Εκατό χρόνια μετά και η «Κόκκινη Μηλιά» είναι ακόμα στα χέρια των Τούρκων.
Η αρχική λαχτάρα των Ελλήνων, πνίγηκε σε εσωτερικές έριδες και διχογνωμίες. Τραγικό το αποτέλεσμα. Ξεριζωμός, αίμα, κακό παντού.
Ξημερώματα, 13 Αυγούστου 1922, σχεδόν τρία χρόνια, μετά την απόβαση του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη, ο αιφνιδιαστικός βομβαρδισμός των Τούρκων, σάρωσε τη ΖΕ του Α΄ΣΣ, στο Αφιόν Καραχισάρ. Μέσα σε λίγες μέρες επήλθε η διάσπαση του μετώπου και η άτακτη υποχώρηση. Η «Μεγάλη Ιδέα», με την οποία γαλουχήθηκαν πολλές γενεές, ενταφιάστηκε.
Σήμανε, όμως και το τέλος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας !
Εκατό χρόνια μετά και ο Ελληνισμός κρατά μέσα του το απωθημένο, αυτό που του δημιουργεί ένα φοβικό σύνδρομο. «Όχι ο Τούρκος δεν είναι πιο δυνατός. Είμαστε εμείς που φοβόμαστε μη ξανακάνουμε το ίδιο λάθος».
«Η καρδιά του Ελληνισμού χτυπάει και στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Η ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ στέκει ορθή, φάρος με την Αγιά Σοφιά της. Οι ορδές των βαρβάρων την περιτριγυρίζουν , αλλά δε ζυγώνουν.»
«Ο Βασιλιάς είναι μέσα και ετοιμάζεται. Οι πιστοί γύρω ψέλνουν με το Πατριάρχη και κοινωνάνε των Αχράντων Μυστηρίων».

«Το κακό φαίνεται να πλησιάζει πάλι, μα η δύναμη του Ελληνισμού φουντώνει.
Η τουρκιά λαβωμένη! Χτυπιέται σαν το θεριό και σκορπάει τα κομμάτια της πριν ξεψυχήσει. Ο σουλτάνος σε φάση αλαζονείας δε βλέπει τίποτ’ άλλο , παρά το τέλος του».
«Τα Ελληνόπουλα παρακολουθούν τρομαγμένα κι’ αναλογίζονται το μέγεθος της κληρονομιάς που τους άφησαν οι προπαπούδες τους. Μπερδεμένα ανάμεσα στις απολαύσεις και στις δυσκολίες της ζωής, αισθάνονται ανίκανα να αντιδράσουν.
Κι’ όμως συνεχίζουν να φλερτάρουν με το απρόσμενο, σαν κάτι να τους κρατά κολλημένους. Ένα όραμα αχνό αρχίζει να εμφανίζεται στα μάτια τους και σιγά σιγά να ξεκαθαρίζει.
Σφίγγουν τις γροθιές κι’ αρχίζουν να τρέχουν, με όλο και μεγαλύτερη δύναμη, ενάντια στο θεριό. Ναι λοιπόν, ο φόβος ξεμακραίνει και το όραμα ξεκαθαρίζει περισσότερο».
Να , η «Κόκκινη Μηλιά» !
«Κοιτάζουν πίσω και αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι μόνοι τους. Δεν φοβούνται πλέον. Κοιτάνε πάνω και βλέπουνε τη Παναγιά, να τους σκεπάζει με την αγκαλιά της. Κάνουν το σταυρό τους και ξεχύνονται χιλιάδες.
«Οι αρχηγοί μας από κοντά, να δίνουν το παράδειγμα, να μεταδίδουν το πείσμα, την αξιοπρέπεια, το πνεύμα του αρχαίου οπλίτη, του Μακεδόνα, με τη σάρισά του, να χυμά ατρόμητος στη μάχη».
Αυτό είναι ο ενωμένος Ελληνισμός ! Τι φοβερό συναίσθημα ! Τι δύναμη που γεμίζει τη φοβισμένη ψυχή μας.
Αλήθεια, θα το ζήσουμε ποτέ; Εκπληκτικά αισθήματα που οδηγούν στην απόλυτη ολοκλήρωση με τη θυσία για τη πατρίδα. Το μέγεθος ασύλληπτο !
Όνειρο ήταν και πέρασε.
Δυστυχώς δε κάναμε κάτι για να πραγματώσουμε το όνειρο. Όμως τώρα είναι η κατάλληλη ώρα, να ξανασκεφτούμε, να οραματιστούμε και να κατανοήσουμε ότι η «Δύση» και ο «Δυτικός πολιτισμός», στηρίζονται στη Ελλάδα.
Ούτε ο κατευνασμός λοιπόν, ούτε η αποτροπή είναι οι κατάλληλες στρατηγικές για τη περίπτωσή μας.
Η στρατηγική του «Ισοδύναμου Τετελεσμένου», πρέπει να αντικατασταθεί από την αντίστοιχη του «Πρώτου μαζικού πλήγματος». Έχει γράψει σχετικά ο αείμνηστος φιλόσοφος Παν. Κονδύλης, πριν από χρόνια.

Το αμυντικό δόγμα είναι εκ των πραγμάτων ηττοπαθές ! Η γεωγραφία είναι εις βάρος μας, καθώς επιβάλλει κατάτμηση δυνάμεων και αδυναμία διατήρησης εχθρικού εδάφους, λόγω της συμπαγούς γεωγραφίας του.
Μια χώρα που αμύνεται δεν επιλέγει ΑΝ θα εμπλακεί. Διαλέγει αν θα αμυνθεί, ή αν θα παραδοθεί αμαχητί !
Τη πρωτοβουλία την έχει πάντα ο επιτιθέμενος! Και μόνον αυτός.
Μόνο όταν φοβάται ότι εσύ έχεις αποφασίσει, έχεις σχεδιάσει το πρώτο πλήγμα και έχεις τα μέσα να το πράξεις, τότε αυτός θα «κάτσει στα αβγά του» !
Γαλάζια πατρίδα , αυτοί,
Αρχαία πατρίδα , ΕΜΕΙΣ !!!
(Αφιερωμένο στη τάξη ΣΣΕ/1984)
Απόστολος Τσιμογιάννης
Ο Απόστολος Τσιμογιάννης είναι Υποστράτηγος (ε.α), με μεγάλη επιτελική και διοικητική εμπειρία στον τομέα των Millitary Logistics. Έχει υπηρετήσει σε ανάλογη επιτελική θέση του NATO/NSPA. Είναι τακτικό μέλος Ελλ. Εταιρίας Logistics.