Όσο πλησιάζουμε προς το περίφημο τουρκικό δημοψήφισμα, είναι φυσικό οι τόνοι εκ μέρους του Ερντογάν να ανεβαίνουν όλο και περισσότερο, στην προσπάθεια του να προσελκύσει όσο περισσότερους ψηφοφόρους μπορεί, υπέρ του ΝΑΙ στην Προεδρική «Δημοκρατία» στην Τουρκία.
Στην προσπάθεια του αυτή έχει μεταχειριστεί θεμιτά και αθέμιτα μέσα και τελευταία έχει μπλέξει και χώρες της Ευρώπης, με Τουρκικές μειονότητες, σε μια άνευ προηγουμένου αντιπαράθεση με την Τουρκία επειδή δεν του επιτρέπουν να πραγματοποιήσει ανοικτές προεκλογικές συγκεντρώσεις στην επικράτεια τους.
Σε αυτή την κατάσταση βλέπουμε για άλλη μια φορά την ΕΕ να μην μπορεί να έχει μια ενιαία πολιτική και άλλα μέλη της να μην επιτρέπουν τις συγκεντρώσεις, ενώ άλλα να τις επιτρέπουν. Θα λέγαμε ότι δεν θα έπρεπε να αποτελεί δίλημμα η στάση των χωρών της Δύσης που εμπλέκονται, αλλά και της ΕΕ γενικότερα, διότι δεν είναι δυνατόν να δίνεται βήμα στον Ισλαμιστή Ερντογάν την στιγμή που ενεργεί παρεμβατικά στις μειονότητες με Ιμάμηδες, κατασκόπους και προπαγάνδα, προσπαθώντας να στρέψει και να οργανώσει τις τουρκικές μειονότητες σύμφωνα με τα συμφέροντα του, έστω και αν αυτά έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα των χωρών φιλοξενίας.
Δεν πάει καιρός που ο Ερντογάν τα έβαλε με την Ελλάδα και την Γερμανία επειδή φιλοξενούν όσους Τούρκους στρατιωτικούς έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο ή απαίτησε την απέλαση όσων Τούρκων μεταναστών θεωρεί ότι είναι Γκιουλενικοί. Για αυτούς τους λόγους και πολλούς άλλους, όπως το προσφυγικό – μεταναστευτικό, οι συμπεριφορές του κατά παράβαση κανόνων διεθνούς δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων … είναι πολύ σωστή η κίνηση τόσο της Γερμανίας όσο και της Ολλανδίας να μην επιτρέπουν συγκεντρώσεις στις χώρες τους.
Συνεπώς αυτή θα έπρεπε να είναι και η συνολική πολιτική της ΕΕ στο θέμα αυτό και μάλιστα χωρίς να απαιτηθεί προηγούμενη συνεννόηση. Όμως είναι τόσο βαθιά η κρίση και η έλλειψη αλληλεγγύης στην ΕΕ, που εμφανίζεται η Γαλλία υπέρμαχος της Τουρκίας και δίνει βήμα στους διεθνής τρομοκράτες.
Πόσο λυπηρό ήταν το θέαμα από την Γαλλία, ένα πυλώνα της Δημοκρατίας στην ΕΕ, να δίνεται βήμα στους Τούρκους, από το οποίο να καθυβρίζουν τους εταίρους της Γαλλίας στην ΕΕ και αυτό δυστυχώς να γίνεται ανεκτό από τους Γάλλους. Γιατί λοιπόν το επιτρέψανε αυτό οι Γάλλοι. Γιατί ο Ολάντ φοβάται τον Ερντογάν … Πόσο όλος αυτός ο Ισλαμικός εξτρεμισμός, που έχει πλήξει σημαντικά την Γαλλία έχει επηρεάσει την καθαρή της σκέψη. Αποτελεί με λίγα λόγια πολύ σημαντικό γεγονός αυτή η συμπεριφορά της Γαλλίας, που δείχνει ότι όλη αυτή η τρομοκρατία έχει πιάσει τελικά τόπο και ορισμένοι δεν είναι τόσο γενναίοι όσο δηλώνουν ή όσο θα ήθελαν να φαίνονται.
Έτσι, χωρίς καμία ντροπή και σαν κατακτητής, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, χαρακτήρισε, στη διάρκεια ομιλίας του μέσα στην Γαλλία, «Πρωτεύουσα του φασισμού» την Ολλανδία, στο πλαίσιο της πολιτικής εκστρατείας που πραγματοποιεί η Άγκυρα στην Ευρώπη, προκειμένου οι Τούρκοι μετανάστες να στηρίξουν στο δημοψήφισμα του Απριλίου την ανακήρυξη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε σουλτάνο.
Συγκεκριμένα και υπό την ανοχή των Γάλλων δήλωσε ότι, «Η Ολλανδία, η αποκαλούμενη πρωτεύουσα της δημοκρατίας, και το λέω αυτό σε εισαγωγικά επειδή είναι στην πραγματικότητα η πρωτεύουσα του φασισμού…». Δηλώσεις που συντηρούν τη διένεξη που ξέσπασε μετά την απαγόρευση προσγείωσης του στο Ρότερνταμ, όπου ήθελε να απευθυνθεί σε κοινό Τούρκων, για να στηρίξει την εκστρατεία υπέρ του «ναι».
Δίκαια ισχυρίζονται πολλοί, ότι δεν πρέπει να παραλείψουμε να συγχαρούμε τον αστειάνθρωπο Φρανσουά Ολάντ, γνωστό κι ως «η ντροπή της Ευρώπης», που όχι μόνο επέτρεψε στον Τούρκο να κάνει προεκλογική συγκέντρωση σε γαλλικό έδαφος αλλά και τον αφήνει να υβρίζει άλλη χώρα μέλος της Ε.Ε.
Θεωρούμε πολύ επικίνδυνη εξέλιξη την απόφαση της Γαλλίας να δώσει βήμα στον Ισλαμικό φονταμενταλισμό και ελπίζουμε να μη ακολουθήσουν και άλλες χώρες αυτό το φοβικό σύνδρομο, που προσπαθούν να φυτέψουν οι διεθνείς τρομοκράτες στη Δύση καθόσον αυτό στην ουσία θα αποτελούσε μια μεγάλη στρατηγική τους νίκη, βάζοντας τα θεμέλια για περισσότερη τρομοκρατία και φόβο στην Δύση.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο