Είναι καιρός τώρα που όλοι αναμέναμε κάποιες κυρώσεις κατά της Τουρκίας, έστω και για τα μάτια του κόσμου είτε από την ΕΕ είτε από τις ΗΠΑ, για όλη αυτή την αλαζονική συμπεριφορά της, που δεν υπολόγιζε όχι μόνο τους ρολίστες στην Α. Μεσόγειο αλλά και τις μεγάλες δυνάμεις, με μεγαλύτερη βέβαια προκλητική ενέργεια την απόκτηση των ρωσικών πυραύλων S-400.
Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για όλο αυτό το θέμα, όμως οι κυρώσεις των ΗΠΑ ανοίγουν μια νέα ατζέντα στην περιοχή μας, που μπορούμε να καταλάβουμε, μόνο εάν αντιληφθούμε σε ποια σημεία επηρεάζονται τα τουρκικά συμφέροντα.
Έμφαση βεβαίως θα πρέπει να δοθεί σε ποια σημεία αποδυναμώνεται η Τουρκία αλλά και ποια κενά ασφάλειας θα δημιουργηθούν που θα επιδιωχθεί να καλυφθούν από άλλες δυνάμεις της περιοχής και μη.
Η απαγόρευση από τις Ηνωμένες Πολιτείες αδειών εξαγωγών και εξουσιοδοτήσεων στην τουρκική αμυντική βιομηχανία SSB, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες στρατιωτικές πηγές, σημαίνει ότι η πολυδιαφημιζόμενη «βαριά» βιομηχανία της Άγκυρας για τα αμυντικά συστήματα βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.
Το φιλόδοξο τουρκικό σχέδιο που περιλαμβάνει αναβάθμιση των μαχητικών F-16 με ραντάρ «τύπου» AESA, το οποίο μελετά και αναπτύσσει η τουρκική εταιρία Aseslan, που αποτελεί αντίστοιχο των Ελληνικών VIPER φαίνεται να κλονίζεται. Χωρίς την Αμερικανική βοήθεια και τεχνογνωσία δεν πρόκειται αυτό το πρόγραμμα να κάνει ούτε ένα βήμα, σημειώνεται κατηγορηματικά από τις ίδιες πηγές.
Το συγκεκριμένο ραντάρ το διαφήμιζε η Τουρκία ως πολύ ανώτερο από εκείνο που πρόκειται να φέρουν τα 84 αναβαθμισμένα Ελληνικά F-16 VIPER και μάλιστα ο Τουρκικός τύπος σημείωνε ότι ουδείς στη γείτονα θα πρέπει ν’ ανησυχεί για την Ελληνική αναβάθμιση, διότι το ισοζύγιο με την τοποθέτηση του δικού τους ραντάρ και την αναβάθμιση, θα διατηρούνταν ή μπορεί και να υπερτερούσαν…
Το ίδιο επηρεάζεται και μια σειρά άλλων εξοπλιστικών προγραμμάτων που έχουν να κάνουν με αντιαεροπορικά συστήματα μικρού βεληνεκούς, με χερσαία οπλικά συστήματα κ.ο.κ., με τις κυρώσεις αυτές ουσιαστικά παγώνουν την αμυντική τουρκική βιομηχανία.
Αν προσέξει κανείς τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσει οπλικά συστήματα η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας θα παρατηρήσει ότι κατασκευάζει το «πλαίσιο» αλλά σε θέματα εξοπλισμού, και εξαρτημάτων υψηλής τεχνολογίας στηρίζεται σε μεγάλες Αμερικανικές ή Ευρωπαϊκές εταιρείες. Για παράδειγμα για το τουρκικό άρμα μάχης , εισάγει κινητήρες και ολοκληρωμένα συστήματα ηλεκτρονικών, το ίδιο ισχύει και για το νέο εκπαιδευτικό jet αεροσκάφος, το μαχητικό 5ης γενιάς …
Άρα με αυτό το εμπάργκο ροής υλικών από τις εταιρίες των ΗΠΑ προς τις τουρκικές, που έχουν εξοπλιστικά προγράμματα, είναι βέβαιο ότι τα χρονοδιαγράμματα αν δεν ακυρώνονται πηγαίνουν πολύ πίσω, και ότι είχε σχεδιαστεί ήδη είναι σε μια αναζήτηση της τύχης του … Σε συνδυασμό βεβαίως και με την δύσκολη κατάσταση της τουρκικής οικονομίας, η υποστήριξη όλων αυτών των προγραμμάτων θα είναι κάτι σχεδόν ανέφικτο.
Κομμάτι των παραπάνω αποτελεί και η περίπτωση του επιθετικού ελικοπτέρου Τ-129 της Τουρκίας, ένα σχέδιο που εξελίχθηκε στην βάση του Ιταλικού επιθετικού ελικοπτέρου της Augusta.
Οι γείτονες διαθέτουν 50 τέτοια ελικόπτερα και επιχείρησαν να έχουν τον πρώτο τους εξαγωγικό πελάτη, και σύμμαχο τους το Πακιστάν. Τώρα όμως οι Αμερικανοί θα επιβάλλουν εμπάργκο στον κινητήρα. Κι εδώ φαίνεται ξεκάθαρα το τεράστιο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η Τουρκία καθόσον ένα οπλικό σύστημα το οποίο έχει ολοκληρωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό στην Τουρκία, με ηλεκτρονικά, ηλεκτροπτικά συστήματα της Asaslan, πυροβόλο, πυρομαχικά, τα πάντα από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας, δεν θα μπορεί να εξαχθεί λόγω της έλλειψης κινητήρων που δεν θα τους τροφοδοτεί η Αμερικανική αγορά.
Θεωρούμε λοιπόν ότι η συγκεκριμένη απόφαση των κυρώσεων που έρχεται ως συνέπεια για την απόκτηση και ενεργοποίηση των S-400, αποτελεί αφενός σημαντικό κομμάτι των πιέσεων που θέλουν ν’ ασκήσουν οι ΗΠΑ στην Τουρκία για απομάκρυνση της από τον ρωσικό παράγοντα, αφετέρου όμως ο περιορισμός των εξοπλιστικών δυνατοτήτων της στα μεγάλα κυρίως προγράμματα θα αλλάξει τις ισορροπίες στην Α. Μεσόγειο. Συνεπώς δίνεται και στην Ελλάδα μια εξαιρετική ευκαιρία απόκτησης υπεροχής και κάλυψης του γεωστρατηγικού κενού που θα προκύψει. Τέτοιες ευκαιρίες δεν πρέπει να χάνονται…
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο