«Να ξεκινήσουν οι συνομιλίες με την ΕΕ εξετάζοντας την κατάσταση στο σύνολο της», δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος μετά την μη επιβολή κυρώσεων στη Σύνοδο Κορυφής .
Ο επιτήδειος ευέλικτος (Τουρκία) και πρώην επιτήδειος ουδέτερος, απευθύνεται στο νυν επιτήδειο ουδέτερο (Γερμανία/ΕΕ).
Σε άρθρο του στο Liberal , ο Ν. Μελέτης, αναφαίρει ότι ο Μπορέλ, σύμφωνα με πληροφορίες, έκανε ότι ήταν δυνατόν, προκειμένου να «καταπιεί» η Ε.Ε. τις προκλήσεις και απειλές της Τουρκίας. Επίσης φέρεται να έχει προτείνει στην πρόεδρο της κομισιόν, μεταξύ άλλων, την ικανοποίηση των αιτημάτων που εγείρονται από την Τουρκία για τα «μειονοτικά σχολεία στη Θράκη»…
O Πολ Τέïλορ, αναφέρει σε άρθρο του στο POLITICO (10-12-20), ότι τους τελευταίους 11 μήνες, ο Ερντογάν έχει κάνει ρεκόρ έκνομων ενεργειών και παρεμβάσεων σε ξένες χώρες, που θεωρείται ως γεωπολιτική αναστάτωση στην ευρύτερη περιοχή. Γι’ αυτό, επισημαίνει την ανάγκη μιας κοινής ευρωατλαντικής αντιμετώπισης. Έτσι και η απλή αποκάλυψη ότι ορισμένα μέτρα εξετάζονται ενεργά, θα φέρουν τον Ερντογάν προ του διλήμματος: Σταμάτησε να κάνεις επίδειξη δύναμης, αλλιώς θα αντιμετωπίσεις σταδιακά αυξανόμενη πίεση από μια ενωμένη Δύση.
Η δήλωση Μητσοτάκη, ότι η απειλή επιβολής κυρώσεων είναι το καλύτερο εργαλείο το οποίο έχουμε στη διάθεση μας για να ασκήσουμε πίεση στην Τουρκία, επιβεβαιώνει την διεθνή αντίληψη για το θέμα.
«…καιρός είναι να μην κινούμαστε εμμονικά στο θέμα των κυρώσεων. Η Τουρκία είναι δύναμη αναθεωρητική, αναβαθμισμένη περιφερειακά και πολλές φορές πολιτικά επικίνδυνα χαμαιλεοντική» (Θ. Δρούγος/12-12-20). Εις επίρρωσιν των παραπάνω, ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στο γεγονός ότι οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός.
Πρόσφατα ο πρώην υφυπουργός εξωτερικών, Γ. Βαληνάκης αναλύοντας τα περί επιβολής κυρώσεων, επισημαίνει ότι δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός, αλλά πρέπει να λειτουργήσουν ως ενδιάμεσος στόχος.
Η Ευρώπη παραλύει απ’ το φόβο της
Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι συνήθως οι κυρώσεις σπάνια αποδίδουν, δεν γίνονται σεβαστές από όλους τους υπόχρεους, δεν οδηγούν συνήθως στα επιδιωκόμενα αποτελέσματα και για αυτό αποδυναμώνονται και τελικά αίρονται
Πόσο ρεαλιστικό είναι να αναμένουμε ότι σημαντικοί εταίροι μας θα θυσιάσουν τελικά τα μεγάλα οικονομικά τους συμφέροντα και πολύτιμες συμφωνίες εξοπλιστικών προγραμμάτων για χάρη μας; Θα ήταν μήπως πιο παραγωγικό αντί για «κυρώσεις-χάδια» να πετύχουμε μια «θετική ατζέντα» για το θύμα των απειλών (την Ελλάδα) αντί για τον θύτη; —όπως επισκέψεις ευρωπαϊκών πολεμικών σκαφών και μαχητικών στα ανατολικά νησιά μας ή ένα μεγάλο οικονομικό πρόγραμμα ενίσχυσης τους κλπ;
Η Ολανδία ζήτησε πρόσφατα εμπάργκο όπλων στη Τουρκία γιατί τα χρησιμοποίησε στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ, όχι γιατί τα χρησιμοποιεί εναντίον χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ !!!
Αρκεί λοιπόν ένα και μόνο κράτος-μέλος για να μπλοκάρει (βέτο), καθυστερήσει ή «ξεδοντιάσει» οποιαδήποτε απόφαση κατά της Τουρκίας που θα… «δαγκώνει».
Ακόμη κι αν τελικά αποφασιστούν κάποιες κυρώσεις, η Γερμανία σχεδιάζει να τις εξισορροπήσει με ανταλλάγματα προς τον Ερντογάν: θετική ατζέντα, ελληνοτουρκικό διάλογο, Μεσογειακή διάσκεψη, πενταμερή στο Κυπριακό (άρθρο μου Τα 3 Μ) όλα στα μέτρα της Άγκυρας και με ευρωπαϊκή βούλα! Ο Ερντογάν θα πετύχει δηλαδή όλους τους πραγματικούς διπλωματικούς του στόχους σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου, και σε… αντάλλαγμα θα αμειφθεί και από πάνω.
Ο τελικός στόχος μας, είναι να αποτρέψουμε την Τουρκία από μια επίθεση κατά της χώρας μας και να οριοθετήσουμε τις «θαλάσσιες ζώνες» (υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ) σε πλαίσιο «ευρωπαϊκής γειτονίας». Επικεντρώνοντας τη μεγάλη διπλωματική μάχη στις κυρώσεις, που μάλλον δύσκολα θα κάμψουν την Τουρκία, παραβλέπουμε αυτό το στόχο.
Χρειαζόμαστε επειγόντως διορθωτικές κινήσεις όπως ορισμένες των τελευταίων ημερών. Κυρώσεις, εμπάργκο όπλων, αναθεώρηση της Τελωνειακής Ένωσης κ.λπ. έχουν σημαντική αξία, είναι όμως ενδιάμεσοι στόχοι. Βεβαίως δεν μπορούν να αποφασιστούν έτσι απλά, ανοίγουν όμως ένα μεγάλο ζήτημα συζητήσεων και προκαλούν εκνευρισμό στην Άγκυρα. Επίσης πολύ σημαντική είναι η ενημέρωση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης που αρχίζει να αντιδρά, καθώς και των κομμάτων, όπως οι Γερμανοί «Πράσινοι».
Η αναθεώρηση της τελωνειακής ένωσης Ε.Ε. –Τουρκίας θα μπορούσε να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ήδη γονατισμένη τουρκική οικονομία, καθώς τα προϊόντα της θα γίνουν ακριβότερα και οι εξαγωγές της Τουρκίας θα καταρρεύσουν.
Εκτιμάται ότι η Τουρκία σε μία 5ετία εξοικονομεί περί τα 180 δις ευρώ σε φόρους, λόγω της ειδικής τελωνειακής σχέσης. Ο αμυντικός Π/Υ για το 2020 ήταν 15,8 δις ευρώ, ενώ σε 50 δις ευρώ ανέρχεται το νέο εξοπλιστικό της πρόγραμμα, όλα πληρωμένα από τα προαναφερθέντα οφέλη.
Σε άρθρο του (INFOGNOMON, 14-12-2020) o πρώην Α/ΓΕΕΘΑ, Μ. Κωσταράκος, αναλύοντας τα περί αποτροπής, επισημαίνει ότι «…εφόσον οι κυρώσεις δεν συνιστούν το κύριο μέτρο αποτροπής, έχουν στην ουσία μειωμένη αποτελεσματικότητα…»
Ο Ερντογάν παίρνει τα λύτρα του εκβιασμού
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα VIADIPLOMACY ο Τούρκος πρόεδρος, αυτό που θα κερδίσει με την επιβολή κυρώσεων, εκτιμάται ότι θα είναι πολύ μεγαλύτερο από τις ίδιες τις κυρώσεις. Θα του επιτρέψει να δημιουργήσει έναν μεγάλο εχθρό, την Ευρώπη, και θα περάσει τις κυρώσεις αυτές στο εσωτερικό αλλά και στο ακραίο Ισλάμ, ως νέα «Σταυροφορία». Θα του επιτρέψει να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στην Ανατολική Μεσόγειο ώστε να εκβιάσει με την αναβολή των μεγάλων ενεργειακών έργων, ενώ θα απελευθερωθεί ώστε να χρησιμοποιήσει τους ακραίους Τούρκους στην Ευρώπη. Όσο αφορά την οικονομία, περισσότερο θα πληγούν τα Ευρωπαϊκά συμφέροντα και μέσα στην ίδια την Ευρώπη.
Οι σχέσεις της Ε.Ε., με την Τουρκία δεν θα διαρραγούν ποτέ. Ίσως, μόνο όταν αισθανθούν τον κίνδυνο ενός μελλοντικού γεωστρατηγικού “καπελώματος” κατανοήσουν την απειλή που αποτελεί η Τουρκία για τα δυτικά ιδεώδη. Τότε όμως, θα είναι πολύ αργά πια για δάκρυα…(Κων. Μανίκας, οικονομολόγος- ψυχολόγος / lastpoint.gr).
Στο μεταξύ εμείς χρειαζόμαστε έξυπνες λύσεις και εναλλακτικές διαδρομές.
Την Τροία δεν την κατέκτησε ο Αχιλλέας με το δυναμισμό, τη στρατηγική και τα όπλα του, αλλά ο Οδυσσέας με την εξυπνάδα και την ευρεσιτεχνία/πονηριά του, χωρίς τη βοήθεια των Θεών/συμμάχων.
Απόστολος Τσιμογιάννης
Ο Απόστολος Τσιμογιάννης είναι Υποστράτηγος (ε.α), με μεγάλη επιτελική και διοικητική εμπειρία στον τομέα των Millitary Logistics. Έχει υπηρετήσει σε ανάλογη επιτελική θέση του NATO/NSPA. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics.
