Πριν από αρκετά χρόνια άκουσα για πρώτη φορά, σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή ότι την Ελλάδα θα σώσει το «ξανθό γένος». Δεν ακούγεται άσχημα, σκέφτηκα. Θα έρθουν λοιπόν κάποιοι άλλοι να κάνουν τη δύσκολη δουλειά αντί για μας. Τέλεια! Έτσι εγώ μπορώ να συνεχίσω ν’ ατενίζω το πέλαγος πίνοντας το φραπέ μου. Η δεύτερη σκέψη ακόμα πιο πονηρή! Έφερα αμέσως στο μυαλό μου εκείνες τις πανέμορφες ξανθιές του Βορρά, που πρόσφεραν όμορφες στιγμές, με το αζημίωτο βέβαια.
Όνειρα θερινής νυκτός θα μου πείτε. Δυστυχώς η αλήθεια είναι συνήθως πικρή και κάποια στιγμή αναγκάζεσαι να έρθεις αντιμέτωπος μαζί της, ελπίζοντας ότι θα σου φερθεί με επιείκεια, που την αγνόησες τόσο καιρό.
Στη διάρκεια, λοιπόν, της Τουρκοκρατίας Ρώσοι απεσταλμένοι είχαν διεισδύσει σε διάφορες περιοχές προσπαθώντας να τραβήξουν τη προσοχή των σκλαβωμένων στο πρόσωπο του Τσάρου, του Ορθόδοξου Αυτοκράτορα, φυσικού υπερασπιστή και απελευθερωτή της Ανατολικής Εκκλησίας. Έτσι δημιουργήθηκε ο γνωστός θρύλος. Ας ανατρέξουμε όμως και σε ορισμένα ιστορικά δεδομένα.
• Αυστρία και Ρωσία ήταν οι πιο αδιάλλακτοι σε κάθε επαναστατική προσπάθεια.
• Το 1793 εγκαταλείφθηκε ο Λάμπρος Κατσώνης και οι προσπάθειες απελευθέρωσης, που είχαν υποκινηθεί και υποστηριχθεί από την Τσαρίνα Αικατερίνη, λόγω Ρωσοτουρκικής συμφωνίας.
• Το 1823 η Ρωσία ζητά δημιουργία ημιαυτόνομων επαρχιών αντιτιθέμενη στην ανεξαρτησία της Ελλάδος.
• Το 1878 (Συνθήκη Αγίου Στεφάνου) δημιουργείται μεγάλη Βουλγαρία και ο Τσάρος Νικόλαος διατάσσει το διαπραγματευτή του: «Μηδεμίαν σπιθαμή υπέρ της Ελλάδος. Και τώρα οι Έλληνες ας έλθουν κολυμπώντας εις την Κωνσταντινούπολη».
• Το 1919 (Συνθήκη ειρήνης των Παρισίων), η Ρωσία αντιτίθεται στις διεκδικήσεις για Β. Ήπειρο, Δωδεκάνησα, Θράκη. Ανάλογη συμπεριφορά επέδειξαν το 1946 στη τότε διάσκεψη ειρήνης.
• Μετά την εκστρατεία στην Ουκρανία, όπου η Ελλάδα συμμετείχε με σημαντική στρατιωτική δύναμη, οι Σοβιετικοί προέβησαν σε σκληρούς διωγμούς και εξορίες, διαλύοντας την ισχυρή Ελληνική κοινότητα του Εύξεινου πόντου.
• Το 1921 (Συνθήκη Μόσχας, μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας), ενισχύεται υλικά και ηθικά ο Κεμάλ Αττατούρκ.
• Το 1940 σε συζητήσεις μεταξύ Μολότωφ και Ιταλών, θέτει η Ρωσία ζήτημα μεταβολής του Ελληνικού χάρτη προς ικανοποίηση των Βουλγαρικών αξιώσεων.
• Το 1965, παρά την αρχική υποστήριξη των Κυπρίων, τελικώς ο Νικήτα Χρουτσώφ υποστηρίζει τις τουρκικές θέσεις.
• Αναγνώριση της F.Y.R.O.M με το συνταγματικό της όνομα και πρόσφατα, αναγνώριση από το Πατριαρχείο Μόσχας της σχισματικής εκκλησίας ως αυτοκέφαλης ορθόδοξης εκκλησίας της «Μακεδονίας». Τώρα ζητούν να μη διευκολύνουμε την είσοδό τους στο NATO.
Κλείνοντας αντί σχολιασμού, παραθέτω απόσπασμα από τα λόγια του Διονυσίου Σολωμού προς τους Επτανήσιους :
«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι’ ηγαπημένε
Πάντα ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»
Κλείνοντας οφείλω να υπογραμμίσω ότι η Ρωσία ως υπερδύναμη, λαμβάνει τις αποφάσεις της και ενεργεί αναλόγως. Εμείς, για να ωφεληθούμε, αν κάποτε συμπέσουν τα συμφέροντά της με τα δικά μας, θα πρέπει να έχουμε αποκαταστήσει την εθνική μας ισχύ και κυριαρχία, ώστε να θεωρηθούμε ένα αξιόπιστο «πιόνι» στη σκακιέρα της περιοχής Βαλκανίων και Ανατολικής Μεσογείου
Ο Απόστολος Τσιμογιάννης είναι ανώτατος αξκός (ε.α), με μεγάλη επιτελική και διοικητική εμπειρία στον τομέα των Millitary Logistics. Έχει υπηρετήσει σε ανάλογη επιτελική θέση του NATO/NSPA. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics.
