NATO-EE-ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ.ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟΙΧΟΣΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ
Γράφει ο Δρ Αθανάσιος. Δρούγος
Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Η κυριαρχούσα θέση ότι η Άγκυρα υπό καθεστώς κυρώσεων θα αλλάξει στάση και θα καταστεί διαλλακτική και μη-προκλητική δεν οδηγεί πουθενά .Είναι παλιάς κοπής, ανεπίκαιρη , και δεν πρόκειται να αποδώσει. .Ακόμα και αν υιοθετούνταν κάποια περιοριστικά μέτρα, αυτά θα ήταν οριακότατα και δεν θα συνέδραμαν στην αλλαγή συμπεριφοράς από την πλευρά του προκλητικού Ερντογανικού πολιτικο-στρατιωτικού κατεστημένου. Είναι πρακτικά αδύνατο 27 κράτη-μέλη της ΕΕ να συγκλίνουν σε σειρά κυρώσεων , που θεωρούν ή εκτιμούν , ότι θα έχουν αποτελέσματα. Αν ληφθεί υπόψη και η Γερμανική προεδρία της ΕΕ τότε τα πράγματα είναι υπερβολικά δύσκολα ειδικά με την Τουρκία.
Στο ΝΑΤΟ στο οποίο συμμετέχει ενεργά η Τουρκία από το1952 είναι φύσει αδύνατο να ληφθεί κάποια απόφαση πολιτικού χαρακτήρα που θα “συνετίσει” την Άγκυρα, αφού στο Βορειοατλαντικό Συμβούλιο η Τουρκία είναι παρούσα μέσω του μονίμου αντιπροσώπου της , και επειδή στο ΝΑΤΟ, ακόμα και αν αρκετοί παρακολουθούν την προβληματική συμπεριφορά της Άγκυρας, δεν θέλουν με τίποτα να χάσουν την Τουρκία από τις τάξεις του οργανισμού .Ως εκ τούτου οι πολυμερείς συνασπισμοί, συμμαχίες και συνεργασίες των δυτικών κρατών δεν μπορούν ή και δεν θέλουν για λόγους πολιτικούς, οικονομικούς ,γεωστρατηγικούς, γεωπολιτικούς, εμπορικούς και επικοινωνιακούς να υιοθετήσουν ορισμένες περιοριστικές επιλογές για την Τουρκία. Όποιος θεωρεί ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό, μάλλον δεν γνωρίζει τις “πίσω από τις πολύχρωμες κουρτίνες , οι κινήσεις των ισχυρών παικτών προσεγγίζουν έντονα συμφεροντολογικά τα ζητήματα και δεν τους ενδιαφέρει η κατάσταση στο σύμπλεγμα Μεγίστης και Καστελόριζου ,ή αν ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας ενδιαφέρεται για την αποστρατικοποίηση νησιών μας ή για το εύρος του εναερίου χώρου μας Ψυχρά κι ρεαλιστικά.
Πρώτο Ας αρχίσουμε με την Ατλαντική Συμμαχία των 30κρατών-μελών η οποία είναι επικεντρωμένη σε εντελώς διαφορετικά θέματα, και απλούστατα έκανε κάποιες ενέργειες μέσω της Στρατιωτικής Επιτροπής για αποφυγή θερμών καταστάσεων και τοπικής αποκλιμάκωσης πριν ένα μήνα . Με την 24ωρη γραμμή επικοινωνίας μέσω επικοινωνιακών κυκλωμάτων του ΝΑΤΟ δύσκολα αποσυμπιέζεις-χαλαρώνεις ή ελέγχεις μία κατάσταση , ιδιαίτερα αν η μία πλευρά έντονα “φλερτάρει” με την κλιμάκωση της έντασης, ή εκτιμά ότι είναι περιφερειακά ισχυρή στο να αλλάξει τα δεδομένα και τα ισχύοντα.
Το ΝΑΤΟ αυτό το χρονικό διάστημα ασχολείται με την Ρωσική υβριδική απειλή (σε δέκα ημέρες θα κυκλοφορήσουν σε στενότατο κύκλο συμμαχικών παραγόντων δύο ειδικές μελέτες 380σελίδων συνολικά για τις υβριδικές ενέργειες της Μόσχας αλλά και του Πεκίνου), με την κατάσταση στην Λευκορωσία(προ 2 εβδομάδων κυκλοφόρησε ειδική μελέτη για τον ρόλο του Μινσκ στα θέματα ΝΑΤΟ-Ρωσίας/είναι στην διάθεση του υπογράφοντα), με την πολεμική αντιπαράθεση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, με τις παγκόσμιες επαφές του ΝΑΤΟ με κράτη σε άλλες ηπείρους , και ασφαλώς με την πολυδιάστατη πρωτοβουλία του Γενς Στόλντεμπεργκ περιί “ΝΑΤΟ 2030”..Άρα δεν ενδιαφέρονται και δεν επικεντρώνονται πρώτιστα στις Τουρκικές προκλήσεις απέναντί μας.
Το ΝΑΤΟ με τίποτα δεν επιθυμεί να απωλέσει την Άγκυρα στο φως σοβαρών επερχόμενων εξελίξεων με την Ρωσία και την Κίνα (ανεξάρτητα προεδρικής εκλογής στις ΗΠΑ).Ο γεωγραφικός χώρος της Τουρκίας (Στενά-σύνορα με το Ιράν που προωθεί την πυρηνικοποίησή του, εμπλοκή των Τούρκων σε Αζερμπαϊτζάν-Αφγανιστάν κλπ, στρατιωτική παρουσία στην Λιβύη, παρουσία 50 Αμερικανικών τακτικών θερμοπυρηνικών βομβών Β61-12 στο αεροδρόμιο Ιντσιρλίκ , η έδρα του στρατηγείου χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Σμύρνη, το ραντάρ αντιπυραυλικής άμυνας σε έδαφος της κοντά΄ στην Μαλάτεια κα.
Στο ΝΑΤΟ οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και οι Γερμανοί ρυθμίζουν τις καταστάσεις στο εσωτερικό της συμμαχίας χωρίς να υπολογίζουν τους άλλους στα καθοριστικής σημασίας ζητήματα. .Εδώ μέχρι σήμερα το ΝΑΤΟ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν έχει πει τίποτα για την πρόκληση της ένταξης Ρωσικών πυραύλων S400 στο Τουρκικό οπλοστάσιο., ενώ κάποια κράτη παρασκηνιακά έχουν εκφράσει την δυσαρέσκειά(!) τους για την αναστολή της Τουρκίας (από τις ΗΠΑ ) στο πρόγραμμα των F35. Η Τουρκία για όσους δεν γνωρίζουν συμμετέχει φανερά και κρυφά σε 154 ειδικά προγράμματα της Ατλαντικής Συμμαχίας .Είναι εμπλεκόμενη σε Νατοϊκά απόρρητα σχέδια στη Μαύρη Θάλασσα, σε υποστήριξη Γεωργίας, Μολδαβίας και Ουκρανίας κλπ. Όσο και αν έχει τα τελευταία χρόνια κάπως “αποστασιοποιηθεί” εξακολουθεί να έχει επαφή με την κορυφαία ετήσια πυρηνική άσκηση του ΝΑΤΟ τη “STEADFAST NOON”(λόγω περιορισμών σε χώρο δεν επιθυμώ να επεκταθώ περισσότερο).
Περίτεχνα “εκμεταλλεύεται” η Άγκυρα στο ΝΑΤΟ ,ότι είναι παρούσα σε Συρία, Λιβύη και Υπερκαυκασία υποστηρίζοντας ότι “παρακολουθεί, αποτρέπει και ελέγχει ” τις Ρωσικές αποσταθεροποιητικές κινήσεις (!),ενώ συνεργάζεται με την Μόσχα σε τοπικές συνυπάρξεις και συγκυριαρχίες(δυτικά του Ευφράτη στην Συρία, σε περιοχές της Λιβύης κα).Ασφαλώς έχει εκνευρίσει αρκετούς παράγοντες στη Συμμαχία αλλά επικρατεί στις διπλωματικές και στρατιωτικές τάξεις της μία ιδιότυπη σιγή αναφορικά με τις Τουρκικές έκνομες και όχι μόνο ενέργειές της ενώ αποφεύγεται η οποιαδήποτε κριτική των πράξεών της.
