Άντε πάλι πάμε από την αρχή, τα ίδια και τα ίδια. Ο Πούτιν πρωταγωνιστής σε εισβολή κατά ανεξάρτητης χώρας γράφοντας όλους στα παλιά του τα παπούτσια. Μεγάλος μάγκας λένε κάποιοι θαυμαστές του, όμως τι είδους μαγκιά είναι αυτή που εσύ κ. Πούτιν αποφασίζεις για την τύχη ανεξάρτητων κρατών και μάλιστα θέλεις να διορθώσεις και την ιστορία σύμφωνα με το διάγγελμα σου πριν την εισβολή ; είναι αυτό που και ο Ερντογάν έχει στο μυαλό του να κάνει και το βλέπουμε να γίνεται στην Συρία, το Ιράκ αλλά που και πολύ θα ήθελε να το επιβάλλει και στο Αιγαίο μια και δεν του αρέσει η ιστορία των συμφωνιών έτσι όπως γράφτηκε μετά τους πολέμους, άλλος μεγάλος «μάγκας» και αυτός.
Τι είναι όμως στην πραγματικότητα όλοι αυτοί οι τύποι που τόσο κυνικά και παρά την παγκόσμια αντίδραση συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν ; Τι είναι ο κ. Πούτιν, μήπως είναι μια επανάληψη της ιστορίας αυταρχικών ηγετών επικίνδυνων για την παγκόσμια σταθερότητα και ασφάλεια προκειμένου να ικανοποιήσουν τις διαστροφές τους αιματοκυλίζοντας τον κόσμο ;
Όπως αναφέρει και ο καθηγητής – αναλυτής κ. Αθανάσιος Δρούγος : «Αυτή η κρίση κατασκευάστηκε αποκλειστικά από τον κ. Πούτιν. Δεν υπάρχει επί του παρόντος καμία απειλή για την ρωσική ασφάλεια. Η Ουκρανία βρίσκεται αυτή την στιγμή στο επίκεντρο μόνο και μόνο επειδή η ύπαρξη της ως ανεξάρτητου κράτους απειλεί την ικανότητα της Μόσχας να κυριαρχήσει στους γείτονες της και να αναστρέψει τις αλλαγές στην Ευρώπη από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, αυτές που έφεραν ειρήνη, ευημερία χωρίς προηγούμενο και συνεργασία με όλες τις χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας».
Για τον Πούτιν η πρόοδος της Ουκρανίας παρά την προσπάθεια του να τη διαμελίσει αντιπροσωπεύει ένα επικίνδυνο παράδειγμα που θα μπορούσε να εμπνεύσει τον ρωσικό λαό να αναζητήσει την ίδια ελευθερία που απολαμβάνουν οι Ουκρανοί.
Άλλωστε με αυτές τις φοβίες και ιδανικά μεγάλωσε ο κ. Πούτιν στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Όπως λοιπόν γίνεται εύκολα αντιληπτό αυτό θα έθετε σε κίνδυνο το αυταρχικό καθεστώς που έχτισε ο Πούτιν στην Ρωσία τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ανθρωπότητα αναμένεται να εισέλθει σε μια νέα περίοδο αστάθειας, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Θεωρούμε ότι η κρίση στην Ουκρανία δεν είναι μακριά από άλλες εισβολές που ζήσαμε, όπου παραβιάστηκαν συνθήκες, διεθνές δίκαιο, ανθρώπινα δικαιώματα, ενδεικτικά αν θυμηθούμε κάποιες θα δούμε ότι υπάρχει ένας κοινός παράγοντας που πρέπει η διεθνής κοινότητα να βρει μηχανισμούς να κινείται αποφασιστικά και να αποτρέπει πριν εκδηλωθούν.
Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η αμερικανική στο Ιράκ και η ρωσική στην Ουκρανία μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικές, αλλά στην ουσία έχουν ένα κοινό ιδεολογικό υπόβαθρο, όπως θα συμβεί και με μια πιθανή κινεζική εισβολή στην Ταϊβάν.
Η Τουρκία έψαχνε ευκαιρία από τη δεκαετία του 1960 να εισβάλλει στην Κύπρο. Το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών και των εκπροσώπων της στο νησί αποτέλεσε την καλύτερη ευκαιρία. Στόχος της δεν ήταν και δεν είναι η προστασία των Τουρκοκυπρίων, αλλά η υλοποίηση των επεκτατικών σχεδίων της. Παρόμοιες επιδιώξεις έχει για το Αιγαίο και περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία εισέβαλαν στο Ιράκ εκμεταλλευόμενες τον λεγόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», παρά το γεγονός ότι το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν δεν είχε καμία σχέση με τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Η Ρωσία εισβάλλει σε ανεξάρτητα και κυρίαρχα κράτη, τα οποία κάποτε ήταν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης, επειδή εξακολουθεί να θεωρεί ότι της ανήκουν και έχει το δικαίωμα να τα ελέγχει.
Αυτές οι ιδεολογίες του φασισμού δεν έπαψαν και δεν θα σταματήσουν ποτέ να γυροφέρνουν σε εξουσίες μεγάλων και μικρών κρατών. Το ξέρουμε ότι συμβαίνει, το βλέπουμε και ελπίζουμε ότι οι υπάρχοντες μηχανισμοί αποτροπής και μέτρων να αποδώσουν τα αναμενόμενα, προκειμένου να σταματήσουν όλοι αυτοί οι «μάγκες» να ταλαιπωρούν τον πλανήτη.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο