Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος
Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Το Ιράν εκτόξευσε περίπου 450-500 πυραύλους και φονικά drones (συνολικά) με ωφέλιμο φορτίο περίπου 62 τόνων εκρηκτικών, ωστόσο μόνο μια χούφτα βλήματα προσγειώθηκαν στο νότιο Ισραήλ. Η λίαν περιορισμένη επιτυχία της επίθεσης του Ιράν οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στο ολοκληρωμένο σύστημα αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας του Ισραήλ, ως και επιπρόσθετα στη πολυδιάστατη υποστήριξη αεράμυνας που έλαβε το Ισραήλ από τις ΗΠΑ το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και την Ιορδανία ως και πληροφορίες που φέρεται να διαβιβάστηκαν στο Τελ Αβίβ από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα επιδεικνύοντας μια δυνητικής Αμερικανό-αραβο-ισραηλινή περιφερειακή αρχιτεκτονική ασφάλειας.Τις τελευταίες ημέρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν μετέφεραν επιπλέον αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα σε έξι βάσεις τους στην ευρύτερη περιοχή
Οι αναφορές από διάφορες πηγές υποδηλώνουν ότι το Ιράν σκόπευε με το μπαράζ να προκαλέσει σημαντικά ρήγματα στην άμυνα του Ισραήλ. Τα drones, τα οποία χρειάστηκαν αρκετές ώρες για να φτάσουν κοντά στο Ισραήλ από το Ιράν (Ζαχεντάν, Κερμάνσαχ, Μπουσέρ κα) εκτοξεύτηκαν πρώτα.Τα drones ακολούθησαν πύραυλοι κρουζ και στη συνέχεια βαλλιστικοί πύραυλοι, οι οποίοι χρειάζονται μόνο λίγα λεπτά για να φτάσουν.Επιπρόσθετα επιθέσεις έγιναν από Ιρανούς πληρεξούσιους στον Λίβανο, στο Ιράκ και την Υεμένη. Περίπου εννέα βαλλιστικοί πύραυλοι προσγειώθηκαν στο Ισραήλ, με τουλάχιστον τέσσερις να προσγειωθούν στην αεροπορική βάση Nevatim, καταστρέφοντας ένα μεταφορικό αεροσκάφος C-130, και ένα διάδρομο προσγείωσης ως και τις άδειες εγκαταστάσεις αποθήκευσης.
Πρώτο : Σημειώνεται στην συγκεκριμένη περίπτωση, το μέγεθος της Ιρανικής επίθεσης. Η Ισλαμική Δημοκρατία, όπως φαίνεται, μιμήθηκε στοιχεία της πρακτικής της δύναμης πληρεξουσίου οργάνωσης των Χούτι κατά τον πρόσφατο εμφύλιο πόλεμο στην Υεμένη αλλά και τις Ρωσικές επιθέσεις σε Μπαχμούτ και Αβντίφκα στον Ντόνετσκ της Ουκρανίας.Σε πολλές περιπτώσεις, το υποστηριζόμενο από το Ιράν κίνημα των Χούτι χρησιμοποίησε drones για να συντρίψει Σαουδαραβικά συστήματα αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας, έτσι ώστε οι βαλλιστικοί πύραυλοι που εκτοξεύτηκαν προς τη Σαουδική Αραβία να μπορούν να «διαπεράσουν» την περιφερειακή αεράμυνα. Η απόσταση, φυσικά, έχει σημασία. Το Ιράν δεν μπορεί να αλλάξει το γεωγραφικό δεδομένο ότι είναι 1.000 μίλια μακριά από στόχους στο Ισραήλ. Ένα drone πετά αργά. Ένας πύραυλος δεν το κάνει. Έτσι, το Ιράν έπρεπε να συγχρονίσει την επίθεσή του, εκτοξεύοντας τον μεγαλύτερο αριθμό μη επανδρωμένων αεροσκαφών του ώρες πριν από τους ταχύτερους βαλλιστικούς πυραύλους του.
Δεύτερο :Οι ΗΠΑ έχουν πρόσβαση στον Ιρακινό εναέριο χώρο -τόσο για αντιπυραυλική άμυνα όσο και για υπερπτήσεις μαχητικών-, ενώ η Ιορδανία έχει δώσει στους Αμερικανούς πρόσβαση για επιχειρήσεις στη Συρία για περισσότερο από μισή δεκαετία. Το αποτέλεσμα είναι ότι καθώς το Ιράν ετοιμαζόταν να επιτεθεί, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούσαν να πετάξουν κατά μήκος των ενδιάμεσων συνόρων τους και να καταρρίψουν drones σε μεγάλους αριθμούς. Το ίδιο ισχύει και στην Ιορδανία. Έτσι, η απειλή των drone απορρίφθηκε σε μεγάλο βαθμό, γεγονός που επέτρεψε στα Ισραηλινά και Αμερικανικά συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας να καταστρέψουν επιχειρησιακούς Ιρανικούς πυραύλους μέσα στο Ιράκ και τόσο κοντά στην Ιορδανία.Η τυραννία της απόστασης, σε κάθε τέτοια απάντηση, είναι πάντα παρούσα.
Τρίτο : Ενώ η πολεμική αεροπορία του Ισραήλ(IAF) έχει τα μέσα να χτυπήσει το Ιράν, το κόστος οποιασδήποτε τέτοιας ενέργειας θα μπορούσε να είναι άλλη μια Ιρανική επίθεση ή μια συντονισμένη επιταχυνόμενη Ιρανική προσπάθεια να κατασκευάσει το πυρηνικό όπλο στις εγκαταστάσεις της Νατάνζ.Οι εικαζόμενες επιλογές για επίθεση προσεχώς κυμαίνονται από το χτύπημα σε κρίσιμες εγκαταστάσεις του Ιράν , ως τη μέση του δρόμου δηλαδή επίθεση με εργοστάσια των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (Σαχίντ 131/137) ή εγκαταστάσεις βαλλιστικών πυραύλων που συμμετείχαν άμεσα στην επίθεση του Ιράν (περιοχή Ζαχεντάν, Αχβάζ, Κερμάν) ως πιο περιορισμένες επιλογές( δολοφονία συγκεκριμένων ατόμων του πυρηνικού προγράμματος, αξιωματούχων της Επαναστατικής Φρουράς IRGC στο εξωτερικό ή, ένας συνδυασμός μερικών από τα παραπάνω με μια μεγάλη επίθεση στον κυβερνοχώρο.
Ενώ μετά από μερικές ημέρες εμφανίζονται κάποιες λεπτομέρειες τρεις αρχικές παρατηρήσεις είναι σημαντικές .
Πρώτο, Η φύση και η κλίμακα της επίθεσης του Ιράν καταδεικνύουν ότι η ικανότητα του Ισραήλ και των ΗΠΑ να αποτρέψουν το Ιράν από μία άμεση επίθεση στο Ισραήλ έχει διαβρωθεί και δεν είναι όπως τη χρονική περίοδο 2005-2019 (μελέτη του υπογράφοντα τότε στο ΓΕΕΘΑ) Καθώς η Τεχράνη δεν εντυπωσιάστηκε από τις προειδοποιήσεις της Ουάσιγκτον”Μην το κάνετε” το Ιράν προχώρησε σε μια άνευ προηγουμένου, περίπλοκη και άμεση επίθεση κατά του Ισραήλ.
Δεύτερο Ο επί δεκαετίες σκιώδης πόλεμος μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ που ήταν πλήρως στο παρασκήνιο επί δεκαετίες μετά την προ ημερών επίθεση δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος αφού προστέθηκε η άμεση αντιπαράθεση.Ασφαλώς το Ιράν θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τους πληρεξούσιους του για να επιτεθεί στο Ισραήλ. Όμως ο Ρουβίκωνας έχει ξεπεραστεί. Το Ιράν έχει πλέον επιτεθεί στο Ισραήλ απευθείας από το Ιρανικό έδαφος. Αυτό σημαίνει ότι το Ιράν είναι πιο πιθανό να το κάνει ξανά στο μέλλον, ανάλογα με το πώς θα αντιδράσουν το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες.(αφού η αποτροπή έχει δεχθεί ένα πλήγμα).Οι μελλοντικές επιθέσεις θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερες για το Ισραήλ και οι Ισραηλινοί θα πρέπει να αποφύγουν την υπερβολική εμπιστοσύνη. Από την πλευρά του, το Ισραήλ θα συνεχίσει να διεξάγει μυστικές επιχειρήσεις εναντίον του Ιράν και των πληρεξουσίων του. Αλλά το Ισραήλ πιθανότατα θα αισθανθεί ακόμη μεγαλύτερη ευχέρεια να διεξάγει επιθέσεις εντός του Ιράν. Κάποιοι θα καλωσορίσουν περισσότερες επιθέσεις κατά του Ιράν ως απαραίτητη διόρθωση σε μια στρατηγική που επικεντρωνόταν υπερβολικά στις τρομοκρατικές μαριονέτες και όχι αρκετά στην μαριονέτα της Τεχεράνης που ενορχηστρώνει επιθέσεις με αντιπρόσωπο ενώ παράλληλα κινείται προς την κατασκευή πυρηνικών όπλων.
Τρίτο Οι πρώτες λεπτομέρειες που αναδύονται υπογραμμίζουν ότι οι προσπάθειες τα τελευταία χρόνια να προχωρήσουν προς μια συνδυασμένη αρχιτεκτονική περιφερειακής ασφάλειας Αμερικανο-Αραβο-Ισραηλινών μπορεί να έχουν αποδώσει μερίσματα αυτό το Σαββατοκύριακο. Οι πληροφορίες που παρέχονται από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα σχεδόν σίγουρα βοήθησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ να προετοιμαστούν και να ανταποκριθούν πιο αποτελεσματικά. Και παρά τις εντάσεις για τη Γάζα, η Ιορδανία φέρεται να συνεργάστηκε με το Ισραήλ για να διευκολύνει στην καταστροφή των εισερχόμενων Ιρανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών.