Πως είναι δυνατόν να μην ασχοληθεί κάποιος με όσα ιστορικά γεγονότα διαδραματίζονται αυτή την περίοδο στις ΗΠΑ, όπου ένας εμφύλιος είναι σε εξέλιξη ανάμεσα σε διάφορες κοινωνικές ομάδες. Μια κινητοποίηση που ξεκίνησε σαν αντίδραση στην δολοφονία του άτυχου Αφροαμερικανού Floyd, από αστυνομικό, μεταξύ διαμαρτυρομένων για την δολοφονία και της αστυνομίας, έχει εξελιχθεί σε συγκρούσεις ανάμεσα σε λευκούς, μαύρους, ρατσιστές, εμπόρους, συμμορίες, και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι τροπή μπορεί να πάρει.
Η Δημοκρατία πάντως στην Αμερική φαίνεται πολύ αδύναμη, όταν βλέπεις την πυρπόληση του αστυνομικού τμήματος στο Ferguson, τα χημικά και τις πλαστικές σφαίρες που έπεφταν βροχή, το μπόλικο ξύλο που μοίραζαν πάλι οι αστυνομικές δυνάμεις, τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας σε πάνω από 25 πόλεις και τον στρατό που παρελαύνει πανηγυρικά στις γειτονιές της Minneapolis φωνάζοντας στους κατοίκους να κλειστούν στα σπίτια τους. Και όλα αυτά στην δημοκρατικότερη χώρα του πλανήτη …
Όμως όταν όλα ξεκίνησαν με την οργή των διαδηλωτών για μια απερίγραπτη δολοφονία, ποια ήταν η απάντηση στην οργή αυτή ; «Force». Μόνο force, force, force. Τον μόνο τρόπο που δείχνει η Αμερική του σήμερα να υιοθετεί για να λύνει προβλήματα.
Πέρασαν 6 χρόνια από την δολοφονία του Michael Brown και δεν άλλαξε τίποτα. Τώρα ζητάνε από τους ταραξίες να κάνουν υπομονή, μα τι έκαναν μέχρι τώρα ;
Τίποτα δεν θα αλλάξει. Αυτή είναι η απάντηση. Και ούτε θα αλλάξει μέσα στο σύστημα. Δεν περιμένεις να λύσει το πρόβλημα αυτός που το δημιούργησε. Ούτε βέβαια ακούγεται και κάποια εναλλακτική. Register to vote, που πρότεινε η δήμαρχος της Atlanta; Να περιμένουμε να μιλήσει η βουβή δικαιοσύνη;
Οι νέοι στην Αμερική έχουν κατέβει στους δρόμους. Όχι βέβαια όλοι, γιατί δεν θα δεις τον Zuckerberg με πανό «black lives matter».
Δεν υπάρχει κάτι αντιπροσωπευτικότερο από τις φωνές των νέων, όταν μιλάει κανείς για κοινωνικές αλλαγές. Βέβαια το πιθανότερο είναι να μην έρθουν, γιατί το σύστημα σάπισε και αν κάνει πίσω έστω ένα χιλιοστό, κινδυνεύει να καταρρεύσει.
Όμως ακόμα και αν όλο αυτό οδηγήσει απλά στις κάλπες, τότε θα δοθεί ένα βροντερό παρόν και θα ιδρώσουν, έστω και λίγο, αυτοί που νομίζουν ότι μπορούν να αποφασίζουν ερήμην.
Μια «νέα» ηλικιακά Αμερική συγκρούεται με την «παλιά». Είναι πολύ σωστή η άποψη διαδηλωτή ότι «η μεγαλύτερη βλακεία που έχει κάνει αυτό το σύστημα τα τελευταία χρόνια είναι ότι μαύρισε τις ψυχές των νέων». Το ίδιο ακριβώς λάθος που έκαναν άλλα καθεστώτα στο παρελθόν.
Θεωρούμε ότι ανάμεσα στην κλιματική αλλαγή, τις πανδημίες, τις οικονομικές κρίσεις, τα χρέη, τους πολέμους, τα μακελειά και την αστυνομική βία, δεν έχουν αφήσει μια πιθαμή γης να ξαποστάσει κάποιος να πάρει έστω μια ανάσα. Αυτή η ασφυξία είναι που θα φέρει ενδεχομένως ανατροπές όχι μόνο στην Αμερική αλλά παγκόσμια.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο
