Tο 1942 υπήρξε περίοδος έξαρσης του υποβρυχιακού πολέμου. Με την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο, τα γερμανικά υποβρύχια κατέκλυσαν τον Βόρειο Ατλαντικό στα ανοικτά των αμερικανικών ακτών, τα οποία, όταν τέθηκε σε εφαρμογή το σύστημα των νηοπομπών με προστατευτική συνοδεία πολεμικών, αναγκάστηκαν να δρουν σε απομακρυσμένες θάλασσες.
Μετά το Πέρλ Χάρμπορ οι Αμερικανοί εξαπέλυσαν επιθέσεις με υποβρύχια σε στρατιωτικούς και εμπορικούς στόχους της Ιαπωνίας. Έως το τέλος του πολέμου, ο υποβρυχιακός στόλος είχε καταστεί ένα από τα πιο αποτελεσματικά όπλα των συμμαχικών δυνάμεων.
Η πρόσφατη συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας Αυστραλίας, ΗΠΑ και Ηνωμένου Βασιλείου, κυοφορείται εδώ και χρόνια και φαίνεται να οριστικοποιήθηκε στη τελευταία σύνοδο των G7, τον περασμένο Ιούνιο στη Κορνουάλη, όπου είχε προσκληθεί και η Αυστραλία, αν και δεν είναι μέλος.
Εδώ και χρόνια εξελίσσεται στη περιοχή της Ν-ΝΑ Ασίας, μακριά από το φως της δημοσιότητας, στο δυτικό κόσμο τουλάχιστον, ένας σκληρός ανταγωνισμός εξοπλισμών , προβολής ισχύος και επιβολής , που κατά τον Κίσινγκερ είναι εξαιρετικά επικίνδυνος, καθώς εμπεριέχει επιτεύγματα υψηλής τεχνολογίας, πολλαπλάσια πιο επικίνδυνα, απ’ ότι στη περίοδο του ψυχρού πολέμου.
Ας αναλογισθούμε ποια θα ήταν η αντίδραση των ΗΠΑ, αν συνασπίζονταν Κίνα – Ρωσία και Μεξικό, εφοδιάζοντας το τελευταίο με οπλικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας . Θα ήταν «casus belli»!!!
Μας θυμίζουν οι Ρώσοι, ότι οι Γάλλοι στα πλαίσια των κυρώσεων για την εισβολή στη Κριμαία, ακύρωσαν τη συμφωνία πώλησης δύο ελικοπτεροφόρων πλατφορμών, τύπου Mistral, που στη συνέχεια πωλήθηκαν στην Αίγυπτο.
Ο υποβρύχιος στόλος αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά εργαλεία στην αμυντική υπεροχή και κυριαρχία μιας χώρας, καθώς δεν είναι μόνο το πλήγμα που μπορούν να επιφέρουν σε εχθρικά πλοία, είναι και η χαρτογράφηση των ωκεανών που μπορούν να κάνουν και να παρέχουν στις κυβερνήσεις και στα επιτελεία των ενόπλων δυνάμεων ιδιαίτερα πολύτιμες πληροφορίες. Όσον αφορά στα υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων, αυτά μπορούν να πλήξουν χερσαίους στόχους χωρίς καν να βρίσκονται στην επιφάνεια της θάλασσας.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι άλλο είναι πυρηνοκίνητα και άλλο πυρηνικά με βαλλιστικούς πυραύλους. Η χρήση πυρηνικής ενέργειας επιτρέπει στα υποβρύχια να κινούνται σε μεγάλα βάθη και για μακρύ χρόνο, χωρίς να χρειάζονται ανεφοδιασμό.
Η παρούσα συμφωνία, όπως αναφέρουν οι Eurasiantimes, προορίζεται να προστατεύσει και τα υποθαλάσσια καλώδια οπτικών ινών που παρέχουν μέρος της στρατιωτικής και πολιτικής επικοινωνίας για τη Δύση (περισσότερα σε επόμενο άρθρο).
Η Αυστραλία, προφανώς, επέλεξε να συνταχθεί πλήρως με τις ΗΠΑ στην ολοένα κλιμακούμενη διαμάχη μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, αναζητώντας μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στη ναυπήγηση νέων υποβρυχίων, μιας και η σύμβαση με τη Γαλλία είχε «κακοφορμίσει», όπως θα αναφέρουμε παρακάτω.
Άλλωστε οι πολύ σημαντικές εμπορικές σχέσεις της με τη Κίνα, είχαν περιοριστεί τελευταία, ενώ η επικείμενη κινεζοποίηση του Ειρηνικού, προκαλεί δέος στις ελεύθερες δημοκρατίες.
Το περασμένο Ιούνιο, ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Μόρισον, είχε επισημάνει στο Μακρόν τα προβλήματα της σύμβασης. Συνεπώς όλοι λίγο πολύ είχαν ανάλογη ενημέρωση.
Στο παρακάτω πίνακα φαίνονται οι χώρες που διαθέτουν πυρηνικά υποβρύχια, ο αριθμός αυτών, καθώς και ο αριθμός όσων φέρουν βαλλιστικούς πυραύλους.

Από πληροφορίες που αναφέρονται στο Politico, η Αυστραλία έψαχνε διέξοδο για να ματαιώσει τη συμφωνία κατασκευής 12 υποβρυχίων Barracuda, με την Naval Group. Ορισμένοι από τους λόγους που οδήγησαν στη διακοπή συνεργασίας με τη Γαλλική εταιρεία είναι:
· Η νέα κυβέρνηση, από το Απρίλιο, αρνήθηκε να εγκρίνει επέκταση της σύμβασης, λόγω μη συμμόρφωσης της κατασκευάστριας στα αιτήματα της Καμπέρα.
· H διαρροή 22.000 σελίδων απόρρητων εγγράφων σχετικά με αντίστοιχη σύμβαση με την Ινδία, που έγινε το 2016, και βαρύνει την κατασκευάστρια εταιρεία, δημιούργησε επιφυλάξεις στη διαφύλαξη απόρρητων πληροφοριών.
· Η μεγάλη αύξηση του κόστους, από 31 δις €, στα 56 δις €.
· Η Αυστραλία έπρεπε να αντικαταστήσει μέχρι το 2026, 6 παλαιότερα υποβρύχια, για να μπορεί να αντιμετωπίσει τις εντάσεις με τη Κίνα. Η πρώτη παράδοση, όμως των Barracuda, θα ήταν το 2035 και η ολοκλήρωση επεκτεινόταν έως το 2050.
· Το 2018, δημιουργήθηκαν έντονες διαφωνίες με τη κατασκευάστρια εταιρεία, σχετικά με τις εγγυήσεις και τη μεταφορά τεχνογνωσίας.
· Το κυριότερο πρόβλημα που ανέκυψε, αφορούσε στην εθνική συμμετοχή, συμπαραγωγή, που από το συμφωνημένο 90 % και 2.800 θέσεις στα τοπικά ναυπηγεία, έπεσε στο 60 %.
Η αντίδραση της Γαλλίας για την ακύρωση της σύμβασης με τη NAVAL, ήταν μάλλον προσχηματική και μάλιστα σε υψηλούς τόνους, καθώς εκτιμάται ότι είχε προσχεδιαστεί κάτι άλλο, μέρος του οποίου είδαμε με τη συμφωνία Μακρόν – Μητσοτάκη για τις φρεγάτες. Και αυτό είναι , η «ανάθεση», στη Γαλλία, της ασφάλειας-σταθερότητας στη περιοχή MENA, σε συνεργασία με λοιπές μεσογειακές δυνάμεις που διαθέτουν ή θα προμηθευτούν (Κύπρος) γαλλικό εξοπλισμό, προάγοντας τη στρατιωτική διάσταση της ΕΕ.
Απόστολος Τσιμογιάννης
Ο Απόστολος Τσιμογιάννης είναι Υποστράτηγος (ε.α), με μεγάλη επιτελική και διοικητική εμπειρία στον τομέα των Millitary Logistics. Έχει υπηρετήσει σε ανάλογη επιτελική θέση του NATO/NSPA και εξειδικεύεται σε θέματα Ευρασίας – Ινδοειρηνικού. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics.