Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε.Δρούγος
Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Πρόσφατα, οι Eλληνικές κυβερνήσεις, τόσο η παρούσα της ΝΔ όσο και η απελθούσα του ΣΥΡΙΖΑ , αναγνώρισαν την ανάγκη ενίσχυσης του Στόλου μας, με πλοία που θα ενσωματώνουν σύγχρονες τεχνολογίες, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις αναδυόμενες προκλήσεις στη Μεσόγειο (όχι μόνο στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως λέγαμε μέχρι πολύ πρόσφατα, αλλά σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, από το Γιβραλτάρ μέχρι το Σουέζ).
Και ενώ οι προσπάθειες συνεχίζονται και μάλιστα συγκεκριμενοποιούνται, οι φωνούλες Ελλήνων στρατιωτικών εα και άλλων τινών έκαναν πάλι την εμφάνισή τους, με σκοπό να μπλοκάρουν και αυτή την προσπάθεια ενίσχυσης της Ελληνικής στρατιωτικής ισχύος. Αυτή τη φορά, οι εν λόγω -κατά διαστήματα παρόντες στα πρωινά τηλεοπτικά δρώμενα- ανακήρυξαν τις “φρεγάτες” εσυγκεκριμένα , αλλά και τις “πλατφόρμες” εν γένει (περιλαμβανομένων και των μαχητικών αεροσκαφών), ως τεχνολογικά απαρχαιωμένα συστήματα και ως άσκοπη και ιδιαίτερα δαπανηρή επιλογή, που μόνο ευνοούν τις ξένες κατασκευάστριες εταιρίες. Επικαλούνται μάλιστα(ορισμένοι της ΠΑ) αποσπάσματα από τα εξοπλιστικά προγράμματα άλλων χωρών, περιλαμβανομένου και του Ισραήλ,(ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν άριστα ττις νέες τεχνολογίες …) για να στηρίξουν τη θέση τους περί τεχνολογικής απαξίωσης των πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών από άλλα, υποτίθεται, απλούστερα και φθηνότερα μέσα διεξαγωγής του σύγχρονου πολέμου.
Το Ισραήλ είναι στην αιχμή της πολεμικής τεχνολογίας και έχει κατασκευάσει πυραύλους μεγάλης εμβέλειας, εξοπλισμένους με υπερσύγχρονους αισθητήρες, τεχνητή νοημοσύνη και προηγμένους κινητήρες, ενώ ήταν η χώρα που πρώτη χρησιμοποίησε Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα (drones) σε περίπλοκες πολεμικές αποστολές ήδη από το 1973. Το αστείο λοιπόν είναι ότι, αυτή η χώρα, και παρά τα όσα λένε οι διάφοροι”γνώστες” μας, εκπόνησε πρόσφατα και υλοποιεί ένα υπερμεγέθες για την ιστορία της πρόγραμμα ναυπήγησης πολεμικών πλοίων. Τα τέσσερα μεγαλύτερα ναυπηγούνται στη Γερμανία, πράγμα που, με τη λογική ,κάποιων στρατιωτικών μας (εα) θα έπρεπε να είναιεπικεντρωμένη σε μικρότερες μονάδες. Και προχωρούν στις ναυπηγήσεις αυτές παρά την άσχημη εμπειρία τους από τον πόλεμο του Λιβάνου (2006), όπου ένα από τα πλοία τους (το Χανίτ) χτυπήθηκε από τη Χεζμπολά, με αποτέλεσμα την απώλεια τεσσάρων μελών του πληρώματος. Ο λόγος που τους έκανε να προβούν σε αυτή τη δαπάνη είναι ο ίδιος που πιέζει την Ελληνική Κυβέρνηση να πράξει ανάλογα: η προστασία της ΑΟΖ, των υπεράκτιων εγκαταστάσεων πετρελαίου αλλά και άλλων συμφερόντων τους στη Μεσόγειο. Οι λόγοι είναι οι ίδιοι, απλά οι Ισραηλινοί παίρνουν την Άμυνα στα σοβαρά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν στο Ισραήλ(που είναι σοβαρή χώρα) φωνούλες αυτοανακηρυγμένων “ειδικών” και στρατιωτικών εα , που να υποστηρίξουν ότι οι “πλατφόρμες” είναι ξεπερασμένες.
Και ασφαλώς, δεν είναι μόνο το Ισραήλ. Όλες οι χώρες της Μεσογείου έχουν χτίσει ή χτίζουν ισχυρές ναυτικές δυνάμεις τα τελευταία χρόνια. Η Αλγερία διαθέτει ένα ελικοπτεροφόρο (με option άλλο ένα), ενώ έχει προγραμματίσει τη ναυπήγηση 13 φρεγατών και κορβετών, από τις οποίες κάποιες έχουν ήδη παραδοθεί. Η Αίγυπτος διαθέτει δύο ελικοπτεροφόρα και έχει παραλάβει από τη Γαλλία πέντε μονάδες επιφανείας, πρόσφατης ναυπήγησης, που ενισχύουν άλλα επτά παλαιότερα πολεμικά πλοία. To Mαρόκο τέλος, έχει και αυτό πρόσφατα αποκτήσει 4 αξιόλογες μονάδες από τη Γαλλία και την Ολλανδία. Περί της Ιταλίας και της Γαλλίας δε χρειάζεται να γίνει λόγος, καθώς τα ναυπηγικά τους προγράμματα είναι λίγο πολύ γνωστά. Γιατί λοιπόν να εμποδίζουμε την Ελλάδα από το να διατηρήσει την ισχύ της απέναντι σε όλους αυτούς;
Αν θέλουμε να δούμε κατάματα την πραγματικότητα πρέπει να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι, σ’ αυτή τη ζωή, οι διάφοροι “δρώντες” θα προσπαθούν να μας παραπλανήσουν, ή, κατά το λαϊκότερο, να μας πιάσουν κορόιδα. Σχετικά πρόσφατα, κάποιες φωνούλες μας είπαν ότι προστασία του εργάτη είναι ο συνδικαλισμός, ενώ ο καπιταλιστής είναι ο χειρότερος εχθρός του. Όμως, όσοι από μας έχουμε την ανάμνηση της δεκαετίας του ’70, θυμόμαστε ότι τότε, αν τσακωνόσουν με το “αφεντικό-καπιταλιστή-αστό”, απλά τον παράταγες και πήγαινες στην απέναντι μεριά του δρόμου και έβρισκες άλλη δουλειά, σε άλλο “αφεντικό-καπιταλιστή-αστό”. Γιατί τότε υπήρχαν πολλοί απ’ αυτούς και όλοι έψαχναν προσωπικό. Αυτή είναι η πραγματική δύναμη του εργάτη. Σήμερα, που οι συνδικαλιστές διέλυσαν τον ιδιωτικό τομέα στη χώρα μας, ο εργάτης δεν έχει καμμιά δύναμη. Αντίθετα αποδέχεται οποιουσδήποτε όρους εργασίας μπρος στην προοπτική της ανεργίας και της μαύρης λίστας. Και πού είναι η προστασία των συνδικαλιστών; Μάλλον κορόιδα μας πιάσανε.
Οι φωνούλες αυτές είχαν τότε ακουστεί σε όλη τη Δύση(ειδικά στην Δυτική Ευρώπη), πολύ καλά ενορχηστρωμένες και συντονισμένες από την τότε κομμουνιστική Μόσχα. Εμείς αποδειχθήκαμε ιδιαίτερα επιρεπείς στην προπαγάνδα, διότι είμεθα η μόνη πιθανώς χώρα της Δύσης που κατέστρεψε την ιδιωτική της οικονομία. Και ακόμα χειρότερα, διέσπασε το σύνδεσμο ανάμεσα στο Ελληνικό Κράτος και την ψυχή του Ελληνισμού, που δεν είναι παρά η ναυτιλία. Στα επόμενα χρόνια η Ρωσική προπαγάνδα άλλαξε συχνότητες και σκοπούς. Σήμερα έχουμε μια 4ης γενιάς προπαγάνδα, που απευθύνεται σε όλη τη Δύση, ακόμη και στις ΗΠΑ, αλλά που στην Ελλάδα είναι και πάλι περισσότερο επιτυχής. Σε όλες αυτές τις χώρες η Ρωσία έχει εγκαταστήσει άτομα που εκπέμπουν με στόχο τη διάλυση των δυτικών συμμαχιών(ακούς στρτιωτικούς εα που λένε ότι για όλα ευθύνεται το ΝΑΤΟ,ενώ οι ίδιοι δεν γνωρίζουν πόσα κράτη-μέλη έχειη Ατλαντική Συμμαχία.) ως και συνασπισμών και τη παρεμπόδηση οποιουδήποτε εξοπλιστικού προγράμματος, με έμφαση σε αυτά τα οπλικά συστήματα που η Μόσχα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, όπως το F-35. Πράγματι, αν θέλετε να δείτε κάποιον από τους προαναφερθέντες “γνώστες” των τηλεοπτικών παραθύρων να περιέρχεται σε κατάσταση υστερίας, πείτε του απλά ότι “η Ελλάδα πρέπει να προμηθευτεί F-35”. (Δεν χρειάζεται να το εννοείτε, απλά πείτε το).
Το επιχείρημα που φαίνεται να παραμένει διαχρονικά στη Ρωσική προπαγάνδα, κομμουνιστική ή μη, είναι το ότι, με τους εξοπλισμούς μας πλουτίζουμε κάποιους ξένους παλιό-καπιταλιστές. Πριν όμως υποκύψουμε σε αυτές τις περίεργες τάσεις διώξουμε τις ξένες εταιρίες, σπάσουμε τα δεσμά μας με τους παραδοσιακούς μας συμμάχους στον Ευρωατλαντικό χώρο και σπεύσουμε σε άλλα μέρη, όπως έκανε ο τραγέλαφος Λαφαζάνης, για να αναζητήσουμε “πραγματικούς” φίλους, να εξετάσουμε μήπως με αυτό βγάζουμε τα ματάκια μας για μια ακόμη φορά. Πόσοι από μας γνωρίζουν ότι η Ελλάδα κατασκευάζει αεροσκάφη C-130 και F-16; Πόσοι απο μας γνωρίζουν ότι κάθε φορά που η LOCKHEED πουλάει ένα F-16 η Ελλάδα βγάζει λεφτά, διότι η ΕΑΒ έχει αποκλειστικές υπεργολαβίες; Και θα μπορούσαμε να βγάζουμε ακόμη περισσότερα από κάθε αεροσκάφος F-35 που αγοράζουν και οι ίδιοι οι Αμερικανοί (και αγοράζουν εκατοντάδες) αν είχαμε συμμετοχή στο εν λόγω πρόγραμμα.
Ακόμη περισσότερο θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε πρακτική εμπειρία πάνω στις τεχνολογίες στελθ. Το στελθ είναι η κυρίαρχη τεχνολογία του μέλλοντος. Στο μέλλον χαρακτηριστικά στελθ δεν θα έχουν μόνο αεροσκάφη και πλοία, αλλά ακόμη και τα καμιόνια και τα απορριματοφόρα του στρατού ξηράς, ως απαραίτητη προϋπόθεση επιβίωσής τους. Όπως έχω αναφέρει σε άλλη περίπτωση, η ΕΑΒ συμμετείχε στο πρόγραμμα του nEUROn, που ήταν ερευνητικό και σκοπό είχε την παραγωγή ενός οχήματος επίδειξης τεχνολογίας. Όμως η ΕΑΒ δεν φαίνεται να συμμετάσχει στο επόμενο βήμα της κατασκευής επιχειρησιακού οχήματος, στα πλαίσια του προγράμματος FCAS. Και τα δύο αυτά αεριοχήματα είχαν σαν κύριο χαρακτηριστικό τους το στελθ. Γιατί εμποδίζετε τη χώρα και την αμυντική της βιομηχανία από το να δαμάσει την τεχνολογία αυτή, αφού αποδεδειγμένα είναι εντός των δυνατοτήτων μας;
Οι “γνώστες” θα μας πουν ότι τέτοια προγράμματα κρατούν χρόνια, είκοσι ή και παραπάνω.(το άκουσα και από άνώτατο αξιωματικόεα) Όμως υπάρχει άλλη λύση; Υπάρχει η νοοτροπία του ταχυφαγείου ή του σούπερ-μάρκετ, σύμφωνα με την οποία αν σου χρειαστεί κάτι πετάγεσαι και το αγοράζεις. Έτσι θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα της Άμυνας; Μα, θα ρωτήσει κάποιος, μπορούμε να προβλέψουμε ποιές θα είναι οι ανάγκες μας μετά από είκοσι χρόνια;. Ασφαλώς και μπορούμε. Ίσως όχι ο απλός πολίτης, αλλά σίγουρα μπορούν οι πραγματικοί ειδικοί και όχι κάποιοι περιστασιακοί στρατιωτικοί εα της παθυρολογίας. Για παράδειγμα, παρατηρείστε ότι ο περισσότερος κοσμος έμαθε για τα drones μόνο πρ’οσφατα, που τα ΜΜΕ άρχισαν να ασχολούνται μαζί τους. Αντίθετα η ΕΑΒ ασχολήθηκε με αυτά πριν τριάντα χρόνια. Μάλιστα είχε κατασκευάσει και το δικό της όχημα από τότε. Την ίδια εποχή, άλλες χώρες, όχι μόνο είχαν κατασκευάσει drones, αλλά τα χρησιμοποιούσαν επιχειρησιακά. Η νίκη που κατήγαγε το 1982 το Ισραήλ, σε βάρος της Συρίας στη Κοιλάδα Μπεκάα στοΛίβανο , οφείλετο πρωτίστως στη χρησιμοποίηση μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Άρα λοιπόν, αυτό που οι περισσότεροι βλέπουν σήμερα, κάποιοι το έβλεπαν από τότε. Αυτοί μπορούν να αναγνωρίσουν το μονοπάτι που θα ακολουθήσει στο μέλλον η τεχνολογία.
Το θέμα της Άμυνας δεν ενδείκνυται για πειραματισμούς και αστεϊσμούς, διότι έχει να κάνει με την αντιμετώπιση υπαρξιακών απειλών. Ο ρόλος του πολίτη έγκειται στο να διασφαλίσει ότι οι όποιες αποφάσεις ΔΕΝ λαμβάνονται από “βύσματα”, ή άτομα με αδύναμα βιογραφικά ως και περιστασιακές τηλεοπτικές εμφανίσεις Αλλά από ανθρώπους που έχουν να επιδείξουν εργασιακή εμπειρία και πάνω απ’ όλα επιτεύγματα.
