Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών, αμερικανική και τουρκική αντιπροσωπεία συναντήθηκαν στις 23 Ιουνίου 2023 στην Ουάσιγκτον, στα πλαίσια του στρατηγικού διαλόγου των δύο χωρών. Επιβεβαιώθηκε η βαθιά συνεργασία, διμερής και εντός NATO και συμφωνήθηκε ότι η Αμερικανοτουρκική συμπόρευση άμυνας και ασφάλειας, συμβάλει στη περιφερειακή ειρήνη.
Επίσης, επιβεβαιώθηκε η θέληση για επέκταση και ενδυνάμωση του NATO. Συζητήθηκε επιπλέον η σταθερότητα στην Αν. Μεσόγειο, που θα πρέπει να στηρίζεται στις αρχές της συνεργασίας και της περιφερειακής συμπερίληψης ( που λέει και η ΠτΔ), που σημαίνει πλήρη συμμετοχή και της Τουρκίας.
Συμφωνήθηκε τέλος η συνεργασία στη καταπολέμηση των τρομοκρατικών ομάδων, μεταξύ των οποίων μάλιστα και το PKK!!!
Σε εκτενές άρθρο της η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», της 26 Αυγ 2023, αναφέρεται στη τελευταία έκθεση του Κογκρέσου, όπου καταγράφεται ότι, η Τουρκία παραμένει, παρά την παρατεταμένη ένταση στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ και τον δυτικό παράγοντα γενικότερα, ένας κομβικός «παίκτης» στην ευρύτερη περιοχή.
Η έκθεση, αφού αποτυπώνει λεπτομερώς τα σημεία έντασης στις διμερείς σχέσεις, αναδεικνύει μια σαφή διάθεση να υπογραμμιστεί, ότι η σχέση θεωρείται σημαντική επιδιώκοντας κατ’ αρχήν να κατευνάσει τις όποιες ανησυχίες της τουρκικής πλευράς για περιθωριοποίησή της, που μπορεί να οδηγήσουν σε περαιτέρω αποστασιοποίηση από τη Δύση και σε στροφή σε άλλες επιλογές.
ΕΙΚΟΝΑ 1
Όλα αυτά συμβαίνουν επι κυβερνήσεως Μπάïντεν ή Μπαϊντενόπουλου… και όχι επι Τράμπ, του επονομαζόμενου και τουρκόφιλου… (Τράμπογλου…)
Σε μια προ μηνών συζήτηση έγκριτων αναλυτών, στο «Middle East Institute», εκφράζεται η επικρατούσα άποψη, στο υπόψη θέμα και ο τρόπος διαχείρισης από τις ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, αφού αναγνωρίζεται η αμφισβήτηση της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής σε πολλά μέτωπα, επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση και συνεπώς πρέπει να αντιμετωπιστεί με διαφορετικό, σε σχέση με άλλες αντιδραστικές, χώρα.
Εκτιμάται ότι δεν πρέπει να υποβαθμιστούν ή ακόμα χειρότερα, να διακοπούν οι δεσμοί. «Θεωρείται προτιμότερο, η αξιοποίηση διάφορων εργαλείων μόχλευσης, ώστε να διαμορφώσουμε, ή να επηρεάσουμε τις ενέργειές τους». Θα έλεγα κάποιου τύπου εκβιασμοί, άμεσοι ή έμμεσοι, οικονομικής ή αμυντικής σημασίας, που θα δυσκολέψουν τον Ερντογάν να υλοποιήσει όσα διαλαλεί.
Στη Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας του Οκτωβρίου 2022, η κυβέρνηση Μπάïντεν είχε δηλώσει: «Βρισκόμαστε σε έναν στρατηγικό ανταγωνισμό για να διαμορφώσουμε το μέλλον της διεθνούς τάξης. Θα συνεργαστούμε με οποιοδήποτε έθνος που συμμερίζεται τη βασική μας πεποίθηση ότι η τάξη που στηρίζεται σε κανόνες πρέπει να παραμείνει η βάση για την παγκόσμια ειρήνη και ευημερία». Η Τουρκία πληροί τα κριτήρια του «οποιουδήποτε έθνους», αν και με επιφυλάξεις.
Τέλος όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο των “Eurasian Times”, η παρουσία της Τουρκίας, ως μέλους του ΝΑΤΟ θα τεθεί σε αμφιβολία, εκτός αν επικρατήσει η καλή λογική στον Ερντογάν, ότι είναι ηγέτης μιας περιοχής που έχει τεράστια σημασία σε ξηρά και θάλασσα για τον κόσμο, ιδιαίτερα για τα δυτικά έθνη. Τονίζεται επίσης ότι, πρέπει να καταλάβει, πως ο νεοανακαλυφθείς ισλαμισμός του, θα έχει όλο και λιγότερους υποστηρικτές.
Εν κατακλείδι οι ΗΠΑ, ακολουθούν μια παρελκυστική τακτική, πριμοδοτώντας την Ελλάδα και τη Κύπρο (άρση εμπάργκο όπλων, εξέλιξη εξορύξεων φυσικού αερίου), εις βάρος της Τουρκίας, η οποία βρίσκεται μεταξύ «σφύρας και άκμονος».
Η Ρωσία, αν και σοβαρά τραυματισμένη, φαίνεται να βγαίνει δυναμωμένη από το πόλεμο με την Ουκρανία και τη Δύση γενικότερα και αυτό δεν αρέσει καθόλου στον Ερντογάν, ο οποίος «χρωστάει στο Πούτιν» και επίσης έχει δεσμευτεί ενεργειακά με τη Ρωσία.
Το πυρηνικό εργοστάσιο στο Ακούγιου, ανήκει στη Ρωσία, κατασκευάστηκε με ρωσικά κεφάλαια και θα πουλάει ηλεκτρική ενέργεια σε προνομιακή τιμή, στη Τουρκία. Φυσικά το καύσιμο έρχεται από τη Ρωσία και τα απόβλητα θα καταλήγουν εκεί.
Κατά την εκτίμησή μου οι πύραυλοι S-400, αγοράστηκαν κατόπιν υποχρέωσης από τους Ρώσους, για να προασπίζουν και τις υπόψη εγκαταστάσεις.
Η συνεργασία με τη Κίνα ή μάλλον η εξαγορά υποδομών τουρκικών συμφερόντων, είναι δύσκολη και απαιτεί «υποταγή», σε αντίθεση με τη Δύση που είναι πιο χαλαρή, έχει μεγάλη αγορά, για τουρκικά προϊόντα και λιγότερες απαιτήσεις. Στην άλλη πλευρά, οι ανταγωνιστές ή συνεργάτες είναι πολύ σκληροί.
Η λυκοφιλία με το Ιράν και η έλλειψη εμπιστοσύνης των Αραβικών χωρών, παρά τη διοχέτευση κεφαλαίων για υποστήριξη της Τουρκικής οικονομίας, δεν δίνουν τη αναμενόμενη ενναλακτική λύση. Η συμπόρευση επίσης με τη Χαμάς, έκανε τα πράγματα χειρότερα.
Ο κύκλος του «χαρισματικού ηγέτη», έφθασε στο τέλος, όπως ανάλυσε σε προηγούμενο εξαιρετικό άρθρο, ο αγαπητός συνάδελφος Δ. Καρατζίδης και τα ηλικιακά προβλήματα, έχουν αρχίσει να φαίνονται. «Επιστροφή στο μαντρί»? Ίσως, αλλά με κομμένα φτερά και αρκετές εσωτερικές αντιδράσεις, καθώς επι 20 χρόνια, η Τουρκική κοινωνία έχει γαλουχηθεί με μια αντιδυτική νοοτροπία .
Η Ελλάδα, ας προετοιμάζεται για μια ενδεχόμενη αντιπαράθεση, ίσως αυτή με το θηρίο που ξεψυχάει, αντί να βαυκαλίζεται με ομοφυλόφιλους και λοιπές ενέργειες διάσπασης της κοινωνικής συνοχής. Ίσως όμως και μια αντιπαράθεση, που θα επιδιώξει η Τουρκία, ώστε να επανέλθει στο κύριο ρόλο της στη περιοχή. Άλλωστε η λέξη «συνεργασία» δεν είναι γνωστή στη Τουρκική πολιτική.
Είναι τεράστια επιτυχία, το γεγονός ότι έχει πλέον μετριαστεί η θετική γνώμη των συμμάχων προς τους Τούρκους και έχει εμφιλοχωρήσει ή επιφυλακτικότητα στις όποιες συνεργασίες. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να αμβλυνθούν οι επιφυλάξεις και να επανέλθουν σε σχέση εμπιστοσύνης.
Εμείς, εκτός των άλλων, αλλά και οι ΗΠΑ, γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι τα Στενά διατηρούν τη στρατηγική σημασία τους, εφόσον φιλικές δυνάμεις, εν προκειμένω η ΕΛΛΑΣ, διατηρεί τον έλεγχο του διαδρόμου που οδηγεί προς και από τα Στενά. Ο διάδρομος του ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ! Συμπληρωματικά, με τη Κύπρο, επεκτείνεται στη ΝΑ Μεσόγειο και το Σουέζ.
Θα έπρεπε εκτιμώ, να επιδιωχθεί ώστε να αντιστραφούν οι όροι συμμετοχής στο ΝΑΤΟ και συγκεκριμένα, ο Ελληνοκυπριακός δίαυλος, με τη προέκτασή του σε Ισραήλ και Αίγυπτο, να αποτελέσει πλέον το κύριο πυλώνα ασφαλείας, με τη Τουρκία σε δευτερεύοντα ρόλο.
Αυτά βεβαίως απαιτούν κυβερνήσεις με έντονο πατριωτικό συναίσθημα και προτεραιότητες ενωτικές για την Ελληνική κοινωνία. Αλλιώς αποτελούν απλά επισημάνσεις κάποιων ρομαντικών….
«Στα όρτσα» λοιπόν, όπως είχε πει ο ναύαρχος Παν. Λυμπέρης, ο στόλαρχος, που αξιοποιώντας τα λίγα και παλιά μέσα, στελεχωμένα με ψυχωμένους ναυτικούς, ξεφτίλισε τους Τούρκους στο Αιγαίο, το 2020 και γι’ αυτό… αποστρατεύτηκε! «Στα όρτσα» λοιπόν !
Απόστολος Τσιμογιάννης
Ο Απόστολος Τσιμογιάννης είναι Υποστράτηγος (ε.α), με μεγάλη επιτελική και διοικητική εμπειρία στον τομέα των Millitary Logistics. Έχει υπηρετήσει σε ανάλογη επιτελική θέση του NATO/NSPA. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics.
