Οι πρόσφατες ουκρανικές νίκες κατέστησαν τη δήλωση της ρωσικής κυβέρνησης για μερική κινητοποίηση στρατιωτική αναγκαιότητα από τη σκοπιά της Ρωσίας. Χωρίς αυτό, η Ρωσία δεν θα μπορούσε να διατηρήσει τον πόλεμο μακροπρόθεσμα.
Το γεγονός ότι ο Πούτιν δίστασε τόσο καιρό, είναι κατά ορισμένους αναλυτές, ένα σημάδι του πόσο φοβάται την αντίδραση του κοινού στη Ρωσία. Η πραγματικότητα όμως είναι μάλλον διαφορετική, καθώς δεχόταν πιέσεις σε πολιτικό επίπεδο, επειδή δεν είχε χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να κερδίσει το πόλεμο. Οι όποιες αντιδράσεις των εφέδρων , αναμενόμενες, αλλά απέχουν από την πραγματικότητα.
Η κινητοποίηση, βέβαια είναι μια κλιμάκωση, η οποία διευρύνεται με τα δημοψηφίσματα στις καταληφθείσες περιοχές και την ενδεχόμενη προσάρτησή τους. Τότε κάθε επιθετική επιχείρηση στις περιοχές αυτές, θα έχει ως αντίδραση τη μέγιστη δύναμη πυρός, ίσως και τη χρήση τακτικών πυρηνικών.
Οι δύο ταυτόχρονες κινήσεις αιφνιδίασαν τη Δύση, καθώς πλέον τίθενται σοβαρά διλήμματα, εμβάθυνσης της εμπλοκής, υπό το πρόσχημα της επίθεσης με νατοϊκά όπλα σε ρωσικό έδαφος.
Το γεγονός ότι στην ομιλία του ο Πούτιν έκανε θετική αναφορά στις ειρηνευτικές προτάσεις που εξέδωσε η ουκρανική κυβέρνηση τον περασμένο Μάρτιο, υποδηλώνουν ότι η Ρωσία μπορεί τώρα να είναι έτοιμη για διαπραγματεύσεις, αρκεί να πετύχει τουλάχιστον κάποιους από τους αρχικούς στόχους του Κρεμλίνου. Προσφέρεται μια αχτίδα ελπίδας για διπλωματία. Μέχρι πότε όμως;
Δυστυχώς το παράθυρο ευκαιρίας δεν αξιοποιήθηκε σύντομα και οι Ρώσοι αναγνώρισαν τα ψευτοδημοψηφίσματα στις καταληφθείσες περιοχές. Αυτό δίνει στον Πούτιν ένα ισχυρό διπλωματικό χαρτί, για διαπραγμάτευση και ειρηνευτικές συνομιλίες και μια σημαντική διέξοδο από τα αδιέξοδά του. Ίσως ένα σημείο που μπορεί να αποδεχθεί κάποια υπαναχώρηση, η αυτονομία των υπόψη περιοχών.
Επισημαίνουμε ότι άμεσος στόχος των Ρώσων ήταν ο έλεγχος Ντονμπάς/Λουχάνσκ, Μαριούπολης, για τη δημιουργία χερσαίας γέφυρας με τη Κριμαία και τον έλεγχο της παράκτιας ζώνης της Αζοφικής θάλασσας, ιδιαίτερης εμπορικής και στρατιωτικής σημασίας, καθώς οι πλωτοί ποταμοί την συνδέουν με τη ενδοχώρα και τη Κασπία.
Η Ρωσία δεν είναι αμελητέα δύναμη στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα τη βρίσκουμε μπροστά μας. Όση απεξάρτηση και να επιτευχθεί στα ενεργειακά προϊόντα, υπάρχουν τα λιπάσματα, τα σιτηρά, το εμπόριο, ο τουρισμός, η στενή γειτνίαση που δημιουργεί αναγκαστικά σχέσεις.
Όπως λέει ο στρατηγιστής Σουν Τσού, «Φτιάξε μια χρυσή γέφυρα για να μπορέσει να περάσει ο εχθρός σου υποχωρώντας».
Βρισκόμαστε ήδη σε μια κλιμακούμενη σπείρα με τρομακτικούς πιθανούς κινδύνους για όλες τις πλευρές, τους οποίους είναι επειγόντως απαραίτητο να αποφύγουμε. Τόσο η Δύση, όσο και η Ουκρανία, αλλά και η Ρωσία, βρίσκονται σε κινούμενη άμμο και οι περαιτέρω βίαιες κινήσεις θα βυθίσουν τελικά, τις αντίστοιχες κοινωνίες.
Οποιαδήποτε ειρηνευτική πρωτοβουλία θα πρέπει να προέλθει από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες φαίνεται ότι στηρίζουν ένα μακρύ πόλεμο στέλνοντας δις δολάρια και όπλα, για να κερδίσουν χρόνο στην αποτρεπτική προετοιμασία της Ταιβάν, έναντι μιας κινεζικής επίθεσης.
Η Ρωσία έχει δείξει ότι διατηρεί σημαντικές δυνατότητες κλιμάκωσης, τόσο όσον αφορά την κινητοποίηση όσο και τη μαζική στόχευση της ουκρανικής υποδομής και της ουκρανικής κυβέρνησης.
Η Κίνα έχει επίσης την ικανότητα να ενισχύσει σημαντικά τη ρωσική πολεμική προσπάθεια, αν και μέχρι στιγμής, ήταν εξαιρετικά επιφυλακτική.
Η Ρωσία είναι απλώς πολύ σημαντική για την Κίνα ως σύμμαχος εναντίον των ΗΠΑ, για αυτό και το Πεκίνο ασκεί χλιαρή κριτική.
Ρωσία και Κίνα, μοιράζονται την ίδια κοσμοθεωρία, της αδύναμης και παρακμάζουσας Δύσης. Ο ίδιος ο Κίσινγκερ είχε επισημάνει ότι, η απόσπαση της Ρωσίας από τη Κίνα, πρέπει να παραμείνει μακροπρόθεσμος στόχος των ΗΠΑ.
Χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η Ινδία, η Ν. Αφρική, ακόμα και η Νότια Κορέα έχουν αποστασιοποιηθεί μερικώς από την αμερικανική πολιτική, καθώς εκτιμούν ότι «ρίχνει λάδι στη φωτιά».
Οι ΗΠΑ, θα πρέπει να διευκολύνουν τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Κιέβου και Μόσχας, γιατί έτσι θα επιβεβαιώσουν την πραγματική εποικοδομητική παγκόσμια ηγεσία τους.
Η πρόσφατη δολιοφθορά στους αγωγούς, στη Βαλτική, προσθέτει δυστυχώς ένα ακόμα εμπόδιο στη όποια προσέγγιση, αφού οι ένθεν κακείθεν κατηγορίες, δημιουργούν περαιτέρω επιφυλάξεις.
Ο πόλεμος είναι μια εξαιρετικά απρόβλεπτη υπόθεση και η πορεία του πολέμου στην Ουκρανία έχει ανατρέψει τις προσδοκίες των περισσότερων αναλυτών. Μέχρι στιγμής, το έχει κάνει προς όφελος των Ουκρανών. Αυτό δεν θα συμβαίνει απαραίτητα πάντα.
Απόστολος ΤσιμογιάννηςΟ Απόστολος Τσιμογιάννης είναι Υποστράτηγος (ε.α), με μεγάλη επιτελική και διοικητική εμπειρία στον τομέα των Millitary Logistics. Έχει υπηρετήσει σε ανάλογη επιτελική θέση του NATO/NSPA και εξειδικεύεται σε θέματα Ευρασίας – Ινδοειρηνικού. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics.
