ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ.Ε.ΔΡΟΥΓΟΣ
Η Αλβανία δεν είναι κάποια υπολογίσιμη στρατιωτική δύναμη, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα.
Σε όλες τις περιπτώσεις στο ΝΑΤΟ η Αλβανία ήταν και είναι μια ήσυχη συμμετοχή, χωρίς άποψη, χωρίς ενστάσεις, χωρίς να δημιουργεί προβλήματα στους μεγάλους Συμμάχους, και φρόντιζε να υπερπροβάλλει κάθε συνεισφορά της στη Συμμαχία για να δείξει πόσο “πιστό σκυλί “ήταν. και είναι. Οι στρατιωτικές της δυνάμεις είναι σχεδόν αστείες για το μέγεθος της Συμμαχίας (με όλο το σεβασμό προς τον «αντίπαλο» και χωρίς καμία διάθεση υποτίμησις του), και όλη τους η προσπάθεια ήταν να συγκροτήσουν αρχικά ένα Μηχανοκίνητο Τάγμα και σταδιακά μια Ταξιαρχία στα πρότυπα του ΝΑΤΟ (συγκρότηση, μέσα, εξοπλισμό,εκπαίδευση κλπ) . Για αεροπορία και ναυτικό, άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Και ότι γίνεται στην βελτίωση των αμυντικών ικανοτήτων της Αλβανίας γίνεται κυρίως με “δωράκια” Συμμάχων, μεταξύ των οποίων και από την Ελλάδα, και όχι με ουσιαστικές δαπάνες της Αλβανίας
.
Είναι προφανές λοιπόν ότι η Αλβανία δεν αποτελεί το στρατιωτικό μέγεθος που θα τρόμαζε την Ελλάδα. Αλλά ακόμα κι αν ήταν, είμαι βέβαιος ότι το ΝΑΤΟ, και κυρίως οι ΗΠΑ, δεν θα επέτρεπαν να συμβεί τίποτα με την Ελλάδα, όπως ‘φροντίζουν” να μην συμβεί και με την Τουρκία.(χωρίς να είναι βέβαιο…)
Ποια είναι λοιπόν η αξία της Αλβανίας για το ΝΑΤΟ; Μήπως η γεωγραφική της θέση; Σιγά τη θέση. Ελάχιστο ενδιαφέρον για τα βουνά και τους άξονες συγκοινωνιών, ενώ σε Αδριατική και Ιόνιο μικρή αξία μπροστά σε Ιταλία, Κροατία και Ελλάδα. Πρακτικά προλαμβάνει την εγκατάσταση Ρωσικής ναυτικής βάσης στην Αδριατική. Και τόσα χρόνια που η Αλβανία δεν ήταν στο ΝΑΤΟ τι έχανε η Συμμαχία; Ελάχιστα έως καθόλου. Άρα ποια είναι η αξία της; Νομίζω ότι αυτή επικεντρώνεται (αν δεν εξαντλείται) στην άμεση γειτνίαση με το Κόσοβο και στην επιρροή της στον Αλβανικής καταγωγής πληθυσμό του. Σε αυτό υπολογίζει το ΝΑΤΟ και όχι στη συμβολή της Αλβανίας στο Αφγανιστάν ή αλλού. Ακριβώς αυτό όμως ενδιαφέρει και την Αλβανία. Στο Αφγανιστάν και αλλού συμμετέχει μόνο για να τα έχει καλά με τους μεγάλους και για να προβάλλει τη συμμετοχή της παντού. Στο Κόσοβο όμως είναι η κύρια προσπάθεια και η συγκέντρωση των δυνάμεων της. Εκεί γίνονται εκτεταμένες επιχειρήσεις συλλογής πληροφοριών (οι περισσότερες πηγές μιλούν Αλβανικά και ανοίγονται σε Αλβανούς πράκτορες – δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για τις επιχειρήσεις συλλογής πληροφοριών και για τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται,. Δεν νοείται μάλιστα στο Κόσοβο συμμαχικό όργανο συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών χωρίς τη συμμετοχή Αλβανών πρακτόρων και στελεχών (κυρίως της SHIU, δηλαδή της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών και ασφαλείας). Στη συνέχεια, η συλλογή πληροφοριών εξελίσσεται σε εμπόριο των πληροφοριών αυτών με τους μεγάλους παίχτες, οι οποίοι σε αντάλλαγμα επιτρέπουν την άσκηση πολιτικής επιρροής της Αλβανίας στο Κόσοβο, τη διενέργεια ψυχολογικών επιχειρήσεων, και ίσως κάνουν ότι δεν βλέπουν και το λαθρεμπόριο κάθε είδους από και προς τα Αλβανικά σύνορα.
Το οργανωμένο έγκλημα στην Αλβανία δεν είναι και τόσο μακρυά από την εξουσία, σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις ταυτίζεται. Παρεμπιπτόντως, να σημειώσω και την σταθερή εξάπλωση της επιρροής του φανατικού Ισλάμ στην Αλβανία, μέσω οργανώσεων που ενεργούν υπό το μανδύα εκπαιδευτικών και πολιτιστικών οργανισμών και συλλόγων αδελφοποίησης, και χρηματοδοτούνται από σκληροπυρηνικά ισλαμικά κράτη και ιδρύματα (δεν είναι του παρόντος να πλατιάσουμε σε αυτό το θέμα, πολλές πτυχές του οποίου είναι διαβαθμισμένες).
Αυτή λοιπόν είναι η σημασία της Αλβανίας για τη Συμμαχία και για τις ΗΠΑ. Και όπως γίνεται κατανοητό, κάποτε, αργά ή γρήγορα, αυτή η σημασία θα χάσει την αξία της, όταν το θέμα του Κοσόβου θα έχει τελειώσει. Και τότε η Αλβανία ίσως αποτελέσει μια άχρηστη στειμμένη λεμονόκουπα. Και αυτό ίσως το αναγνωρίζουν και οι πολιτικοί της ηγέτες, γι’ αυτό και βιάζονται να αρπάξουν ότι μπορούν και προλαβαίνουν τώρα που γυρίζει. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσω και τις πρόσφατες δηλώσεις του Έντι Ράμα περί ενσωμάτωσης του Κοσόβου. Όσο για εμάς, τώρα που βλέπουν ότι το αφεντικό “τρελάθηκε” και χαρίζει, ονόματα και βραχονησίδες ευκαιρία να αξιώσουν πολλά και ότι πάρουν κέρδος θα είναι.
Λίγο πολύ την ίδια σημασία έχουν για το ΝΑΤΟ και τα Σκόπια. Μετά από λίγο καιρό δεν θα έχουν την ίδια αξία με σήμερα, μπορεί να μην έχουν και καθόλου. Και γι’ αυτό βιάζονται να κερδίσουν ότι μπορούν τώρα που έχουν αξία. Και αυτό το καταλαβαίνει και η Τουρκία που σπεύδει να τους υποστηρίξει και να βάλει πλάτη σε όλα. Μιλάμε καθαρά με όρους συμφέροντος των εμπλεκομένων και όχι για συμπάθειες και αγάπες. Τώρα που τα κράτη αυτά έχουν αξία και γυρίζει ο τροχός, τώρα είναι η ευκαιρία τους. Και αυτό το βλέπουν όλοι οι άλλοι αλλά όχι οι δικοί μας “αετοί της διπλωματίας,” που χαρίζουν τα πάντα στους πάντες, αρκεί να απολαμβάνουν την νεομπολσεβικική εξουσία τους. Δεν ξέρω αν οι ενέργειές τους είναι προϊόν προδοσίας, χειραγώγησης, βλακείας ή αμορφωσιάς, το αποτέλεσμα όμως για τα εθνικά μας θέματα είναι το ίδιο. Σφαλιάρες από παντού κι αυτοί νομίζουν ότι μας χαϊδεύουν.