Δεύτερο Στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα πράγματα είναι περισσότερο οικονομικά, ενεργειακά, πολιτικά, στρατιωτικό-εξοπλιστικά και επιχειρηματικά .Η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά ότι η ΕΕ δεν έχει μία έστω οριακά αποδεκτή Κοινή Εξωτερική και Αμυντική πολιτική. Γνωρίζει ότι η ΕΕ είναι μόνο για SOFT επιχειρήσεις και αποστολές. Γνωρίζει ότι αλλιώς τα βλέπουν Γάλλοι και Γερμανοί, και ότι οι θεωρητικολογίες της Γαλλό-Γερμανικής διάσκεψης του Άαχεν δεν έχουν πυγμή. Άλλο κυρώσεις κατά Λευκορωσίας, Βενεζουέλας, Βόρειας Κορέας ή Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν και εντελώς διαφορετική η περίπτωση της Τουρκίας.
Μόνο η Γερμανία έχει περίπου 7500 εταιρείες που έχουν συμφέροντα με την Τουρκία. Οι Ολλανδοί πάνω από 2000. Ιταλοί και Ισπανοί έχουν τεράστια βιομηχανικά και επιχειρηματικά συμφέροντα. Οι Σκανδιναβικές χώρες τα ίδια (και η Νορβηγία που δεν ανήκει στην ΕΕ) . Τα κράτη-μέλη του Βίσεγκραντ (Πολωνοί-Τσέχοι-Σλοβάκοι και Ούγγροι) διατηρούν πάρα πολλές σχέσεις (λόγω και της μεγάλης αγοράς με την Άγκυρα.).Στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς (χερσαίους σε άρματα μάχης και ναυτικούς στα νεότερης κλάσης υποβρύχια ) το Βερολίνο παίζει πρωτεύοντα ρόλο. Η Μαδρίτη στην κατασκευή του μίνι-αεροπλανοφόρου/ πλοίο ειδικών επιχειρήσεων.
‘Ένα άλλο θέμα που εκβιάζει τους Ευρωπαίους η Τουρκία είναι το μεταναστευτικό. Πάνω από 3,5 εκατ πρόσφυγες από δεκάδες χώρες του κόσμου(συμπεριλαμβανομένης της Συρίας) διαβιούν στην Τουρκία. Αν ανοιχθούν οι συνοριακοί (γνωστοί και άγνωστοι) δίοδοι θα βρεθεί μπροστά σε τεράστιο αδιέξοδο η Ευρώπη .Αν απαγορεύσει η Άγκυρα υιοθετώντας κατάχρηση δικαιωμάτων της τον διάπλου των Στενών θα προκληθεί σοβαρή κρίση. Ακόμα και κράτη όπως το Ισραήλ παρά την δεκάχρονη έντονη διάσταση απόψεων και πολιτική αντιπαράθεση με την Τουρκία δεν της κλείνει τελείως την πόρτα(παρασκηνιακές επαφές υπάρχουν ).
Συμπερασματικά οι εμφανείς εσωτερικές -γραφειοκρατικές αδυναμίες της ΕΕ σε μείζονα θέματα, και η υπερίσχυση των εθνικών συμφέροντα των ισχυρών κρατών της δεν συνδράμουν σε μία σύγκλιση για επιβολή και ουσιαστικοποίηση υπολογίσιμων και σκληρών κυρώσεων. Ως εκ τούτου η Άγκυρα συνεχίζει τα ανατολίτικά παζάρια, τις προκλήσεις και τους εκβιασμούς .Η Ατλαντική Συμμαχία δεν αντέχει την όποια απώλεια της Τουρκίας για πολλούς λόγους κα ως εκ τούτου δυστυχώς ανέχεται και “βάζει νερό στο κρασί της”. Άρα μην περιμένουμε δραματικές αλλαγές συμπεριφοράς και θέσεων από φίλους, εταίρους και συμμάχους. Ειδικά οι Νατοϊκοί πολλές φορές επισημαίνουν ότι “το ΝΑΤΟ δεν δημιουργήθηκε για να επιλύει τα προβλήματα των κρατών-μελών του” .Συστάθηκε για την αντιμετώπιση κοινών εχθρών με βάση το Άρθρο 5 του Καταστατικού Χάρτη της Ουάσιγκτον. Το διαχέουν ψυχρά και αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα.
