Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος
Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Η πολυαναμενόμενη ομιλία του Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβτς Πούτιν στην “Κόκκινη Πλατεία” με την ευκαιρία των εορτασμών της 77ης επετείου της 9ης Μαΐου δηλαδή της νίκης των Σοβιετικών επί της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945 στο ανατολικό μέτωπο , θα μπορούσε χαρακτηριστεί σαν ένα πολιτικό-ιστορικό’ κοκτέιλ’ αποτελούμενο από πολλά που δεν είπε,από ορισμένα που είπε μέσα στα 11-12 λεπτά, ως και από πολλά που άφησε να εννοηθούν ,για τους πολιτικούς ηγέτες της Δύσης, καθώς και για τους αναλυτές της Ρωσολογίας οι οποίοι σε συντριπτικό βαθμό περίμεναν κάποιες άλλες αναφορές να γίνουν , δεδομένου ότι η 9η Μαΐου στην Μόσχα ως και στις άλλες επαρχίες και πόλεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας αποτελεί ξεχωριστή ημέρα.Η φετινή μάλιστα επέτειος λαμβάνει χώρα σε μία δύσκολη χρονική περίοδο ως και καμπή της Πουτινικής Ρωσίας , λόγω της απρόκλητης,και βάναυσης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Αναφορικά με τα όσα είπε τα τελευταία ο επί 20 και πλέον χρόνια ένοικος του Κρεμλίνου ο υπογράφων μεταξύ άλλων επισημαίνει τα κάτωθι :
Πρώτο :Ο Πούτιν, απευθυνόμενος στην ετήσια στρατιωτική παρέλαση της 9ης Μαΐου για τη νίκη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης επί της Ναζιστικής Γερμανίας, προσπάθησε να απεικονίσει την απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ως τη συνέχεια των μαχών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την υπεράσπιση της πατρίδας. Το μήνυμά του σχεδιάστηκε για να ενδυναμώσει την υποστήριξη προς τον ίδιο στο εσωτερικό της αχανούς χώρας του , όπου η μνήμη της νίκης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι αστείρευτη πηγή υπερηφάνειας. Ωστόσο, η στρατιωτική μεγαλοπρέπεια ως και η ισχύς που κάθε χρόνο επιδεικνύεται στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας δεν μπόρεσαν να συγκαλύψουν την πραγματικότητα, δηλαδή ότι σήμερα οι Ουκρανοί υπερασπίζονται την πατρίδα τους από την απρόκλητη Ρωσική επίθεση, ακόμη και όταν ο Πούτιν προσπάθησε να δικαιολογήσει τις ενέργειές του ως «προληπτική απόκρουση στην επιθετικότητα» του ΝΑΤΟ(!)
Δεύτερο :Με την οικονομία της Ρωσίας να πλήττεται από πρωτοφανείς κυρώσεις της Δύσης και τον στρατό της να υφίσταται αυξανόμενες και βαριές απώλειες, δεν υπάρχει εύκολη νίκη για την Μόσχα στον ορίζοντα. Η κρατική τηλεόραση αναφέρεται ολοένα και περισσότερο στα Σοβιετικά επιτεύγματα και τις θυσίες για να τονώσει τον πατριωτισμό(που έχει υποστεί πειρατεία) για την λεγόμενη ‘ειδική στρατιωτική επιχείρηση’ του Πούτιν στην Ουκρανία. Όλα αυτά κάνουν τη Ρωσία να φαίνεται παγιδευμένη από την ιστορία της, ανίκανη να διατυπώσει ένα σύγχρονο μοντέλο για το μέλλον, κάτω από μια γερασμένη ηγεσία των σιλοβίκι που μοιάζει με τη γεροντοκρατία της αλήστου μνήμης Σοβιετικής εποχής, που στηρίζονταν στην καταστολή για να συντρίψει τη διαφωνία. Πολλοί από τους νέους και τους πιο ταλαντούχους ανθρώπους της έχουν καταφύγει ήδη στο εξωτερικό .
Τρίτο : Η ανάμειξη του ηρωισμού και της θυσίας από τον Πούτιν της γενιάς που νίκησε τον Χίτλερ με τον τωρινό πόλεμο που προκάλεσε στην Ουκρανία (οι άνθρωποι της οποίας μοιράζονται την ιστορία της νίκης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου) εγκυμονεί κινδύνους αν η σύγκρουση συνεχίσει να πηγαίνει άσχημα για τον Πούτιν και τις εν τέλει αδύναμες ,ασυντόνιστες και ‘χάρτινες τίγρεις ” ένοπλες δυνάμεις του. Ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι έκανε επίσης παραλληλισμούς με την ήττα των Ναζί στις πόλεις που τις τελευταίες 11 εβδομάδες δέχθηκαν ανελέητη επίθεση από τη Ρωσία, λέγοντας ότι η χώρα του θα γιορτάσει σύντομα «δύο Ημέρες Νίκης». Οι Ρωσικές δυνάμεις απωθήθηκαν από το Κίεβο, αρνούμενες στον Πούτιν τη στιγμή του «Βερολίνου» δηλαδή να καταλάβει την πρωτεύουσα του αντιπάλου. Η Ρωσία έχει λίγα να επιδείξει από 11 εβδομάδες πολέμου. Η αποτυχία του , τον καθιστά αδύναμο στα μάτια των Ρώσων ,και αυτό τον καθιστά δυνητικά ευάλωτο καθώς το πλήρες κόστος του πολέμου γίνεται πιο ξεκάθαρο ενώ παράλληλα δεν μπορεί να γνωρίζουμε πως θα αντιδράσει λίαν προσεχώς.
Τέταρτο :Στην χθεσινή ομιλία του για την Ημέρα της Νίκης στη Μόσχα δεν κήρυξε επίσημα τον πόλεμο στην Ουκρανία, δεν ανακοίνωσε γενική κινητοποίηση ή δεν ισχυρίστηκε έστω και μερική νίκη στις μάχες . Στην πραγματικότητα, δεν πρόφερε τη λέξη «Ουκρανία» ούτε μια φορά.(που αποδεικνύει την απέχθειά του και τον αχαλίνωτο κομπλεξισμό του για την ύπαρξη αυτής της μεγάλης χώρας). Αντιθέτως, χαρακτήρισε τη σύγκρουση ως μια δικαιολογημένη(!) Ρωσική απάντηση όχι μόνο σε μια απειλή από τους μυθόπλαστους «νεοναζί»(αυτοί υπάρχουν μόνο στο μυαλό του) στο Κίεβο και τους υποστηρικτές τους στο ΝΑΤΟ, αλλά και σε 30 χρόνια ευρύτερης κακομεταχείρισης στα χέρια μιας παρακμιακής και εχθρικής Δύσης(μόνο που η Ρωσία συγκέντρωνε στρατεύματα στα δυτικά της χώρας του και στη Λευκρωσία και όχι το ΝΑΤΟ για να καταλάβει το Βολκορόντ,το Κούρσκ, το Ροστόφ και το Μπριάνσκ) ). Στη μόνη ίσως πραγματική ένδειξη για τις προθέσεις της Μόσχας, αποκάλεσε την περιοχή Donbas της ανατολικής Ουκρανίας «γη μας», αλλά δεν ανέφερε άλλα μέρη της χώρας. Τελικά, αυτή ήταν μια “προσεκτική’ ομιλία, που είχε ως σκοπό να “ενισχύσει” τη Ρωσική υποστήριξη για τη συνέχιση της δράσης στην Ουκρανία, αλλά χωρίς να αυξήσει το διακύβευμα πολύ νωρίς για το Ρωσικό κοινό. Φυσικά, ο Πούτιν μπορεί ακόμα να κηρύξει μερική ή ολική κινητοποίηση ή πόλεμο όποτε θέλει.
Πέμπτο :Αναλύοντας την ομιλία του δεν είπε τίποτα για τις πυρηνικές απειλές, την επικείμενη ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, για το εφιαλτικό “τέλος του κόσμου”, για την Μαριούπολη/Αζοφστάλ της απόλυτης Ρωσικής ντροπής , για την αποτυχία κατάληψης του Κιέβου και του Χαρκόβου, κα, ενώ για πρώτη φορά παραδέχθηκε τις μεγάλες Ρωσικές ανθρώπινες απώλειες (νεκρούς, τραυματίες,αγνοούμενους κα). Αυτή την φορά αγνοούνταν στην παρέλαση ο αρχηγός των Ρωσικών ενόπλων δυνάμεων επί 12 χρόνια στρατηγός Βαλέρι Γκεράσιμοφ , ενώ δεν είχε πλησίον τους κομματικούς υπηρέτες του σιλοβίκι και τους στρατηγούς-ναυάρχους,που ο ίδιος επέλεξε, και οι οποίοι απέτυχαν οικτρά στην Ουκρανία.(ειδικά το νάυαρχο Νικολάε Γερμένοφ και τον πτέραρχο Σεργκέι Σουροβίκιν)
Συμπερασματικά το εγχείρημα του απέτυχε, και σε βάθος χρόνου βρίσκεται μπροστά σε ήττα.Όμως έχουμε δρόμο μπροστά μας , και όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά στο εσωτερικό και εξωτερικό του και οι κίνδυνοι πάρα πολλοί μέχρι το τέλος του καθεστώτος του.