Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. ΔρούγοςΔιεθνολόγος
-Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Μέχρι να δειπνήσει ο Πούτιν στις 24 Φεβρουαρίου εμφανίζονταν ότι είχε αναγκάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη να λάβουν σοβαρά υπόψη τις απαιτήσεις του, βίωσε την “ευχαρίστηση” να τον αντιμετωπίζουν ως ηγέτη μιας μεγάλης δύναμης ως και ότι είχε καταφέρει να εκφοβίσει τους Ουκρανούς καθώς και τα άλλα γειτονικά κράτη της Ρωσίας και τον ευρύτερο κόσμο.Το μόνο που έπρεπε να κάνει ο προβληματικός πρόεδρος της Ρωσίας για να εδραιώσει τη νίκη του ήταν να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των λεγόμενων αυτονομιστικών δημοκρατιών στο Ντονμπάς,(μιλάμε για τα καθεστώτα ανδρείκελα) να αναγνωρίσει ότι οι πιθανότητες της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ήταν μηδενικές και να συνεχίσει την υφέρπουσα υπονόμευση της Ουκρανίας με την προσδοκία ότι, αργά ή γρήγορα , θα παρασυρόταν ξανά στην αγκαλιά της Ρωσίας
Και μετά τα “θαλάσσωσε” όλα, εισβάλλοντας στην Ουκρανία.Εν μία νυκτί, η Ρωσία έγινε κράτος παρία. Η Δύση έχει ήδη επιβάλει ένα κλιμακούμενο και διευρυνόμενο φάσμα κυρώσεων ενώ το ΝΑΤΟ συμβατικά το τρέμει.. Η διεθνής γνώμη έχει σχεδόν ομόφωνα καταδικάσει τον επιθετικό προσωπικό πόλεμο του Πούτιν και χιλιάδες πολίτες του έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στον πόλεμο σε διαδηλώσεις και αιτήματα. Το πιο σημαντικό, είναι ότι οι Ουκρανοί αντέδρασαν, σκληρά.Και ήταν κάτι που μάλλον δεν περίμενε ο Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν.
Στην αρχική του ανακοίνωση για μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», ο Πούτιν κάλεσε τους Ουκρανούς στρατιώτες να καταθέσουν τα όπλα, όχι από ανησυχία για τη ζωή τους, αλλά επειδή πίστευε πραγματικά ότι θα ήταν ευτυχείς (!) να το κάνουν. Αλλά δεν ήταν και δεν το έκαναν. Αντίθετα, έχουν προξενήσει τιμωρητικές απώλειες στην χαοτική δύναμη εισβολής του και έχουν εμπνεύσει τον κόσμο που παρακολουθεί το θάρρος τους. Τώρα ο υποτιθέμενος γκραν μάστερ του σκακιού Πούτιν (για ορισμένους εδώ στην χώρα μας…) προσπαθεί να ελιχθεί για μία θέση που δεν μπορεί να κερδίσει. Οι Ουκρανοί σε ολόκληρη τη χώρα, ανεξάρτητα από τη γλώσσα που προτιμούν να μιλούν, τη θρησκεία ή την εθνοτική καταγωγή τους, έχουν συσπειρωθεί γύρω από την γαλαζοκίτρινη σημαία τους
Δεκάδες χιλιάδες έχουν προσφερθεί εθελοντικά να ενταχθούν σε μονάδες εδαφικής άμυνας. Πολλοί άλλοι έχουν δώσει αίμα. Άλλοι ανείπωτοι παρέδωσαν τις οικονομίες τους για να βοηθήσουν στη χρηματοδότηση της άμυνας της χώρας. Ένα ιστορικό κύμα πατριωτικής ζέσης έχει κυριεύσει την Ουκρανία. Το Ουκρανικό έθνος έχει προστεθεί από Ουκρανούς της διασποράς(ΗΠΑ-Καναδάς-Αυστραλία) οι οποίοι είναι τώρα απασχολημένοι με τη διοργάνωση συγκεντρώσεων και τη συγκέντρωση χρημάτων για την πατρίδα τους. Όλοι αυτοί οι Ουκρανοί θεωρούν τους εαυτούς τους πλέον μέρος ενός σύγχρονου Ουκρανικού έθνους που είναι τόσο διαφορετικό όσο και ενωμένο στην αντίθεσή του στον Πούτιν και σε όλα όσα τα εκκεντρικά, κομπλεξικά και απαράδεκτα πρεσβεύει: δηλαδή τη δικτατορία και την υποτέλεια.
Οι Ουκρανοί έχουν αποδείξει ότι αγαπούν τη χώρα τους, παρά όλα τα ελαττώματα της που υπάρχουν, και ότι είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν πολλά για αυτήν. Η δραματική επίδειξη ενότητας και εθνικής δύναμης εν καιρώ πολέμου της Ουκρανίας είναι εξαιρετικά άβολη για τον Πούτιν. Στις ολοένα και πιο απρόσκοπτες προσπάθειές του να δικαιολογήσει τον πόλεμό του, ο Ρώσος ηγεμόνας ισχυρίστηκε ότι πολεμά ενάντια σε μια ομάδα «φασιστών», «ναζί» και «εξαρτημένων ναρκωτικών» που δεν εκπροσωπούν κανέναν παρά μόνο τα δικά τους συμφέροντα και τους «πληρωτές» τους. τη Δύση. Όπως αποδεικνύεται, ο Πούτιν κήρυξε τον πόλεμο σε ένα πατριωτικό έθνος με περισσότερους από 40 εκατομμύρια ανθρώπους σε μια χώρα στο μέγεθος της Γαλλίας και πέραν ..
Οι επιλογές του είναι πλέον κακές γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι μνησίκακος.. Θα μπορούσε ακόμα να καταστρέψει εδαφικά την Ουκρανία και να διαπράξει μια τεράστια γενοκτονία κατά των κατοίκων της, αλλά ακόμη και οι πιο τρελοί Ρώσοι ιμπεριαλιστές πιθανότατα θα διστάζουν να σκεφτούν ποια θα ήταν η πιο κολοσσιαία θηριωδία στην ανθρώπινη ιστορία. Ο Πούτιν μπορεί ακόμη να προσπαθήσει να εγκαθιδρύσει ένα ανδρείκελο Ουκρανικό καθεστώς στο Κίεβο που θα ήταν πρόθυμο να εκτελεί τις εντολές του, όπως έχουν προβλέψει εδώ και καιρό οι αναφορές των δυτικών μυστικών υπηρεσιών. Ωστόσο, αυτό θα σήμαινε κατοχή μιας τεράστιας χώρας επ’ αόριστον. Αυτό πιθανότατα θα απαιτούσε περίπου ένα εκατομμύριο στρατιώτες, όλοι από τους οποίους θα γίνονταν στόχοι ενός Ουκρανικού κινήματος αντίστασης που σίγουρα θα αναδυόταν.
Εναλλακτικά, ο Πούτιν θα μπορούσε να προσπαθήσει να συνάψει κάποιου είδους συμφωνία με την τρέχουσα Ουκρανική κυβέρνηση, αλλά αυτό θα σήμαινε ότι θα παραδεχόταν ουσιαστικά στον στενό κύκλο του, αν όχι στον Ρωσικό λαό, ότι η αιματηρή επιχείρησή του δεν πέτυχε τίποτα που δεν θα μπορούσαν να έχουν επιτύχει οι διαπραγματεύσεις και με μικρότερο κόστος. Γιατί ο Πούτιν ενήργησε τόσο ανόητα; Μια απάντηση είναι ότι μπορεί να έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα αφού κρυβόταν από τον COVID-19 σε ένα καταφύγιο για δύο χρόνια. Ένα άλλο είναι ότι, ως αδιαμφισβήτητο αφεντικό του Κρεμλίνου για περισσότερες από δύο δεκαετίες, οι σύμβουλοί του είναι απρόθυμοι να του πουν αυτό που φοβούνται ότι μπορεί να τον αναστατώσει.
Η πρόσφατη συνεδρίαση του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική για την απύθμενα επικίνδυνη δυσλειτουργική δυναμική εξουσίας στο Κρεμλίνο, με τον Πούτιν μόνος του σε ένα κάθισμα που μοιάζει με θρόνο ενώ τα “τσιράκια” του (Σοιγκού, Πατρύσεφ,Μπορτνίκοφ, Λαβρόφ Μακιβένκο, Ναρίσκιν κα) κάθονταν στην τεράστια αίθουσα σε ξύλινες καρέκλες, απέναντί του σαν μαθητές. Ντροπή
Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι έχει εξοικειωθεί πλήρως με τις Ρωσικές αυτοκρατορικές και άθλιες Σοβιετικές ιστορικές προπαγανδιστικές αφηγήσεις που παραδοσιακά οδήγησαν τους Ουκρανούς κάπου μεταξύ της ανυπαρξίας ή του καθεστώτος του υποτελούς μικρότερου αδερφού της Ρωσίας. Είναι πολύ πιθανό αυτή η ιδεολογία να έχει τυφλώσει τον Πούτιν και πολλούς από τους υποστηρικτές του στην πραγματικότητα ενός Ουκρανικού έθνους με τα δικά του συμφέροντα και κουλτούρα. Ως εκ τούτου, ο Πούτιν έχασε. Η Ουκρανία και οι Ουκρανοί θα υποφέρουν τρομερά από την εγκληματική του εισβολή, αλλά θα επιβιώσουν και θα αναδυθούν ως ένα ισχυρό, σύγχρονο έθνος. Ο Πούτιν, αντίθετα, αντιμετωπίζει ένα πολύ πιο αβέβαιο μέλλον μετά από αυτόν τον παράλογο πόλεμο και δεν υπογράφω που θα καταλήξει…