Επιπτώσεις των Αμερικανικών εκλογών σε ΝΑΤΟ και επιμέρους μέτωπα εντάσεων.
Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε.. Δρούγος
Διεθνολόγος- Γεωστρατηγικός Αναλυτής.
Αν και τα ζητήματα των Αμερικανικών προεδρικών εκλογών σε ότι αφορά την εξωτερική και αμυντική πολιτική των ΗΠΑ δεν ήταν στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης Μπάιντεν-Τραμπ. , εν τούτοις επειδή αναφερόμαστε στην υπερδύναμη, οι εξελίξεις στον Ευρωατλαντικό χώρο, αλλά και στα κρίσιμα μέτωπα της Ασίας-Ειρηνικού, της αντιμετώπισης της Ισλαμικής τρομοκρατίας, των ανοικτών “πληγών” της Συρίας, της Βόρειας Κορέας , της Λιβύης, του Κασμίρ, του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν , της υποσαχάριας Αφρικής του Ναγκόρνο Καρμπάχ , του υβριδικού-ασύμμετρου πόλεμου, της ναυτικής έντασης στη Κινεζική Θάλασσα, τις στρατιωτικές σχέσεις εν μέσω πανδημίας κα, αναμένεται να διαδραματίσουν σημαντικότατο ρόλο στα προσεχή χρόνια. Με την Ρωσία δεν αποκλείεται να βιώσουμε ένα νέο –διαφορετικού τύπου Ψυχρό Πόλεμο, ενώ με την Κίνα, οι ΗΠΑ ήδη ενδυναμώνουν την τετραμερή συμμαχία με την Ιαπωνία, την Ινδία και την Αυστραλία ως και την αεροναυτική συνεργασία με τα κράτη της ΝΑ Ασίας.
Πρώτο Στην Ατλαντική Συμμαχία σε εποχή Μπάιντεν-Χάρις (αν βέβαια-επισημαίνω- δεν υπάρξει ένας νέος γύρος αντιπαράθεσης σχετικά με το αποτέλεσμα των εκλογών-θρίλερ ) η “τάση‘ θα είναι ιδιαίτερα επικεντρωμένη στην ενίσχυση των Διατλαντικών δεσμών ,που δέχθηκαν αρκετά “πλήγματά” ειδικά την περίοδο 2016-2018 λόγω της οικονομικίστικης πολιτικής Τραμπ. Τα χειρότερα αποσόβησαν οι Πενς-Πομπέο και ειδικά ορισμένοι υπουργοί άμυνας και σύμβουλοι εθνικής ασφάλειας του προέδρου.(πχ Ματίς.Έσπερ, Μακμάστερ ,Μπόλτον κα) αφού ο Τραμπ είχε εκκεντρικές απόψεις για τον Ευρωατλαντισμό.
Ασφαλώς το ΝΑΤΟ θα προχωρήσει -από ότι έχω ήδη πληροφορηθεί-σε επανεκτίμηση της κατάστασης ειδικά στην Βαλτική-Σκανδιναβική-Ρωσική προκλητικότητα, Λευκορωσία κα). Αυτό θα γίνει και μέσω της επικέντρωσης στις Ρωσικές διπλωματικές κινήσεις , στις στρατιωτικές ασκήσεις της Μόσχας κα, ενώ τα πρόσωπα που θα αναλάβουν άμεσα θέσεις στις ΗΠΑ πληροφορούμαι ότι θα ασχοληθούν πολύ με την Ουκρανία, τη Γεωργία και την ενδυνάμωση των συμμάχων στην Μαύρη Θάλασσα. Αυτό σημαίνει ότι μέσω “ειδικών γραμμών” θα αποσταλεί “μήνυμα” στην προβληματική Τουρκία ,ότι στα ευαίσθητα θέματα της Συμμαχίας (πχ στο Ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα S400 ) θα πρέπει να “προσαρμοστεί με τις Αμερικανικές και διαχρονικά διασυμμαχικές αλληλεξαρτώμενες θέσεις και την προσαρμοστικότητα σε διαλειτουργικά οπλικά συστήματα αεράμυνας από το Τρόμσο της Νορβηγίας μέχρι το Αστραχάν της Τουρκίας. Επισημαίνω ότι η Ατλαντική Συμμαχία δεν επιθυμεί με τίποτα να απωλέσει την Τουρκία από τους κόλπους της , για αυτό και σε χαμηλότερο επίπεδο , είναι πάρα πολύ πιθανό να αποδεχθεί κάποιες “θέσεις” της στα διμερή Ελληνοτουρκικά θέματα….
Δεύτερο Το ΝΑΤΟ από την φύση του θα επιμείνει στον “μηχανισμό αποσυμπίεσης/deconfliction/αποκλιμάκωσης τοπικών εντάσεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας , αφού είναι “ιδέα” του Νορβηγού ΓΓ/ΝΑΤΟ και την υποστηρίζει έντονα η Στρατιωτική Επιτροπή της Συμμαχίας (ειδικά ο Αμερικανός αναπληρωτής πρόεδρος της MC αλλά και ο αναλαμβάνων μέσα στο 2021 καθήκοντα ως πρόεδρος της Επιτροπής και νυν αρχηγός των Ολλανδικών Ενόπλων Δυνάμεων .Συνεπώς το ΝΑΤΟ θα επιδιώξει την όποιας μορφής “χαλάρωση της έντασης” , αλλά λαμβάνεται σοβαρά υπόψη και την προβληματική- εμμονική-εκβιαστική στάση της Άγκυρας να διατηρήσει “ανοικτό κανάλι επαφών” με τη Μόσχα. Αυτό που μπορώ να προσθέσω είναι το γεγονός ότι εδώ και μερικές ημέρες ο Ερντογάν και οι σύμβουλοί του “έχουν ρίξει δίχτυα’ προς ισχυρούς παράγοντες του κύκλου του Τζο Μπαίντεν στα θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής με αιχμή του δόρατος τον υπερκινητικό πρέσβη της Τουρκίας στις ΗΠΑ Σερντάρ Κίλιτς
Τρίτο Οι Ελληνοαμερικανικές σχέσεις αναμένεται να κινηθούν όπως και στο τρέχον διάστημα σε πολύ καλό πλαίσιο ,συνεργασίας , ενώ πολλά επιμέρους ζητήματα θα τα “Νατοποιούν” αρκετά, αφού οι άνθρωποι που θα στελεχώσουν τον Μπάιντεν είναι έντονα υποστηρικτές της Συμμαχίας και της πολυμερούς εμπλοκής (αποφεύγουν τις μονομερείς κινήσεις). Προφανώς σε μία κατάσταση συγκλίσης σε ενδεχόμενη συμμαχική μορφή ψυχροπολεμικής “αντιπαράθεσης” με την Ρωσία ή την Κίνα, το βέβαιο είναι ότι θα μας πιέσουν για μία πιο σκληρή εμπλοκή και συμμετοχή στον αντι-Ρωσικό άξονα. Επίσης στα δυτικά Βαλκάνια μία κυβέρνηση των Δημοκρατικών θα έχει μεγαλύτερη παρουσία από τον Δούναβη μέχρι το Αιγαίο και προφανώς δεν θα εκτιμά ως σταθεροποιητική μία έντονα Ισλαμική θέση της Άγκυρας.
Τέταρτο Στα μέτωπα που η Άγκυρα εμπλέκεται σε υποστήριξη τοπικών συμμάχων της όπως στην βόρεια Συρία, στη Λιβύη και στην Υπερκαυκασία ,πολλά θα εξαρτηθούν , από το πλαίσιο των διμερών σχέσεων. Αν οι σχέσεις ΝΑΤΟ-Μόσχας δοκιμαστούν , τότε οι Αμερικανικοί και Νατοϊκοί κύκλοι θα ισχυριστούν ότι η στρατιωτική παρουσία μονάδων της 2ης και 3ης Τουρκικής Στρατιάς καθώς και στρατιωτικού υλικού σε Συρία και Αζερμπαϊτζάν συνδράμουν στο να μη τεθούν οι συγκεκριμένες περιοχές υπό τον έλεγχο και την καθολική επιρροή του Πούτιν ,για αυτό και θα ισχυριστούν ότι οι δυνάμεις της Άγκυρας εκεί, συνδράμουν στην αποτροπή και περαιτέρω διείσδυση της Μόσχας .Το ίδιο θα τονίσουν και στην περίπτωση της δυτικής Λιβύης. Οι Τούρκοι σε αυτά τα υποπεριφερειακά μέτωπα θα “παζαρέψουν τον ρόλο και την παρουσία τους”. Και ας ληφθεί υπόψη ότι οι Δημοκρατικοί διατηρούν πολύ καλές σχέσεις με το Κατάρ ενώ προβλέπεται ότι άτομα της επιρροής των Ομπάμα-Χίλαρι θα επιστρέψουν και θα ενισχύσουν την μειωμένη παρουσία τους ειδικά σε Ιράκ και σε περιοχές της ανατολικής Συρίας με συμβούλους και επίλεκτες ειδικές ομάδες.