Μπορώ να πω όμως ότι σε επιχειρησιακό επίπεδο δεν βλέπω την ανάγκη να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο. Αν κάναμε μπορεί μάλιστα να είχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα για τα εθνικά μας συμφέροντα, καθόσον θα σήμαινε τη σπατάλη δυνάμεων που θα μας ήταν πιο χρήσιμες αλλού. Η όγδοη Μεραρχία φτάνει και περισσεύει. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να σπαταλούμε πόρους και δυνάμεις. Δεν χρησιμοποιείς ένα κανόνι για να σκοτώσεις ένα κουνούπι, υπάρχουν πιο φτηνοί και ταυτόχρονα πιο αποτελεσματικοί τρόποι να το κάνεις. Και δεν βλέπω να έχουμε κανένα συμφέρον να κλιμακώσουμε στρατιωτικά την κατάσταση ΚΑΙ με την Αλβανία. Οι αντιδράσεις μας πιστεύω ότι θα έπρεπε να επικεντρωθούν σε πολιτικές, διπλωματικές και οικονομικές κινήσεις, με όρους αμοιβαίου συμφέροντος, με μεσοπρόθεσμο στόχο την αρμονική συνύπαρξη με την Αλβανία ώστε να μην απολέσουμε τίποτα στα εθνικά μας θέματα, και με απώτερο σκοπό το κέρδος χρόνου μέχρι η Αλβανία να χάσει τη σημερινή της αξία και κατ’ επέκταση τα διεθνή πολιτικά της ερείσματα.
Οι αντιδράσεις μας λοιπόν θα μπορούσαν να συνίστανται σε όλα ή σε κάποια από τα παρακάτω:
• Χρησιμοποίηση μαστίγιου και καρότου στην ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας, ώστε τόσο οι πολιτικοί της ηγέτες όσο και οι απλοί πολίτες να κατανοήσουν πλήρως την άμεση πολιτική εξάρτηση και οικονομική προοπτική τους από την Ελλάδα.
• Επανέναρξη της επιθετικής οικονομικής μας διείσδυσης στην οικονομική ζωή της Αλβανίας, η οποία έχει υποχωρήσει λόγω της οικονομικής κρίσης (γι’ αυτό βέβαια θα απαιτηθούν κίνητρα προς τους Έλληνες επιχειρηματίες οι οποίοι όμως αποτελούν εχθρούς της ίδιας τους της κυβέρνησης).
• Εντατικοποίηση των επιχειρήσεων συλλογής πληροφοριών για τα σχέδια και τις επιδιώξεις της Αλβανίας, καθώς και επιρροών τρίτων (Τουρκία, Ισλαμικά κράτη κλπ).
• Διευθέτηση θεμάτων ΑΟΖ και πιθανώς ανάπτυξη συνεργασιών για εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στο πρότυπο Κύπρου – Ισραήλ.
• Υποστήριξη (έστω και καλυμμένα) αλβανικών συμφερόντων πρωτίστως στην ΠΓΔΜ και δευτερευόντως στο Κόσοβο, με αντάλλαγμα την υπογραφή συμφωνίας που θα τερμάτιζε τις όποιες αλβανικές διεκδικήσεις από την Ελλάδα.
• Ανάδειξη, σε διπλωματικό επίπεδο, της Αλβανίας σε παράγοντα αστάθειας στα Βαλκάνια, α) λόγω των μεγαλοϊδεατικών αντιλήψεων περί Μεγάλης Αλβανίας (που αν δεν ενοχλεί και τόσο σε Κόσοβο και ΠΓΔΜ, ενοχλεί πολύ σε Σερβία και ίσως ερεθίζει και τη Ρωσία), β) λόγω των κινδύνων από την σταθερή εξάπλωση του ισλαμισμού στην Αλβανία (που μπορεί τώρα να είναι «εν υπνώσει», όταν όμως κριθεί σκόπιμο μπορεί να αποτελέσει μεγάλη απειλή κατά της Ευρώπης), και γ) λόγω των δραστηριοτήτων του οργανωμένου εγκλήματος (κυρίως σε λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών).
• Πολιτική και οικονομική υποστήριξη των βορειοηπειρωτών μέσω ήπιων, νόμιμων και ανώδυνων δράσεων (μόρφωση, αθλητισμός, πολιτιστικές εκδηλώσεις, εμπόριο, τουρισμός κλπ).
• Πολιτιστική και οικονομική αφομοίωση της αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα, με στόχο οι Αλβανοί τέταρτης γενιάς να έχουν περισσότερο ελληνική παρά αλβανική συνείδηση, να εξασθενήσουν οι δεσμοί τους με την Αλβανία, να μιλάνε άπταιστα ελληνικά και σπαστά αλβανικά, τα δε συμφέροντά τους να βρίσκονται στην Ελλάδα και όχι στην Αλβανία. Σε αυτό το πλαίσιο, αποφυγή γκετοποίησης των Αλβανών.
• Υποστήριξη και ενίσχυση (πολιτική, οικονομική και ηθική) της Αρχιεπισκοπής Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας.
• Προσπάθεια να αναπτυχθούν φιλικά συναισθήματα προς την Ελλάδα στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Αλβανίας, μέσω συνέχισης και εντατικοποίησης της εκπαίδευσης Αλβανών στις στρατιωτικές παραγωγικές και λοιπές σχολές, μέσω της παροχής στρατιωτικής βοήθειας, τεχνογνωσίας και εκπαίδευσης στις Αλβανικές Ένοπλες Δυνάμεις, και μέσω της ανάπτυξης ομάδων συνδέσμων σε επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο.
• Εξέταση της σκοπιμότητας ανάληψης της προστασίας μέρους του εναέριου χώρου της Αλβανίας (προφανώς του νότιου) από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία.
• Εξέταση της σκοπιμότητας συγκρότησης μόνιμης Ελληνοαλβανικής ομάδας ακτοφυλακής, με σκοπό την από κοινού εκτέλεση θαλάσσιων περιπολιών για καταπολέμηση του λαθρεμπορίου.
Κάποιες από τις παραπάνω προτάσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρη ενός προγράμματος οικοδόμησης εμπιστοσύνης, στο σύνολό τους όμως θα μπορούσαν να ισχυροποιήσουν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις και να δυσχεράνουν την προσπάθεια διείσδυσης της Τουρκίας στην Αλβανία. Σε κάθε περίπτωση πάντως, και παράλληλα με τα παραπάνω, πιστεύω πως αυτό που εξυπηρετεί τα εθνικά μας θέματα είναι η αναβολή συζήτησης όποιων Ελληνοαλβανικών διαφορών και το κέρδος χρόνου για την επίλυσή τους σε χρόνο που θα προσφέρεται καλύτερα και οι διεθνείς συγκυρίες θα είναι ευνοϊκότερες για την Ελλάδα.
Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι άχρηστοι πολιτικοί και διπλωμάτρες επείγονται να λύσουν άρον άρον όλα τα εθνικά μας θέματα. Ο Οδυσσέας περίμενε υπομονετικά τη στιγμή που θα εκδήλωνε την οργή του κατά των μνηστήρων και υπέμενε καρτερικά πολλές προσβολές μέχρι να έρθει η κατάλληλη ώρα. Μόνο να τον θαυμάζουμε μπορούμε; Δεν μπορούμε να διδαχθούμε και κάτι από αυτόν και από τον τρόπο που αντιμετώπιζε τους κινδύνους; Οξύνοια, εφευρετικότητα, επινοητικότητα, διπλωματία, προσαρμοστικότητα, θάρρος, ισχυρή θέληση, επιμονή στο σκοπό, υπομονή, αποφασιστικότητα, λεπτομερής σχεδίαση, τολμηρή εκτέλεση, και τόσα άλλα. Αλήθεια, ποιες από αυτές τις ικανότητες του Οδυσσέα διέπουν τους επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας;
