, τροχοφόρα τεθωρακισμένα οχήματα STRYKER, BRADLEY κα (Αμερικανικά οπλικά συστήματα), σε Οκλαχόμα/Φορτ Σιλ, Γκράφενβορ/Βαυαρία ως και σε κορυφαία βάση στην νοτιοδυτική Πολωνία.
Αναφορικά με τη συμμετοχή της χώρας μας (η οποία διαθέτει συνολικά 353 άρματα LEOPARD 2 (A4 και Α6 ΗΕLL), εξετάζεται η διάθεση 8-10, ενώ καθοριστικό ρόλο θα παίξει η επόμενη RAMSTEIN-9 Σύνοδος στα τέλη Φεβρουαρίου, με επικυρίαρχο ρόλο των Αμερικανών και δευτερευόντως των Γερμανών.
Επίσης σε πολιτικο-διπλωματικό πλαίσιο σημαντικές θα είναι και οι αποφάσεις της Συνόδου των ΥΠΕΞ των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ/NAC (αν και για την αποστολή των αρμάτων μάχης και όχι μόνο, υπεύθυνη είναι η κάθε χώρα και όχι συνολικά η Ατλαντική Συμμαχία).
Σύμφωνα πάλι με πληροφορίες του κ. Δρούγου αναμένεται σταδιακά να ασκηθούν “πιέσεις” στην χώρα μας (κυρίως από Γερμανία και δευτερευόντως από Γαλλία), για αποστολή των αρμάτων. Επίσης μπορεί να ζητηθεί (αν και την όλη ευθύνη έχουν οι Γερμανοί) εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτικών στην χώρα μας.
Θεωρούμε ότι η διάθεση αρμάτων μάχης από την πλευρά μας είναι κάτι πολύ σοβαρό και θα έχει ευρύτερες προεκτάσεις. Ήδη έχουμε κάνει πάρα πολλά, ας μείνουμε και λίγο στο παρασκήνιο. Χρειάζεται να είμαστε και λίγο επιφυλακτικοί καθόσον δεν γνωρίζουμε και όλες τις σκοπιμότητες πέραν του προφανούς σκοπού, που εξυπηρετούν τέτοιες κινήσεις. Εξάλλου έχουμε να σκεφτούμε και την Εθνική μας Άμυνα που τίποτα δεν μας περισσεύει.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο