Η Προεδρία Τράμπ έχει ήδη μπει στον τρίτο μήνα διακυβέρνησης των ΗΠΑ και του κόσμου κατ’ επέκταση, καθόσον ακόμα ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αποτελεί τον αδιαμφισβήτητο Πλανητάρχη.
Τα πρώτα δείγματα Τράμπ είναι όπως τα είχαμε φανταστεί, αλλά και γράψει σχετικά. Δηλαδή ο Ηγέτης που θέλει να κάνει περισσότερο μπίζνες παρά πολιτική. Η συνεργασία με τον φίλο Πούτιν (λυκοφιλία βέβαια με βάση το αμοιβαίο προσωπικό συμφέρον), που φάνηκε προεκλογικά, συνεχίζεται, όμως ευτυχώς που η αμερικανική διοίκηση έχει πολλές δικλίδες ασφαλείας, που εμποδίζουν τον κάθε τυχοδιώκτη να κάνει ότι θέλει στον κόσμο, σε ότι αφορά την Στρατηγική των ΗΠΑ σε κορυφαία ζητήματα και κυρίως αυτών που έχουν να κάνουν στις σχέσεις με άλλους πόλους της παγκόσμιας γεωπολιτικής.
Ειδικά μάλιστα όταν μεταξύ των θεμάτων υπάρχουν και κορυφαία θέματα πυρηνικών, τρομοκρατίας, συμμαχιών ,… Έχει αποκαλυφθεί πλέον ότι ο Τράμπ αποτελεί έναν Ηγέτη που θέλει να συναλλάσσεται με βάση το επιχειρηματικό ενδιαφέρον και κατά προτεραιότητα το ενεργειακό, για τον ίδιο και τα ευρύτερα συμφέροντα του, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο την πολιτική.
Σε αυτό το πλαίσιο και η προς το παρόν τόσο ήπια σχέση του με τον Πούτιν, που φαίνεται να συνδέονται με κοινά μυστικά … από την εποχή της προεκλογικής μάχης Τράμπ-Χίλαρι …
Είναι βέβαια γεγονός ότι, σύμφωνα με αναλύσεις, μία τέτοια παράτολμη προσέγγιση είναι γεμάτη κινδύνους και μπορεί εύκολα να εκπυρσοκροτήσει. Η πολιτική της «ενεργειακής προτεραιότητας», έχει ξεκινήσει. Η φιλία Πούτιν – Τραμπ θα επιτρέψει στις ΗΠΑ να καταστούν «καλύτερες φίλες» με τη Ρωσία, ιδίως εάν η Μόσχα είναι πρόθυμη να στρέψει την πλάτη στο Πεκίνο. Αν μάλιστα συνδυάσουμε την ενεργειακή πίεση με τις εθνικιστικές βλέψεις της Ταϊβάν, την εθνικιστική ανάκαμψη της Ιαπωνίας, την πολιτική της Νότιας Κορέας και τις εκ νέου στραμμένες προς τις ΗΠΑ Φιλιππίνες, το σκηνικό δυναμικής ανάσχεσης των κινεζικών φιλοδοξιών στον Ειρηνικό έχει στηθεί. Το παιχνίδι αυτό, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η στάση της Ρωσίας, είναι ήδη στημένο.
Όμως το ίδιο παιχνίδι προσπαθεί να στηθεί και στα Βαλκάνια, έχοντας στο επίκεντρο τις εξελίξεις στο Μαυροβούνιο, όπου φαίνεται μια προσπάθεια φιλορωσικών απόψεων στο αμερικανικό κογκρέσο, να μην ενταχθεί αυτό στο ΝΑΤΟ, με επίκληση φόβων για τις αντιδράσεις της Ρωσίας !!!
Έτσι, στην Γερουσία των ΗΠΑ, σύμφωνα με τον διεθνή τύπο, κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας για την έγκριση ένταξης του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ, παρουσιάζονται αντιδράσεις. Υπάρχουν δύο αρνητικές ψήφοι από τους Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές Rand Paul και Mike Lee. Αυτοί οι δύο μάλιστα μπλόκαραν την διαδικασία το τελευταίο διάστημα. Συγκεκριμένα ο Paul προειδοποίησε, ότι «η προσάρτηση του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ, θα προκαλέσει τον ανταγωνισμό της Ρωσίας, χωρίς να υπάρχει αμερικανικό όφελος στην εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ», «οι περισσότεροι αμερικανοί δεν μπορούν να βρουν το Μαυροβούνιο στο χάρτη», «θέλετε να στείλετε εκεί τα παιδιά σας να πολεμήσουν;», «η προσάρτηση του Μαυροβουνίου, το οποίο υπήρξε ένας αφοσιωμένος σύμμαχος της Ρωσίας, μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ένταση με την Μόσχα, ακόμα και πόλεμο».
Βέβαια για το θέμα έχει λάβει θέση ο Αμερικανός ΥΠΕΞ όταν την 21 Μαρ. προέτρεψε με επιστολή του τους γερουσιαστές να υπερψηφίσουν την ένταξη του Μαυροβουνίου, αναφέροντας ότι, «εντάσσεται στα υψηλά συμφέροντα των ΗΠΑ».
Θεωρούμε ότι όλη αυτή η κατάσταση με το Μαυροβούνιο, αποτελεί δείγμα της διακυβέρνησης Τράμπ. Η καθυστέρηση και αναβολή μέχρι τώρα της ψηφοφορίας στις ΗΠΑ για το Μαυροβούνιο, δεν φαίνεται να είναι τυχαία. Ενδεχομένως μια σύγκληση με την Ρωσία στο θέμα αυτό θα οδηγούσε σε μια έναρξη εξασθένησης της νατοϊκής παρουσίας των ΗΠΑ στο ευρωπαϊκό σκηνικό, κάτι που θα συνέβαλε στην σταδιακή κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης εφόσον η Γερμανία συνεχίζει την ίδια πολιτική.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο
